เป็นความรู้สึก  ในฐานะ พุทธศาสนิกชน  คนหนึ่ง  ผู้เป็นศิษ ตถาคต ( ผู้ถึงความเป็นเช่นนั้นเอง )    ที่บอกว่าผมอายเหลือเกิน  กับ วันมาฆบูชาที่ว่าอายนั้น   คือ  อายกับความสำคัญของ  วัน ผมถามคนใน  ประเทศไทย  ว่าวันมาฆบูชาความสำคัญของมันคืออะไร   ร้อยละ  90   ตอบเหมือนกัน   คือ  วันที่พระสงฆ์   1250  รูป  มาประชุมกัน โดยไม่ได้นัดหมาย  
        
                    ถามว่ามันสำคัญยังไง   ก็จะตอบมาทำนองว่า   มันมหัศจรรย์  สมัยก่อนไม่มีโทรศัพท์  ไม่มีอินเตอเน็ต  แล้ว  มาประชุมพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย    สรุป  มันสำคัญ  เพราะ  มันอัศจรรย์  มันเป็นปาฎิหารย์   คือ  ถ้าเขานัดหมายแล้วมาประชุมกัน  มันก็คงไม่สำคัญ  เพราะมันไม่มีปาฎิหารย์   มันไม่อัศจรรย์  

                    ด้วยเหตุนี้  ผมจะไม่อายทนไหวเหรอ  ศาสนาพุทธ  ชื่อ ก็บอกว่าเป็น  ศาสนาแห่งความรู้   แห่งปัญญา  แห่งความจริง  เป็น ศาสนาแห่งความมีเหตุมีผล   เป็น  ศาสนาที่ใช้ความเข้าใจเป็นพื้นฐาน  ไม่ใช่  ความเชื่อ  แบบ  งมงายเป็นพื้นฐาน   แต่  วันสำคัญทางศานากับเป็นวันที่สำคัญ  เพราะความ งมงาย ในปาฎิหารย์   ( แบบนี้ใครไม่อายจะทนไว้ )

                   ผมเสนอให้เปลี่ยนชื่อวัน ไปเลย  จาก มาฆบูชา  เป็นวัน โอวาปาติโมกบูชา  คือ  เป็นวันสำคัญที่  พระพุทธเจ้า  ทรงแสดงธรรม  โอวาปาติโมก   ใครมีความเห็นว่าดีไม่ดียังไง   ช่วยแสดงความเห็นด้วย  ด้วย ( เพราะจบกระทู้นี้   ผมจะขึ้น  วันอื่นๆอีก  ทั้งวิสาขบูชา  กับ อาฬสลหบูชา )