ผาตระหง่าน ผ่านทิวสน ดงไผ่เขียว
   ลมเลาะเลี้ยว พัดเอื่อยเอื่อย โชยฉ่ำชื่น
   เงียบสงบ ในดงดอน ตอนกลางคืน
   เสียงอื่นอื่น ในพงไพร ไล้ระงม

   สุรีย์ฉาย แสงอ่อน ต้อนขอบฟ้า
   สกุณา ผาโผน ดูสุขสม
   เจ้าบินเลียบ โค้งฟ้า ช่างน่าชม
   เสียงระงม ในความเงียบ เหยียบตะวัน

   หมู่บ้านต่ำ เบื้องล่าง สว่างไสว
   ตั้งหม้อไฟ หุงอาหาร ด้วยมุ่งมั่น
   อย่ารีรอ แดดจ้า หากินพลัน
   ได้เผือกมัน ตุนอาหาร สำราญใจ

   ยามเย็นย่ำ ไม่ร่ำไร ได้กลับบ้าน
   ก่อฟืนถ่าน อุ่นอุ่น รอบรั้วใกล้
   กรุ่นกลิ่นดอก กำจาย กรายผ่านไป
   ในฤทัย สงบแท้ แผ่กายลง

   ปลดความทุกข์ หอบไว้ ไม่เข้าท่า
   บินผ่านไป ผ่านมา ดั่งฝุ่นผง
   อยู่วันนี้ ดีแล้ว สมจำนง
   อย่าทะนง ปล่อยลง สว่างใจ

   ทำดีแล้ว ปลดปลง คงใจนิ่ง
   ด้วยละทิ้ง สิ่งสร้าง เก็บไม่ได้
   คงไว้เพียง ความดี ในดวงใจ
   หยุดโศกเศร้า สิ่งใด ที่ผ่านเลย
   
   ...ถุงมือนักบุญ...