แปลกเนอะที่เราทำไมต้องพยายามทำทุกอย่างให้เค้ารัก. จริงๆคนเราจะรักกันไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามนะ ไม่ว่าเราจะเป็นไงเค้ารับเราได้นั่นละคือ "รักแท้"

เธอว่าฉันดำ ฉันทำทุกอย่างให้ขาวขึ้น กินวิตามิน ขัดผิว ทาครีม
เธอว่าฉันฟันเหยิน ฉันก็ไปดัดฟัน
เธอว่าทำไมฉันไม่สวยฉันทำทุกอย่างแต่งหน้าเขียนตา ทั้งๆที่เมืีอก่อนไม่เคยทำ
เธอว่าทำไมเราจนจัง ฉันทำทุกวิถีทางที่การงานมั่นคง มีเงินทองใช้ดีกว่าเมื่อก่อน
เธอว่าfacebookไม่สำคัญทำไมต้องรับแอดกัน
เธอว่ามันก็แค่สื่อนึงเท่านั้นเอง
เธอว่าฉันไม่ควรไปเจอใครๆในสังคมของเธอ
เธอให้ฉันตากฝนกลับบ้าน ทั้งๆที่เธอขับรถไปส่งคนอื่นๆทั้งออฟฟิศ
เธอให้ฉันนั่งรอในที่เปลี่ยวๆเพราะไม่อยากให้ใครเห็นฉัน

เธออายที่ฉันไม่ขาว ไม่สวย ไม่น่ารัก

ฉันดูแลเธอไม่ดีใช่มั้ยตื่นเช้าเตรียมอาหารให้เธอทุกวัน
ฉันดูแลเธอไม่ดีใช่มั้ยเธออยากกินอะไรไปหามาให้ ไกลแค่ไหนก็ไปได้
ฉันดูแลเธอไม่ดีใช่มั้ยเธอป่วยฉันดูแลเสมอ แต่ฉันป่วยเธอไม่เคยแม้ที่จะถาม
ฉันดูแลเธอไม่ดีใช่มั้ยเธอต้องการอะไรฉันแทบถวายชีวิต
ฉันดูแลเธอไม่ดีใช่มั้ยเธอถึงทิ้งฉันไป ด้วยเหตุผลที่ว่า ''ถ้าฉันดีจริงจะทิ้งทำไม........................''

ผ่านมาหลายเดือนภาพเก่าๆยังหลอกหลอนเสมอ เวลา6 ปีที่มีกัน รักๆเลิกๆมาหลายครั้งด้วยเหตุผลที่ว่าคำว่า...........อภัย...............คงเปลี่ยนเธอได้ แต่ไม่เลยมันกลับเป็นของตายของเธอด้วยซ้ำ.............

จะไม่คิดอะไรถ้าเมื่อคืนไม่ฝันถึง ภาพมันชัดติดตา ฝังใจ ในฝันเธอกลับมาอีกแล้ว ขอให้เริ่มต้นใหม่ ไม่นะ ไม่นะ ฉันจะไม่คิดถึงคนที่ทำร้ายฉันอีก................ถ้าฉันต้องกลับไปแล้วต้องพยายามทำทุกอย่างให้เธอพอใจ มันคงยากไปนะ คนที่รักกันจริงๆไม่ต้องพยายามอะไรก็รักกันได้ แต่เธอไม่ได้รักฉันจริง...........เธอรักตัวเอง