ก่อนอื่น .. ต้องออกตัวก่อนนะคะ เพราะเป็นกระทู้เตือนภัย ไม่แน่ใจว่าควรแท็กที่ไหนบ้าง
แท็กมาบุญครอง นี่น่าจะเกี่ยวใช่ไหมคะ
แท็กโต๊ะเครื่องแป้ง เพราะ จขกท. เข้าห้องแป้งบ่อยค่ะ และอยากจะเตือนภัยสาวๆ ห้องแป้งเวลาไปใช้บริการห้องสมุดด้วย
เข้าเรื่องเลยนะคะ
ดิฉันทำงานที่ห้องสมุด ของสถาบันแห่งหนึ่งย่านตลิ่งชัน (ขอไม่ระบุชื่อ เนื่องจากมีพระนามของพระองค์ท่านผู้เป็นที่รัก) โดยทำงานที่นี่มาได้ประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ และเมื่อวันศุกร์ที่ 1 มีนาคม 2556 ที่ผ่านมา เวลาประมาณ 16.45 น. โทรศัพท์มือถือของดิฉันได้ถูกขโมยไปจากโต๊ะทำงาน บริเวณภายในเคาน์เตอร์ของห้องสมุด ( ซึ่งปกติห้องสมุดจะปิดทำการเวลา 16.30 น. แต่จะอนุโลมให้ผู้มาใช้บริการเก็บของ หรือยืมหนังสือได้จนถึงเวลาประมาณ 17.00 น. ซึ่งเป็นเวลาที่เจ้าหน้าที่จะปิดห้องสมุดเพื่อกลับบ้าน )
ในวันที่เกิดเหตุ ก็เหลือผู้ใช้บริการเพียง 2 ท่าน ท่านหนึ่งเป็นนักวิชาการภายในสถาบัน อีกท่านหนึ่งเป็นผู้ใช้บริการภายนอก ประกอบกับวันนั้นมีเจ้าหน้าที่ประจำห้องสมุดเพียง 2 คน คือดิฉัน กับน้องอีกหนึ่งคน เนื่องจากท่านอื่นติดภารกิจ และพอดีกับช่วง หลังจาก 16.30 น. มีผู้มาใช้บริการยืมหนังสือหลายท่าน และมีสายโทรศัพท์เข้ามายังห้องสมุดหลายสาย ทำให้ดิฉันติดอยู่หน้าเคาน์เตอร์จนลืมไปว่าเมื่อสักครู่ ได้วางโทรศัพท์มือถือไว้ที่เก้าอี้ ย้ำว่า เก้าอี้ ที่นั่งทำงานก่อนจะลุกไปห้องน้ำและกลับมาให้บริการหน้าเคาน์เตอร์ หลังจากให้บริการยืมหนังสือแล้ว ดิฉันเห็นผู้เข้าใช้บริการกำลังเก็บหนังสือที่อ่าน และหยิบสัมภาระของตัวเอง เหมือนกับกำลังเตรียมตัวที่จะเดินทางกลับ จึงไม่ได้เอะใจอะไร หยิบหนังสือ เพียง3-4 เล่ม ในรถเข็นหนังสือไปเก็บเข้าชั้น
เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเลิกงาน และผู้เข้าใช้บริการกลับออกไปจากห้องสมุดหมดแล้วนั้น ดิฉันจึงเดินมาเก็บของของตัวเอง และเมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงาน ก็พบว่า โทรศัพท์มือถือได้หายไปจากบริเวณนั้นแล้ว พยายามก้มลงไปมองว่ามันหล่น หรือเอกสารปิดไว้ ก็ไม่พบ จึงรีบใช้โทรศัพท์ที่ทำงานโทรเข้าเบอร์มือถือของตัวเอง และเป็นไปตามที่คิดไว้ คือปิดเครื่องไปแล้ว ในใจของดิฉันคิดว่า ต้องเป็นบุคคลภายนอกท่านนั้นที่เข้ามาใช้บริการห้องสมุดค่ะ
เตือนภัย..คนร้ายเข้ามาขโมยของมีค่าในห้องสมุด
แท็กมาบุญครอง นี่น่าจะเกี่ยวใช่ไหมคะ
แท็กโต๊ะเครื่องแป้ง เพราะ จขกท. เข้าห้องแป้งบ่อยค่ะ และอยากจะเตือนภัยสาวๆ ห้องแป้งเวลาไปใช้บริการห้องสมุดด้วย
เข้าเรื่องเลยนะคะ
ดิฉันทำงานที่ห้องสมุด ของสถาบันแห่งหนึ่งย่านตลิ่งชัน (ขอไม่ระบุชื่อ เนื่องจากมีพระนามของพระองค์ท่านผู้เป็นที่รัก) โดยทำงานที่นี่มาได้ประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ และเมื่อวันศุกร์ที่ 1 มีนาคม 2556 ที่ผ่านมา เวลาประมาณ 16.45 น. โทรศัพท์มือถือของดิฉันได้ถูกขโมยไปจากโต๊ะทำงาน บริเวณภายในเคาน์เตอร์ของห้องสมุด ( ซึ่งปกติห้องสมุดจะปิดทำการเวลา 16.30 น. แต่จะอนุโลมให้ผู้มาใช้บริการเก็บของ หรือยืมหนังสือได้จนถึงเวลาประมาณ 17.00 น. ซึ่งเป็นเวลาที่เจ้าหน้าที่จะปิดห้องสมุดเพื่อกลับบ้าน )
ในวันที่เกิดเหตุ ก็เหลือผู้ใช้บริการเพียง 2 ท่าน ท่านหนึ่งเป็นนักวิชาการภายในสถาบัน อีกท่านหนึ่งเป็นผู้ใช้บริการภายนอก ประกอบกับวันนั้นมีเจ้าหน้าที่ประจำห้องสมุดเพียง 2 คน คือดิฉัน กับน้องอีกหนึ่งคน เนื่องจากท่านอื่นติดภารกิจ และพอดีกับช่วง หลังจาก 16.30 น. มีผู้มาใช้บริการยืมหนังสือหลายท่าน และมีสายโทรศัพท์เข้ามายังห้องสมุดหลายสาย ทำให้ดิฉันติดอยู่หน้าเคาน์เตอร์จนลืมไปว่าเมื่อสักครู่ ได้วางโทรศัพท์มือถือไว้ที่เก้าอี้ ย้ำว่า เก้าอี้ ที่นั่งทำงานก่อนจะลุกไปห้องน้ำและกลับมาให้บริการหน้าเคาน์เตอร์ หลังจากให้บริการยืมหนังสือแล้ว ดิฉันเห็นผู้เข้าใช้บริการกำลังเก็บหนังสือที่อ่าน และหยิบสัมภาระของตัวเอง เหมือนกับกำลังเตรียมตัวที่จะเดินทางกลับ จึงไม่ได้เอะใจอะไร หยิบหนังสือ เพียง3-4 เล่ม ในรถเข็นหนังสือไปเก็บเข้าชั้น
เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเลิกงาน และผู้เข้าใช้บริการกลับออกไปจากห้องสมุดหมดแล้วนั้น ดิฉันจึงเดินมาเก็บของของตัวเอง และเมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงาน ก็พบว่า โทรศัพท์มือถือได้หายไปจากบริเวณนั้นแล้ว พยายามก้มลงไปมองว่ามันหล่น หรือเอกสารปิดไว้ ก็ไม่พบ จึงรีบใช้โทรศัพท์ที่ทำงานโทรเข้าเบอร์มือถือของตัวเอง และเป็นไปตามที่คิดไว้ คือปิดเครื่องไปแล้ว ในใจของดิฉันคิดว่า ต้องเป็นบุคคลภายนอกท่านนั้นที่เข้ามาใช้บริการห้องสมุดค่ะ