สุตะ จินตะ  ภาวนา   ย่อมนำไปสู่ ทิฏฐิที่ปักแน่นยึดถือคลาดเคลื่อน เป็นเหตุแห่งความเข้าใจผิดได้.

      ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อยังไม่เกิดปัญญาแจ่มแจ้ง นั้นเอง.

      ดังนั้นจึงเตือนตน อย่างมีสติ ทบทวนทิฏฐิแห่งตน อยู่เนื่องๆ  ที่เป็นผลจาก สุตะ จินตะ ภาวนา ที่ตนดำเนินศึกษาปฏิบัติมานั้น.

การตรวจสอบตนที่ผมพอพิจารณาได้ในตอนนี้มีดังนี้

    1. ตรวจสอบความยึดมั่นแห่งตน ที่ตนเป็นศูนย์กลาง แห่งการปักแน่นในทิฏฐิ ต่างๆ
    2. ตรวจสอบกิเลสแห่งตน อันได้แก่ ราคะ หรือโทสะ หรือโมหะ แห่งตน ที่ปรากฏฟู่ขึ้น หรือแฟบ ในใจตน และที่ปรากฏทางกายวาจา
    3. ตรวจสอบ ความติ้นรน ความร้อนรน ของใจตน ที่เป็นทุกข์ กับทิฏฐิแห่งตนที่ปักลงไปแล้วนั้น เมื่อโดนคัดง้าง.

ซึ่งสุดท้าย....  

     ความรู้ ความคิด ความรู้สึกถือมั่น แม้แต่กายและใจนั้น  "นั้นไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา"   "เป็นเช่นนั้นเอง".

     เมื่อดำรงณ์อยู่  ก็ควรดำเนินไปตามหน้าที่ ที่ถูกที่ควรในศีลและธรรม นั้นเอง.