สวัสดีทุกท่านค่ะ...

ยังเศร้ากันไม่เลิกใช่ไหมคะกับการจากไปของคุณหญิงนภาจรี...ตัวแม่รอแฉยัยเพยีย ใครจะเป็นรายต่อไปติดตามกันต่อนะคะ

เรื่องราวในวันพุธ-พฤหัสฯ ที่ผ่านมาก็ยังครบทุกรสเหมือนเดิมค่ะ สนุกและน่าติดตามจริงๆ อาจจะมีฉากกุ๊กกิ๊กน้อยไปหน่อย แต่ จขกท. เองก็แอบดีใจเล็กๆ ที่ได้เห็นคุณชายชิษณุพงศ์เสื้อเปียก (ยัยเพยีย ณ จุดนี้เธอทำดีมาก 55+) แต่ยังแอบขัดใจว่าทำไม๊ ทำไมคุณชายเจอตัวยัยเพยียแล้ว ไม่จับกดน้ำไปให้รู้แล้วรู้รอด (อิอิ ลิมไปว่าคุณชายเขาเป็นพระเอก ไม่ได้เป็นตัวร้ายอย่างชั้น)

เข้าเรื่องกันเลยนะคะ สำหรับกลอนสรุปเนื้อหาตอนที่ 7 และ 8 ก็เหมือนเดิมค่ะอาจไม่ได้เรียงลำดับเหตุการณ์ตามที่ออกอากาศ 100% แต่ก็พยายามจะเก็บรายละเอียดให้ได้มากที่สุด ขอบคุณทุกท่านที่อยู่เป็นเพื่อนติดตามดูละคร และก็ตามอ่านกระทู้ตลอดๆ ขอบคุณเจ้าของภาพประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ

เพยียทำเป็นจมน้ำร้องเรียกคน            
เบี่ยงเบนให้สนใจตนอยู่ทางนี้
ชิษณุพงศ์โดดลงช่วยไม่รอรี            
คงได้ทีให้คนจับกอหญ้าไป

แต่แล้วอิศรก็มาถึงเวลานั้น            
แผนการพลันต้องสะดุดลงจนได้
นภดลซุ่มรออยู่กลัดกลุ้มใจ            
คนมากมายตามมาจากไหนกัน

กอหญ้าไม่สนใจอิศรตามมา            
มัวห่วงว่าจะตามหาพบไหม
เพยียที่ได้จมน้ำหายลับไป            
เห็นทั้งสองปลอดภัยให้คลายกังวล

อิศรน้อยใจกอหญ้ามากมายนัก            
เขาเฝ้ารักเฝ้าห่วงใยไม่เคยสน
ตรงกันข้ามกันกับเขาอีกคน            
ที่เธอสนเธอห่วงใยใส่ใจดี

บางทีอาจถึงแล้วซึ่งเวลา            
จะนำพาเธอไปไกลจากตรงนี้
กลับสู่ความทรงจำเธอที่เคยมี            
ณ ตอนนี้หลายๆ เรื่องเริ่มคลี่คลาย

กอหญ้าเองไม่ใช่ไม่คิดถึง            
เขาทำซึ้งเธอเองก็หวั่นไหว
แต่เรื่องอื่นที่รุมเร้ายังวุ่นวาย            
จึงต้องเก็บความนัยไว้รอเวลา

นภดาราห่วงเพยียลูกแสนรัก
ขอบใจนักชิษณุพงศ์ที่ช่วยหา
และนำลูกขึ้นจากทะเลมา
หากนานช้าอาจต้องเสียใจกัน

เพยียยังคงแกล้งทำเป็นอ่อนแอ
ยิ่งเห็นแม่ห่วงเข้ายิ่งนึกขัน
คนอะไรโง่จริงไม่รู้ทัน
สารพันมารยาที่แกล้งทำ

อิศรบอกเขาคงมาผิดเวลา
ขอตัวลากลับไปอย่างเจ็บช้ำ
กอหญ้าห่วงเพยียมากจึงไม่ตาม
เพยียทำเหมือนหวังดีจึงพูดจา

ให้กอหญ้ารีบตามไปพบอิศร
เขาเป็นมิตรตั้งใจมาพบหน้า
ทำใจร้ายไม่พูดคุยสนทนา
นภดาราเห็นด้วยให้ตามไป

ที่จริงแล้วเป็นการเปิดโอกาส
ให้ไม่พลาดทำตามแผนการใหญ่
กอหญ้าตามอิศรไปไม่ถึงไหน
ก็ถูกจับตัวไปได้ต้องดิ้นรน

นพดลเห็นรู้เป็นกอหญ้า
กลัวขึ้นมาแต่ในใจก็ฉงน
ไยเพยียไม่บอกมากับตน
ว่าเป็นคนเคยคุ้นรู้จักกัน

กอหญ้าร้องเรียกอิศรช่วยเสียงหลง
นพดลยังคงวิ่งไล่อย่างแข็งขัน
อิศรตามมาช่วยเหลือไว้ได้ทัน
กอหญ้าลั่นไม่ให้อิศรวิ่งตามไป

บอกขอบใจเขาเหลือเกินที่ช่วยเหลือ
คอยจุนเจืออยู่ทุกคราวไม่ห่างหาย
เธอกลัวมากไม่อยากไว้ใจใคร
ต้องมีคนอยู่ใกล้อยากทำร้ายเธอ

เขาเฝ้าปลอบอย่าได้กังวลใจ
ถึงอย่างไรเขาดูแลเธอเสมอ
อยู่เคียงข้างทุกเหตุกาณ์ที่ต้องเจอ
ขอเพียงเธออย่าได้หวาดหวั่นไป

นภดาราฟังกอหญ้าให้นึกห่วง
คงเป็นพวกคิดลวงหญิงไปขาย
พอเอ่ยกล่าวลักษณะบอกออกไป
แตงมั่นใจว่าใช่คนเดียวกัน

คนที่เห็นมาเดินด้อมมองดูอยู่
คงมาดูต้นทางไว้ก่อนนั่น
และเป็นคนได้พบที่ร้านอาหาร
คนในบ้านนัดแนะเขาให้เข้ามา

ทุกคนต่างเห็นตรงกันไม่ปลอดภัย
นภดาราตัดสินใจกลับดีกว่า
ยังไม่รู้เหตุผลใดคนร้ายมา
เร่งนำพากันกลับวังศิวาลัย

นพดลกลัดกลุ้มใจทำไงดี
ตายแน่กูคราวนี้...ทำไฉน
กอหญ้าจำได้แน่ว่าเป็นใคร
เพยียไซร้ไม่รับสายหรือทิ้งกัน

เพยียว่ากล่าวที่ทำงานผิดพลาด
อย่าขี้ขลาดร้อนตัวทำหุนหัน
นังกอหญ้ามันลืมหมดทุกสิ่งอัน

ไม่มีทางรู้เท่าทันมาติดตาม

ชิษณุพงศ์เล่าเรื่องบอกนภาจรี
เธอจึงปรี่หาเพยียตั้งคำถาม
และต่อว่ามีจิตใจที่เลวทราม
ไม่เกรงขามทำการร้ายไร้เมตตา

นภดาราฟังแล้วนึกเสียใจ
เพยียไม่ได้ทำเรื่องนั้นหรอกหนา
และเพิ่งจะพ้นจากเภทภัยมา
ไยมาว่าให้เจ็บช้ำไม่เข้าใจ

แม่ชื่นเตือนนภดาราอย่าเคืองโกรธ
อย่าถือโทษอาหญิงที่สงสัย
ท่านมีเรื่องที่ปกปิดไว้มากมาย
นภัสรพีมาเมื่อไหร่ได้รู้กัน

นภาจรีเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่ง
ที่ต้องพึงตัดไปก่อนเผาผลาญ
เพยียจึงได้คิดซึ่งแผนการ
ได้ล้างผลาญชีวีเสียโดยไว

นพดลฟังเรื่องราวให้นึกขัน
เพยียนั้นร้ายกว่าที่เขาคิดไว้
ปลอมตัวเป็นทายาทอยู่สบาย
ทรัพย์สมบัติมากมายได้มาครอง

แต่ตอนนี้มีปํญหาคนสงสัย
อยากให้ไปทำลายเสียทั้งสอง
ทั้งกอหญ้านภาจารีที่คอยจ้อง
ไม่งั้นต้องหมดตัวไร้ที่ไป

กอหญ้าได้ไปพบหมอวิชาญ
ขอยืนกรานจะรักษาเสียให้หาย
ไม่สนว่าจะเสี่ยงมากเท่าไร
ขอเพียงให้ได้รู้สิ่งที่เป็นมา

หมอวิชาญสะกดจิตพลันเห็นภาพ
มาวูบวาบไม่ติดต่อพอเห็นหน้า
พอเดาได้มีอะไรเกิดขึ้นมา
จนเห็นคนที่ตามฆ่าต้องเลิกกัน

กอหญ้าคิดมั่นใจว่าคือเพยีย
แต่นิ่งเสียเพราะใครอาจว่าเพ้อฝัน
ต้องสืบค้นหาหลักฐานให้ได้มั่น
ได้รู้กันอะไรแน่เป็นความจริง

ชิษณุพงศ์บอกกอหญ้าถึงคนไกล
ที่จะให้คำตอบได้ในหลายสิ่ง
กอหญ้าฟังคิดตามทำใจนิ่ง
อยากพบเจอความจริงแต่จนใจ

กลัวหลายคนจะพากันเดือดร้อน
ขอเว้าวอนอย่าได้ตามกันไปไหน
เพราะตัวเธอเป็นตัวอันตราย
ใครอยู่ใกล้ล้วนมีแต่ต้องเสี่ยงกัน

ลุงเติมแนะให้เธออยู่นิ่งเฉย
เขาจะเลยไปกับแตงสืบความนั่น
ทุกคนเล็งเห็นดีด้วยว่าตามกัน
รู้ความนั้นให้ส่งข่าวแจ้งทันที



อิศรประกาศจะแต่งงานกับกอหญ้า
หมดเวลาชิษณุพงศ์ควรถอยหนี
ชิษณุพงศ์ไม่ยอมลงให้ด้วยดี
เขาก็มีสิทธิมาขอเธอเช่นกัน

นภดาราฟังแล้วให้เคืองขุ่น
ดูจะวุ่นไปกันใหญ่ทั้งสองนั่น
ทำเหมือนเด็กแย่งของเล่นพัลวัน
กอหญ้านั้นมีชีวิตมีจิตใจ

ทำอะไรบอกผู้ใหญ่ให้ถูกต้อง
อย่าได้มองแต่ความคิดตนเป็นใหญ่
ทั้งสองจำต้องแยกย้ายกันกลับไป
แต่ในในยังขุ่นเคืองมิเว้นวาง

ชิษณุพงศ์ยังจำเป็นต้องศึกษา
เห็นทีว่าพ่อแม่จักต้องขัดขวาง
อิศรนั้นเองก็ยังมองไม่เห็นทาง
จะสมหวังไปได้อย่างไรกัน

นภาจรีบอกกับนภดารา
อีกหน่อยหนาจะเกิดสิ่งไม่คิดฝัน
กอหญ้าเองจะกลายเป็นหงส์พลัน
รอถึงวันเปิดเผยตัวอีกไม่นาน