จะรินร้อย ถ้อยความ ลำนำเอ่ย
ใจอยากเผย เปรยออก เพื่อบอกเขา
เพ้อรำพึง ถึงอยู่ อย่างนานเนา
“รู้หรือเปล่า? ใครคนหนึ่ง คิดถึงเธอ”

ห่างหายไปหลายวันพาหวั่นไหว
อยากบอกให้ ได้รู้ อยู่เสมอ
เฝ้านับวัน รอรับ กลับมาเจอ
มิใช่เพียงพร่ำเพ้อละเมอครวญ

ส่งเพลงกานท์ หวานคลอ มารอชื่น
ผ่านวันคืน กลืนกล้ำ ระกำหวน
เมื่อไหร่หนอ ถึงกาล วันย้อนทวน
อย่าเรรวน เหลวไหล เมื่อไกลกัน

“จะรินร้อย ถ้อยคำ ลำนำเอ่ย”
เธออย่าเฉยเลยห่างเส้นทางฝัน
แม้นนานปี ยังมีเรา เฝ้าผูกพัน
อย่าแปรผัน หันห่าง จนร้างลา.....

“สุนันยา”