เป็นความเห็นส่วนตัวเราเอง  

พวกสินค้าชิ้นเล็กๆน้อยๆ  เช่น  ขนมซอง ๕ บ. แชมพู สบู่ล้างหน้า สบู่เหลว ชิ้นละ ๒๐ บ.
คือ  เข้าใจว่า จุดประสงค์ก็ต้องการให้คนมีเงินน้อยซื้อง่าย
แต่เราว่ามันเป็นการตลาดที่เห็นแก่ตัวไปหน่อยไหมคะ
เพราะการซื้อง่ายเนี่ยเพราะมันน้อยเงิน   ใครๆก็ชอบซื้อ    แต่สินค้าไซส์นี้ ใช้ได้ไม่กี่วันก็ต้องซื้อใหม่
หรือของกินไซส์นี้ก็แป๊บเดียว  มันก็กลายเป็นขยะ ๑ ชิ้น

ยกตัวอย่างเปรียบเทียบ คือ

ขนม ๑ ห่อใหญ่  จริงๆมันปิดปากถุงเก็บได้  จะมัดยางหรือใช้ที่หนีบปากก็เก็บได้ ไม่นิ่มไม่เสียอยู่แล้ว(เราทำประจำ)
แต่การซื้อห่อใหญ่  สมมติว่า แบ่งกิน ๓ วัน  ก็คือ  ๓ วันนี้จะเกิดขยะจากซองขนมแค่ ๑ ชิ้น
ในขณะที่การขายขนมห่อเล็กๆนั้น   ถ้าซื้อ ๓ วัน  มันจะเป็นขยะ ๓ ชิ้น

(ตัดเรื่องความต้องการของลูกค้าออกไปนะคะ เช่น
บางคนบอกก็อยากกินอบย่างละนิดละหน่อยอะ  เป็นต้น  ขอตัดประเด็นนี้ออกไป
อันนี้ขอเน้นเฉพาะเรื่องปริมาณขยะอย่างเดียว)  

หรืออย่าง แชมพูสระผม  
ยกตัวอย่างว่า  ขวดใหญ่หนึ่งขวด  ๑ คนใช้ ๓ เดือนจึงจะหมดขวด  ทิ้งให้กลายเป็นขยะ ก็ ๑ คน ๓ เดือน แค่ขยะ ๑ ชิ้น
แต่....ถ้าใช้ขวดละ ๒๐ บ.  ใช้หมดขวดภายใน ๑ สัปดาห์  ระยะ ๓ เดือน จะมีขยะขวดแชมพู ๑๒ ขวดโดยประมาณ

ขยะเหล่านี้ที่ถูกทิ้งในประเทศไทย  โอกาสถูกกลับมารีไซเคิลก็น้อยด้วยสิ ใช่ไหมคะ (กร๊าก)
ขยะที่(อาจจะ)ไม่ได้นำมารีไซเคิลเหล่านี้  แม้จะต่างขนาดกันก็จริงก็ไม่ได้ต่างกันมาก
แต่จำนวนขยะนั้นต่างกันมาก  
เพราะ  ๑ ขวดใหญ่  อาจเท่ากับ ๑๒ ขวดเล็ก  
ซึ่งก็เท่ากับแค่ขยะจากขวดแชมพูสระผมอย่างเดียว  ถ้าซื้อขวดเล็กแทนขวดใหญ่ก็เหมือนเป็นการเพิ่มขยะให้มากขึ้นไป ๑๒ เท่าตัวเลย  
แล้วคนส่วนใหญ่(ทั้งคนจนเอย  คนโสดเอย  คนเดินทางท่องเที่ยว  ฯลฯ  )ก็ใช้ขวดเล็กซะด้วย
เพราะมันซื้อง่าย สบายกระเป๋าตังค์  พอดีตัว พกพาง่าย (คือ สารพัดเหตุผลที่จะเห็นว่ามันดี)


หรือ มาคิดถึงขยะห่อขนม  ห่อขนมต่างๆ  มันผลิตมาด้วยแรงงาน พลังงาน ทรัพยากรอะไรต่างๆนานาเนี่ยกว่าจะมาเป็นห่อขนม
แต่...มันถูกใช้ประโยชน์เพียงเล็กน้อย  บางทีสินค้าข้างในกระจิ๊ดเดียว  ขนมห่อเล็กห่อหนึ่ง ๑๗ - ๒๐ กรัมเท่านั้น
แต่มันก็สร้างขยะ ๑ ชิ้นเท่ากับห่อใหญ่    และบางยี่ห้อ....ขนมก็ทำห่อใหญ่โอเว่อร์มากอีกด้วย
เพราะต้องการทำให้คนบริโภครู้สึกว่า เออ  มันไม่แพง  ห่อใหญ่จัง  ไม่แพงเลย  
แล้วห่อขนมมันกลายเป็นขยะเร็วมาก  ทันทีที่ขนมหมดห่อ  มันก๋คือ ขยะนี่เอง


จากนั้น  เราสังเกตดู  คือ เราเข้าใจว่า ประเทศเราการดูแลขยะมันอ่อนด้อยมากๆ
คนแต่ละคนถ้าถือถุงสักใบคอยเก็บขยะที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้นมา  เราเชื่อว่า แต่ละคนจะต้องตกใจ
เพราะมาลองคิดว่า  ขยะพวกนี้ เราทิ้งแล้ว มันไปไหนบ้าง?  มันไปอยู่ที่ไหนในเมื่อสสารมันไม่หายไปจากโลก
สสารเป็นสิ่งกินพื้นที่  มันไม่มากินพื้นที่ที่บ้านเรา ออฟฟิศเรา (ก็เราสลัดทิ้งมันไปแล้ว)
แล้วมันไปกินพื้นที่อยู่ที่ไหนในโลกนี้ล่ะ?

คือ  ถ้าเราคิดๆๆๆแล้ว  จริงๆเราก็ปวดหัวนะ ไม่อยากคิดหรอก  อิอิ
แต่เพราะมันปวดหัวเนี่ย  เราก็ว่า ยิ่งเป็นสิ่งที่เราตอ้งเผชิญหน้ากับมันให้มาก

ที่ร้านเรา  ถังขยะ ๒๐๐ ลิตร ๔ ถัง  วันๆแทบไม่พอให้คนไทยทิ้งขยะ แป๊บๆเต็ม แป๊บๆเต็ม
นี่แค่ร้านเรานะ  
แล้วทุกคนมองไปรอบตัว  ส่วนใหญ่พวกเราก็จะรังเกียจนะว่า  ขยะเยอะแยะๆๆๆ สกปรกๆๆๆ ทำไมไม่เก็บให้ดี
แต่เราก็ยังไม่ได้ทำอะไรกัน  
ทำไมเราไม่คิดว่า  ทำไงเราจึงจะทิ้งขยะได้น้อยลง?


การรณรงค์ให้ลดการใช้ถุงพลาสติก  มันก็ดีนะ   แต่มันแค่ส่วนหนึ่ง เล็กมากกกกกกก
เพราะกระบวนการขายสินค้ามันสร้างขยะให้เราอย่างมหาศาลอยู่แล้ว
ขยะมันถูกผลิตมารอเราแล้วตลอดเวลา
สินค้าทุกชิ้นทันทีที่มีคนซื้อไป  มันก็จะกลายเป็นขยะในเวลาไม่นานเลย
(ยิ่งห่อขนม ขวดเครือ่งดื่ม  กลายเป็นขยะภายใน ๕ - ๑๕ นาที)


จริงๆแล้ว  สินค้าชิ้นเล็กๆมีวัตถุประสงค์อะไรที่ลึกซึ้งไปกว่า การอำพรางให้คนซื้อ ซื้อง่ายๆจะได้ขายคล่องๆไหมคะ
ทำไมไม่ทำไซส์ขนาดกลางกับขนาดใหญ่ก็พอแล้ว  คือ มันควรเป็นกฏเกณฑ์เลยเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
เพราะมันจะเป็นการควบคุมปริมาณขยะในอนาคตให้ลดลงไปในตัวด้วย


ส่วนเรื่องการนำขยะเข้าสู่กระบวนการรีไซเคิลหรือการใช้ซ้ำนั้น
เราเห็นด้วยและอยากให้มันดีขึ้นอยู่แล้วล่ะค่ะ

โดยส่วนตัวเรา  ปกติเราบ้าเรื่องอนุรักษ์รัพยากรต่างๆอยู่แล้ว
แต่ไม่ใช่อนุรักษ์แบบพูดสวยๆนะ   เราทำจริงจังอะโดยส่วนตัวเรา

แต่พอเราคิดเรื่องนี้มันก็เครียด (บ้าบอมาก  อิๆ)
แต่มันเป็นเรื่องที่เราทุกคนก็ต้องเผชิญหน้ากัน  
เพราะขยะมันอยู่รอบตัวเราและมันไม่ใช่คนอื่นทำ  เราทำให้ขยะมันมีขึ้นมากันเองทุกๆคนอะ


บางทีฟังความเห็นของคนอื่นๆบ้างเราอาจจะคิดอะไรที่กว้างขวางขึ้นอ่ะค่ะ
เพราะบางทีเราก็อาจจะคิดอะไรคับแคบไปหรือเปล่า


แต่เราแอนตี้สินค้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาก
จริงๆเรามองย้อนกลับไปดู
สมัยก่อนๆขนมห่อกระดาษบ้าง,อันไหนเล็กก็ทำห่อเล็ก
สมัยนี้ข้างในเล็กแต่ทำห่อซะใหญ่ (จะทำไปทำไม เง้อ)
แล้วอย่างสินค้าก็อาจมีไซส์เดียว  


เอาเท่าที่เราจำความได้เนี่ย   พวกแชมพูสบู่พวกนี้ก็เพิ่งมาบูมมากๆกับเรื่องทำชิ้นเล็กชิ้นน้อย (๒๐ บ.) กันไม่กี่ปีมาเอง
เราก็เริ่มขายของแล้วนะ  เมื่อก่อนเราก็ยังขำๆพวกผลิตภัณฑ์ชิ้นเล็กๆ ยังนึกเอ็นดูเลยว่า แหม ทำออกมาน่ารักจังงง
ไม่ได้นึกเลยเหมือนกันว่า  ที่แท้มันคือ การสร้างขยะให้เพิ่มขึ้นอย่างมากมายในปัจจุบันนี้อะค่ะ


ขอบคุณค่ะ (ที่ให้พื้นที่ระบายความรู้สึก เห็นแล้วมันเครียดอะ      )