๐ แม้มีภูมิพลังดั่งภุมริน
จักโผผินสุดกู่สู่ไศล
ร่อนภิรมย์ชมสวนพฤกษาไป
บรรจงไล้จุมพิตกรุ้มสุคนธ์

๐ ผ่องพลึกฤทัยนัยหวานรส
อันหมดจดผาณิตเพลินจิตผล
มิดำดิ่งสิ่งเกินเมินผจญ
เนตรหมายยลกรรณยินถวิลเชย

๐ ถึงฟ้าครอบกรอบคั่นกั้นเขตรัก
จักเอื้อมพักตร์ตักใจใคร่เอื้อนเอ่ย
วลีทิพย์ภุมราหรรษ์รำเพย
แนบเขนยกลีบกุหลาบอาบอบอวล

๐ จุดพลังเป็นมณีสีใสสด
มิหลั่นลดแลละลานธารกลางสวน
เฉกเภตราท่องนทีกรีพฤกษ์มวล
บรรทุกส่วนบุปผารุ้งมุ่งหน้าไป

๐ สู่แดนดินถิ่นซึ่งมิพึงต้อง
เพชรพลอยผองทองตราหาค่าไม่
เพียงสัจจะสุจริตสถิตใจ
ถึงสิ้นชีพพิตักษัย ..... ไม่อาทร .................