ฉากที่คุณแม่ร้องไห้ร้องห่ม ดราม่าซะเหลือล้น ตอนอีปลิงฉัตร เอ้ย ฉัตรพร  เมียน้อยนายเมธีมาระรานที่บ้าน

น้องเมนั่งปลอบแม่อยู่ข้างๆ ให้น้ำไว้คอยดื่ม ปลอบสารพัด

คือก็เข้าใจอารมณ์เสียใจอะนะคะ(เจอมาเหมือนกันเลยเข้าใจ)

แต่ตอนที่ลูกพูดว่า"ที่เขามาหาเรื่องที่บ้านยังงี้ เพราะคุณพ่อไม่ไปหาเขาแล้วไงคะคุณแม่"

ถ้าคุณเป็นประภัสสร(แม่น้องเม) จะรู้สึกยังไงคะ

จะฉุกคิดได้อย่างที่ลูกพูดมั้ย ว่าเออ  มันก็จริง เขาก็ไม่ไปสานต่อนิ

เขาก็ทำให้เรื่องมันจบแล้วนิ

แต่รู้สึกว่าที่น้องเมปลอบไปนี่ มิได้นำพาเลยแฮะ

แต่ก็นะ...สงสารหัวอกลูกผู้หญิงอะ แต่คนอย่างประภัสสรก็น่าเบื่อเกิ๊นนนน