ใกล้จะถึงตอนจบเข้าไปทุกที ลุ้นกันจนเหนื่อยทุกฉากทุกตอน สัปดาห์นี้สูญเสียคุณชายนภัสรพี...คนดีๆ จากไปเป็นคนที่ 3 แล้วนะ (แต่แอบคิดในใจว่าอาจมีเซอร์ไพรส์คุณชายไม่ตายจริงอะไรอย่างเนี้ย) ก็รอลุ้นกันต่อไปค่ะสุดท้ายความลับก็ไม่มีในโลก และคนชั่วก็ต้องได้รับกรรมที่ตัวเองก่อไว้อย่างสาสม แต่กว่าจะถึงตอนนั้นคุณอิศรกะคุณชิษณุคงต้องเหนื่อยกันอีกเยอะ แต่ก็นะ...เลือกจะเป็นผู้พิทักษ์รักนางเอกแล้วก็ต้องอดทน
ยิ่งใกล้จบก็ใกล้สิ้นสุดภาระกิจ อิอิ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ติดตาม ติชม แนะนำ และรวมถึงขอบคุณเจ้าของภาพ+คลิปประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ...
ชิษณุพงศ์กับแตงมาเพื่อบอกความ
ได้สอบถามแม่ชีเคยสนิทสนม
แต่คำตอบนั้นไม่อาจจักคลายปม
อีกปัญหาที่ทับถมหลายประเด็น
อิศรมองดูรูปถ่ายที่ได้มา
ใช่แล้วหนาแหวนรูปดาวที่เคยเห็น
แต่บัดนี้แหวนหายไปหายากเย็น
คนที่เห็นแหวนสำคัญก็จากไป
อิศรเฝ้าปลอบใจกอหญ้าอยู่ไม่ห่าง
และฝ่ายข้างกอหญ้าเองก็หวั่นไหว
ชิษณุพงศ์เฝ้ามองอย่างปวดใจ
แต่ไม่อาจทำใจหากต้องเสียเธอ
เขาและเธอผูกพันกันมากล้น
ทั้งสองคนดีต่อกันสม่ำเสมอ
มีแต่อิศรที่ทำเป็นเจ้าของเธอ
คอยเสนอหน้าทุกครั้งน่ารำคาญ
แตงจำต้องลงจากรถตามนายสั่ง
ไม่น่าพลั้งปากพูดเพราะสงสาร
ไม่อยากให้เจ้านายต้องทรมาน
แต่เขาพาลโมโหมากยากเข้าใจ
เพยียนัดนพดลมาเจอกัน
เพราะว่ามีแผนการในครั้งใหม่
วานให้เขาจัดหาของตามตั้งใจ
รายต่อไปจ้องกำจัดนภัสรพี
แตงบังเอิญมองไปเห็นเพยีย
มองเลยเสียนพดลที่อยู่ใกล้
ทำไมจึงไม่แจ้งจับคนร้ายไป
ปล่อยคนร้ายเดินลอยนวลไม่ห่างกัน
คิดดังนั้นจึงรีบโทรแจ้งความ
เร่งติดตามนพดลด้วยหุนหัน
นพดลเห็นแตงแล้วเช่นเดียวกัน
จึงจัดการผลักแตงตกบันได
ชิษณุพงศ์โดนพ่อแม่รุมต่อว่า
ไม่ยุ่งเรื่องกอหญ้าอีกจะได้ไหม
คนชั่วอาจจ้องทำร้ายจนถึงตาย
เขายืนกรานถึงยังไงต้องช่วยเธอ
อีก 1 เดือนจะไปเรียนต่อแน่
จะดูแลแตงอย่างดีไม่พลั้งเผลอ
จะระวังในทุกสิ่งต้องพบเจอ
ขอช่วยเธอจนกว่าถึงวันจากลา
มีจดหมายมาถึงนภัสรพี
ลายมือที่ไม่เคยคุ้นตาเลยหนา
เปิดอ่านดูยิ่งสงสัยเพิ่มขึ้นมา
ลงชื่อว่าเป็นแม่ชื่นที่หายไป
นภัสรพีบอกเรื่องนี้กับกอหญ้า
ไม่เชื่อว่าจะเป็นตามในจดหมาย
แม่ชื่นจะมีธุระร้อนมากปานใด
ไม่จำเป็นต้องจากไปโดยไม่ลา
อีกทั้งก่อนจะหายไปมีเรื่องเล่า
เป็นเรื่องราวสำคัญแน่อยากปรึกษา
ยังไม่ทันจะได้เอ่ยเจรจา
ก็มาพลันหายหน้าไปก่อนรู้ความ
กอหญ้าพบรอยเลือดที่เปรอะอยู่
ต้องสืบดูให้รู้จริงไม่ผลีผลาม
หมอวิชาญกับอิศรก็ช่วยสืบตาม
แค่รู้ความเบื้องต้นว่าเป็นเลือดคน
คงเกิดเหตุสองวันก่อนเห็นจะได้
ตรงวันที่แม่ชื่นหายน่าฉงน
ตำรวจก็มาช่วยเร่งสืบค้น
แต่ก็จนหนทางเอาผิดใคร
นภัสรพีสงสัยหลานจะรู้เห็น
แต่มีคนเป็นพยานจนรอดได้
เพยียเองก็รู้ตาไม่ไว้ใจ
คงต้องเร่งกำจัดไปให้พ้นทาง
กอหญ้าบอกเพยียเรื่องวิญญาณ
เพยียลั่นไม่เชื่อหรอกเรื่องผีสาง
ตายไปแล้วมาหลอกหลอนไม่มีทาง
แต่ลึกๆ มีบ้างที่กลัวเหลือใจ
ยิ่งนอนหลับแล้วฝันไปยิ่งหวาดกลัว
มืดสลัวประตูก็เปิดไม่ได้
เห็นวิญญาณยายเล็กมาปรากฏกาย
จะทำร้ายให้ต้องตายไปตามกัน
นภดาราปลุกลูกสาวจากภวังค์
ไยจึงร้องเสียงดังจนลั่นบ้าน
เพยียบอกว่าฝันร้ายเพียงเท่านั้น
ระงับใจไม่ให้สั่นแล้วผละไป
กอหญ้าคิดใช้เรื่องผีหลอกเพยีย
ให้เพยียกลัวเสียจนสร้างแผนร้าย
กอหญ้าบอกว่าเธอพร้อมยอมตาย
ไม่เสียดายหากว่าได้หลักฐานมา
อิศรบอกเขาไม่ยอมให้เธอตายแน่
เขาดูแลช่วยเธอมามากหนักหนา
จะไม่ยอมปล่อยเธอไปก่อนเวลา
ต้องรักษาชีวิตไว้อยู่คู่กัน
กอหญ้าซึ้งในน้ำใจเขายิ่งนัก
ที่เขารักเธอมากมายไม่เปลี่ยนผัน
มีแต่ความห่วงใยมาแบ่งปัน
ทุกคำมั่นของเขาทำให้อุ่นใจ
สรุปเนื้อหาแผนรักแผนร้ายตอนที่ 11 และ 12 แต่งเป็นกลอนมาฝากกันค่ะ
ยิ่งใกล้จบก็ใกล้สิ้นสุดภาระกิจ อิอิ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ติดตาม ติชม แนะนำ และรวมถึงขอบคุณเจ้าของภาพ+คลิปประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ...
ชิษณุพงศ์กับแตงมาเพื่อบอกความ
ได้สอบถามแม่ชีเคยสนิทสนม
แต่คำตอบนั้นไม่อาจจักคลายปม
อีกปัญหาที่ทับถมหลายประเด็น
อิศรมองดูรูปถ่ายที่ได้มา
ใช่แล้วหนาแหวนรูปดาวที่เคยเห็น
แต่บัดนี้แหวนหายไปหายากเย็น
คนที่เห็นแหวนสำคัญก็จากไป
อิศรเฝ้าปลอบใจกอหญ้าอยู่ไม่ห่าง
และฝ่ายข้างกอหญ้าเองก็หวั่นไหว
ชิษณุพงศ์เฝ้ามองอย่างปวดใจ
แต่ไม่อาจทำใจหากต้องเสียเธอ
เขาและเธอผูกพันกันมากล้น
ทั้งสองคนดีต่อกันสม่ำเสมอ
มีแต่อิศรที่ทำเป็นเจ้าของเธอ
คอยเสนอหน้าทุกครั้งน่ารำคาญ
แตงจำต้องลงจากรถตามนายสั่ง
ไม่น่าพลั้งปากพูดเพราะสงสาร
ไม่อยากให้เจ้านายต้องทรมาน
แต่เขาพาลโมโหมากยากเข้าใจ
เพยียนัดนพดลมาเจอกัน
เพราะว่ามีแผนการในครั้งใหม่
วานให้เขาจัดหาของตามตั้งใจ
รายต่อไปจ้องกำจัดนภัสรพี
แตงบังเอิญมองไปเห็นเพยีย
มองเลยเสียนพดลที่อยู่ใกล้
ทำไมจึงไม่แจ้งจับคนร้ายไป
ปล่อยคนร้ายเดินลอยนวลไม่ห่างกัน
คิดดังนั้นจึงรีบโทรแจ้งความ
เร่งติดตามนพดลด้วยหุนหัน
นพดลเห็นแตงแล้วเช่นเดียวกัน
จึงจัดการผลักแตงตกบันได
ชิษณุพงศ์โดนพ่อแม่รุมต่อว่า
ไม่ยุ่งเรื่องกอหญ้าอีกจะได้ไหม
คนชั่วอาจจ้องทำร้ายจนถึงตาย
เขายืนกรานถึงยังไงต้องช่วยเธอ
อีก 1 เดือนจะไปเรียนต่อแน่
จะดูแลแตงอย่างดีไม่พลั้งเผลอ
จะระวังในทุกสิ่งต้องพบเจอ
ขอช่วยเธอจนกว่าถึงวันจากลา
มีจดหมายมาถึงนภัสรพี
ลายมือที่ไม่เคยคุ้นตาเลยหนา
เปิดอ่านดูยิ่งสงสัยเพิ่มขึ้นมา
ลงชื่อว่าเป็นแม่ชื่นที่หายไป
นภัสรพีบอกเรื่องนี้กับกอหญ้า
ไม่เชื่อว่าจะเป็นตามในจดหมาย
แม่ชื่นจะมีธุระร้อนมากปานใด
ไม่จำเป็นต้องจากไปโดยไม่ลา
อีกทั้งก่อนจะหายไปมีเรื่องเล่า
เป็นเรื่องราวสำคัญแน่อยากปรึกษา
ยังไม่ทันจะได้เอ่ยเจรจา
ก็มาพลันหายหน้าไปก่อนรู้ความ
กอหญ้าพบรอยเลือดที่เปรอะอยู่
ต้องสืบดูให้รู้จริงไม่ผลีผลาม
หมอวิชาญกับอิศรก็ช่วยสืบตาม
แค่รู้ความเบื้องต้นว่าเป็นเลือดคน
คงเกิดเหตุสองวันก่อนเห็นจะได้
ตรงวันที่แม่ชื่นหายน่าฉงน
ตำรวจก็มาช่วยเร่งสืบค้น
แต่ก็จนหนทางเอาผิดใคร
นภัสรพีสงสัยหลานจะรู้เห็น
แต่มีคนเป็นพยานจนรอดได้
เพยียเองก็รู้ตาไม่ไว้ใจ
คงต้องเร่งกำจัดไปให้พ้นทาง
กอหญ้าบอกเพยียเรื่องวิญญาณ
เพยียลั่นไม่เชื่อหรอกเรื่องผีสาง
ตายไปแล้วมาหลอกหลอนไม่มีทาง
แต่ลึกๆ มีบ้างที่กลัวเหลือใจ
ยิ่งนอนหลับแล้วฝันไปยิ่งหวาดกลัว
มืดสลัวประตูก็เปิดไม่ได้
เห็นวิญญาณยายเล็กมาปรากฏกาย
จะทำร้ายให้ต้องตายไปตามกัน
นภดาราปลุกลูกสาวจากภวังค์
ไยจึงร้องเสียงดังจนลั่นบ้าน
เพยียบอกว่าฝันร้ายเพียงเท่านั้น
ระงับใจไม่ให้สั่นแล้วผละไป
กอหญ้าคิดใช้เรื่องผีหลอกเพยีย
ให้เพยียกลัวเสียจนสร้างแผนร้าย
กอหญ้าบอกว่าเธอพร้อมยอมตาย
ไม่เสียดายหากว่าได้หลักฐานมา
อิศรบอกเขาไม่ยอมให้เธอตายแน่
เขาดูแลช่วยเธอมามากหนักหนา
จะไม่ยอมปล่อยเธอไปก่อนเวลา
ต้องรักษาชีวิตไว้อยู่คู่กัน
กอหญ้าซึ้งในน้ำใจเขายิ่งนัก
ที่เขารักเธอมากมายไม่เปลี่ยนผัน
มีแต่ความห่วงใยมาแบ่งปัน
ทุกคำมั่นของเขาทำให้อุ่นใจ