ตอนที่นอนอยู่ที่บ้านที่ไทย ปกติไม่เคยเจอผีเลยค่ะ ไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้

จนกระทั่งวันนึง ขณะที่นอนหงายอยู่ ก็เกิดอาการหายใจไม่ออกตรงอกมากๆ คือรู้สึกตัวแต่ขยับไม่ได้

จะร้องก็ร้องไม่ได้ ในใจได้แต่คิดว่า โอ้ย โดน ผีอำ แน่แล้ว ใจก็กึ่งๆคิดว่าหรือเราจะอึดอัด นอนผิดท่ารึเปล่า

แต่เรารู้สึกตัวอยู่นี่หว่า ทำไมขยับไม่ได้ ไม่ใช่แล้ว ผีอำแน่ๆๆๆ

พยายามนึกร้อยแปดพันเก้าที่คนอื่นเค้าบอกว่าต้องทำยังไง ก็เลยสวด นะโมตัสสะ วนไปมาอยู่ยังงั้น

แต่ก็ยังไม่หาย เราก็นั่งคิดว่า แสดงว่าผีเฮี้ยนมากๆเลย หรือบทสวดนี้ใช้ไม่ได้ไม่รู้ อยากร้องไห้ กลัวเอามากๆๆ

คิดถึง พ่อจ๋า แม่จ๋า นู๋กลัวแล้วววววว ปล่อยนู๋ไปเถ้อะะะะะ

สุดท้ายเราก็พยายามรวบรวมพลังทั้งหมด เพื่อที่จะลืมตาขึ้น ลืมตาขึ้น

พอลืมตาได้ ก็ถึงกะอึ้ง สิ่งที่น่ากลัวกว่าเดิมอยู่ตรงหน้า รอบตัวมืดมากแต่เจอดวงตาคู่นึงจ้องเขม็งอยู่ชิดตรงหน้าเราเลย

เราก็แบบอึ้ง ทำไรไม่ถูก สตั้นจ้องตากันไป 5วิ เลย จนกระทั่ง









มันร้อง "เมี้ยว"

โถ นังเหมียวที่บ้าน

อยากจะถีบขาคู่ให้กระเด็น ป้าดดด

เสร็จแล้วก็เหวี่ยงมันออกไปจากอก (ปล. คืนนั้น ชั้นเกลียดแกมาก)

ทำไมทำกะชั้นแบบนี้

(แต่น แต้น ทุกคนถูกเราอำแล้วจ้าาาา ยิ้มเลยละสิ)

รูปปลากรอบ เจ้าตัวนี้แล