ผมรักกับน้องคนหนึ่งอายุน้อยว่า 6-7ปีครับ ขอเกริ่นก่อนนะครับ

ผมไม่ใช่คนรวย ยังไม่พร้อมซื้อบ้าน มีกิจการเล็กๆ ที่พ่อทำอยู่ ส่วนของผมคือทำงานร่วมกับแม่

แม่ดูแลคุมคนให้ ผมหางาน เคลียร์บัญชีกับลูกค้า ดีลงาน และ หางานป้อนเข้าบ้าน มีแผลนว่าจะทำของตัวเอง กำไรคือ กินค่าแรงส่วนต่าง

เข้าใจว่าที่บ้านน้องเค้าก็คงเป็นห่วง กลัวลูกเขาลำบาก เพราะ บ้านน้องตอนนี้เค้ามีมากกว่า

พ่อแม่เขาสร้างมาด้วยกัน เลี้ยงแฟนผมดี แฟนผมระหว่างเรียนจนจบก็ช่วยที่บ้านตลอด ไม่เอาค่าคอมจากพ่อแม่เขา

หน้าตาผมเป็นคนแรงๆครับ ดูเป็นเจ้าชู้แต่ขอครับถ้าไม่รู้จักอย่าตัดสินผม  พ่อแม่เค้าพูดเหมือนเลือกใหม่มั้ย

ถ้าไปไม่รอด หรือต้องลำบากมากๆ อย่าเสียเวลา เลิกกับผมเถอะ อย่ามีปีที่ 4 5 ต่อไปเลย หรือห่างๆกันดีกว่า

ให้ผมไปหาคนอื่นแทน เจอคนอื่นที่เหมาะกับผมมากกว่า ต่างๆนาๆ  

แฟนผมบางวันก็นิ่งๆ ปลงๆ ไม่เล่าบ้าง บางวันเธอก็เอียงไปทางนู้น(พ่อแม่เค้า) บางวันก็อ้อนซะน่ารัก  บางวันก็กวนประสาทผม

แต่ผมรักเขานะครับ ผมรับรู้มาตลอดและหนักขึ้นว่า พ่อแม่เขาพูดถึงผมยังไง แต่ผมทนครับ เพราะน้องเค้ายังรักผม ถึงจะเป็น

อาการที่กล่าวมาบ้าง พักหลังเขาทำงานข้างนอก ผมรู้สึกเขากดดันผมบ่อย ยิ่งเพื่อนรักแฟนผมจะแต่งงาน แล้วมีบ้าน ดูโรงแรม

เธอเอามาเล่าให้ผมฟัง ผมเครียดนะครับ เพราะ ผมอยากทำให้เธอเหมือนกัน ฟังบ่อยจนบางทีทะเลาะกันเลยก็มี

เธอบอกว่า หวังดี เธอไม่ได้หวังบ้าน800 ห้อง เล็กหน่อยแต่เป็นพื้นที่ของเรา เธอOK ซึ่งผมพยายามอยู่ครับ

เธอบอกว่าอยากอยู่กับผมนะ แต่การสร้างฐานะมันไม่ใช่หลับตาแล้วฝันเอา ผมหาเลี้ยงตัวเอง ไม่สร้างภาระ ไม่ขอเงินพ่อแม่

มาจะ10 ปีแล้ว  ตั้งแต่เรียน ต้นทุนผมไม่ได้เยอะเหมือนคนอื่น

เข้าใจว่าบางมุมเขาก็เด็ก เขาคิดบางอย่างมันง่ายไป ทำธุรกิจมันต้องอาศัยจังหวะ โอกาส เวลา คิดให้รอบ คิดหลายชั้นครับ

สาวๆ มีวิธีไหนให้จะแนะนำผมไปบอกเขาบ้าง หรือผมควรทำยังไง

บางทีผมอึดอัดจน บอกให้น้องเขาไปหาคนที่มีพร้อมดีกว่า ไว้ผมรวยค่อยมาคุยกัน จะได้ไม่ต้องกดดันจากคนอื่นด้วย

รู้ว่าเขาหวังดี ผมเข้าใจครับ ขอบคุณครับ