"เค้าคนนั้นมองชั้นมาอยู่พักนึงแล้ว ชั้นรู้ได้จากสายตาอ่อนโยนคู่นั้น"

      "ชั้นเห็นว่าเค้าเองก็ดูสุภาพดี น่าจะไว้ใจได้ จริงๆชั้นน่าจะลองให้โอกาสเค้าดู แต่ก็นะ ในโลกที่มีแต่ความดีจอมปลอมใครจะไปรู้ได้ว่าหน้ากากแสนดีนั้นจะหลุดออกมาเมื่อไหร่ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นยังจะไม่มีวันมอบหัวใจแน่ หากชั้นยังไม่แน่ใจ"


   "วันนี้เค้าโทรมาอีกแล้ว เป็นครั้งที่สามของวัน น้ำเสียงห่วงใยนั่นก็ดูดีอยู่หรอกนะ แต่ใครจะไปรู้ ผ่านไปซักปี มันจะเป็นแบบนี้อยู่รึเปล่า เอาเป็นว่า รับมั่ง ไม่รับมั่งดีกว่าเนาะ"

   "วันนี้ชั้นไปปาร์ตี้กะกลุ่มเพื่อนๆ  ชั้นรู้สึกว่าเค้าเป็นห่วงอยากตามมาดูแลรับส่ง แต่ก็นะ บางทีอาจจะแค่อยากมาเปิดตัวกะเพื่อนๆของชั้นล่ะสิ ... เอาไว้ก่อนละกันนะ ถ้าความห่วงใยที่นายทำไม่ใช่แค่ช่วงโปรโมชั่น วันหลังนายจะได้โอกาสเอง ...อ้อ นี่รวมถึงพื้นที่ในเฟสบุ๊ค ด้วยนะ เราเพิ่งคบกัน นายยังไม่ได้พิสูจน์ตัวเองมากพอที่จะเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของชั้นนะ ถ้านายยังไม่ดีพอ ชั้นก็ไม่อยากตัดโอกาสคนอื่น อย่างอนล่ะ เข้าใจด้วย ^_^ "

   "วันนี้ไปทานข้าวกัน นายสุภาพมากเลย ออกเงินเลี้ยงข้าวชั้นอีกแล้วด้วย จริงๆชั้นรู้นะ ว่าถ้าเราคบกัน นายไม่ควรจะเลี้ยงฝ่ายเดียว แต่ตอนนี้เราเพิ่งเริ่มต้น บางทีชั้นก็อยากเห็นนายสปอร์ตมากๆก่อน เอาเป็นว่าจนกว่าจะถึงเวลานั้น อดทนอีกหน่อยละกันนะ"

   "ชั้นรู้วันนี้ชั้นงี่เง่า ชั้นเหวี่ยง ชั้นวีน ด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ชั้นรู้นะ แต่ชั้นก็ยังทำ หลายๆครั้งชั้นก็แค่อยากรู้เท่านั้นเองว่านายจะทนชั้นได้รึเปล่า นายจะยอมชั้นรึเปล่า  แต่นายก็ยอมทนชั้น ชั้นรู้มาซักพักแล้วล่ะ แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ช่วงโปรโมชั่นจะหมดเมื่อไหร่ ทนอีกหน่อยนะคนดี ชั้นอยากพิสูจน์ได้จริงๆว่านายจะดีอยู่อย่างนี้เรื่อยไป"

สัปดาห์ต่อมา

   "ฮือ ฮือ ยัยมิ้ง เคนทิ้งชั้นไปแล้ว ผู้ชายก็งี้แหละ แรกๆก็ดี หลังๆหมดโปรโมชั่น เป็นแบบนี้ไปทุกราย คอยดูนะ ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ไว้ใจผู้ชายคนไหนอีกแล้ว แม่มเหมือนกันหมด !!!"