กระบี่วาว พราวพร่าง เหินกลางฟ้า    
สกุณา  เหม่อมอง  ร้องสับสน
ใบไม้ปลิว ลอยหมุน  เหงื่อชุ่มตน
ลมพาฝน ผ่านฟ้า น้ำตาพราย
   พกกระบี่  เที่ยวท่อง ประลองยุทธ์  
มิเคยหยุด  เที่ยวหา การแพ้พ่าย
ยอดฝีมือ เลื่องลือ ชื่อกำจาย
ต้องใจหาย หากเหม่อ มาเจอกัน
   ได้พบเจ้า  เฉาจิต  พิษร้ายกว่า
แค่สายตา เฉยเมย  อกเอ๋ยสั่น  
แค่ทำบึ้ง  ไม่มา  พูดจากัน
ทั้งคืนวัน ค่ำเช้า เศร้าหนาวใจ
  กินไม่ได้  เฉาใจ  บอกไม่ถูก
ปวดกระดูก เจ็บปอด ตลอดไส้
ข่มตานอน ทนทุกข์ สุกภายใน
เป็นพิษใด  ช่วยข้า รักษาที