ตะกียะ กับ มุนาฟิก  นั้นเป็นการซ่อนเร้นความจริงเหมือนกัน


ต่างกันตรงที่ว่าสิ่งที่ซ่อนนั้นเป็นสิ่งล้ำค่าศรัทธาแห่งพระเจ้าหรือความสกปรกชั่วร้ายเป็นศัตรูกับพระองค์อัลเลาะห์




“มุนาฟิก” คือ กลับกลอกหลอกลวง

“ตะกียะฮ์” คือ การอำพราง ปิดบังความจริง 

ทั้งสองคำนี้ มีความหมายไปในทางโกหกหลอกลวง ไม่จริงใจ เหมือนกันแต่ในความเหมือนนี้

มีบางอย่างที่ทำให้มันต่างกันราว “ฟ้ากับเหว”, “ขาวกับดำ”, “นรกกับสวรรค์”..

. สิ่งที่ทำให้การโกหกหลอกลวงทั้งสองอย่างนี้แตกต่างกันอย่างสุดขั้วก็คือ “เป้าหมาย” หรือผู้ที่ถูกหลอก 

“มุนาฟิก” คือการโกหกหลอกลวง “อัลลอฮ์” 

“ตะกียะฮ์” คือการโกหกหลอกลวง “ศัตรูของอัลลอฮ์” 

 การโกหกหลอกลวงอัลลอฮ์ เป็นความผิดร้ายแรง และนรกเท่านั้นสำหรับเขา... (นอกจากเขาจะเตาบัตและกลับตัว)

การโกหกหลอกลวงศัตรูของอัลลอฮ์ ในยามคับขันเพื่อรักษาชีวิต เป็นความถูกต้อง และจำเป็นสำหรับเขา เขาจึงได้รับการอภัยจากอัลลอฮ์..

. ตัวอย่างของ “มุนาฟิก” และ “ตะกียะฮ์”

คนกลุ่มหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านศาสดา(ศ.) เขาแสดงตัวว่าเป็นผู้ศรัทธาต่ออัลลอฮ์(ซ.บ.) แต่เมื่อท่านศาสดา(ศ.) ไม่อยู่หรือจากไปแล้ว เขากลับไปเป็นแบบเดิมที่เขาเคยเป็น คือไม่ศรัทธาต่ออัลลอฮ์(ซ.บ.) ... นั่นคือ “มุนาฟิก” 


ส่วนชายคนหนึ่ง นอนบนที่นอนของท่านศาสดา(ศ.) ในคืนที่ท่านหลบหนีออกจากมักกะฮ์ไปพร้อมกับท่านอบูบักร์(ร.ฎ.) เพื่อลวงศัตรูว่าท่านศาสดา(ศ.) ยังอยู่ ........ นั่นคือ “ตะกียะฮ์” ของชายคนนั้น