เดือนเมษา พม่าหม่อง จ้องตัดไฟ
เราคนไทย ตายละหวา! หน้าหม่นหมอง
แต่สำหรับ ครอบครัวฉัน นั้นตรึกตรอง
มิได้มอง เป็นเรื่องใหญ่ ให้อ่อนเพลีย

เพราะเป็นคน เบี้ยน้อย หอยเล็กเล็ก
ธุรกิจ แค่เด็กเด็ก เจ๊กไม่เสีย
หอยไม่ใหญ่ ไข่ก็จิ๋ว  (..แต่หิวเบียร์..)
ฉันและเมีย มิเสียใจ ใส่อารมณ์

เราเป็นคน บ้านนอก คอกควายเฒ่า
อยู่บ้านเก่า เราชิน กินผักขม
เคยไม่มี ไฟฟ้าใช้...ไร้พัดลม
คลุกโคลนตม ดมสาบควาย ไปด้วยกัน

อยู่เมืองกรุง ทุ่งคอนกรีต ชีวิตฝาก
ความลำบาก ยากแท้..มิแปรผัน
ใช้ชีวิต แบบเก่า ตามเผ่าพันธุ์
แม้ไฟดับ ฉับพลัน ฉันคงชิน


กำลังใจ จากผู้ด้อย  หอยตัวเล็ก
ซ้ำเขียนกลอน อ่อนเหมือนเด็ก เขกโขดหิน
แต่ก็ขอ ให้ทุกท่าน นั้นอย่าอิน
แค่เพียงสิ้น กระแสไฟ ใช่อับปาง

.................................................................

สวัสดีครับ  เขียนกลอนเบาๆ สบายๆ  .......ไร้การเมือง