เราโทรปลุกเขาไปทำงานทุกวันเลยอ่ะคะ ตอนแรกคือ เขาโทรมาคุยด้วย แล้วบอกจะโทรปลุกเรา
แต่ความที่เราตื่นเช้ากว่า ก็เลยเป็นฝ่ายโทรไปปลุกเขา ... แรกๆเราถามเขาว่าให้เราโทรปลุกไหม ทุกวันเลยที่เขาโทรมาหา
เขาใช้ว่า ถ้าคิดถึงเขาก็โทรมา
แล้ว หลังๆมาเนี้ย จะด้วยความที่เขางานเยอะ หรืออะไรต่างๆ ... เขาไม่ได้โทรหาเรา
เราก็เลยเลิกโทรปลุกเขา วันนั้นเจอกัน เขาถามว่า ไม่ปลุกเขาเหรอ เขาเกือบมาทำงานไม่ทัน
เราก็เลยกลับไปโทรปลุกเขาอีก
โทรทุกวันเลย ...
ทีนี้ มาวันนี้ ... พอดีเมื่อวาน เราเห็นเขาแหละ แต่เกิดอารม นอยๆ ประมาณว่า งอลๆๆ ที่เขาไม่โทรหา อะไรเงี้ย
ก็เลยเดินหนี เขาก็คงเห็นแหละคะ เพราะเขาเดินอยู่ด้านหลัง (แต่เราแกล้งไม่เห็น)
เย็นเขาทัก line มา เราก็คุยแบบ ... ยังไม่หายงอนอ่ะคะ (งอนเองหายเองมาเยอะ)
แล้ววันนี้ พี่เขาไม่ไปทำงาน แต่ไม่บอก ... ไม่บอกเรา เราก็โทรหาตั้งแต่เช้า สามสิบกว่าม miss call ได้
โทรจนแบทเครื่องจะหมดอ่ะคะ ... ถึงที่ทำงาน สิบโมงโทรอีก (เพราะเรารู้ว่าเขาร่างกายไม่แข็งแรง งานหนัก บลาๆๆ ก็ยิ่งห่วง)
ไม่รับ ... เที่ยงโทรอีก
ก็ไม่รับ...
ส่ง SMS ไปถาม
สุดท้ายเย็นเลิกงาน ก็โทรอีก ... เราน่ะ
แล้วก็ line ไปว่า ถ้าสบายดี ไม่ได้เป็นอะไร ก็ช่วยตอบหน่อย เพราะเรา ตอนนั้น ... น้ำตาร่วงแล้วอ่ะคะ
กลัวเขาเป็นอะไร กลัวไม่สบาย กลัวว่าเมื่อวานที่เราทำฤทธิ์ ทำเดช จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะมีโอกาสได้พบเขา
ยิ่งคิดก็ยิ่งไปกันใหญ่ ...
ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เครื่องจะ ดับตัวเองไป... เพราะแบทหมด
เขารับสายคะ ... เสียงใสเลย
เราถาม เป็นอะไร ทำไมไม่รับสาย เราโทรตั้งแต่เช้าแล้ว
เขาบอกว่าเขานอนตื่นสาย และวันนี้ไม่ได้ไปทำงาน ตื่นมาก็เที่ยง
แถมไม่ได้พกโทรศัพท์ไปข้างนอกด้วย
เราอ่ะ ร้องไห้แล้วอ่ะคะ แต่เสียงไม่ได้เข้าไปในโทรศัพท์นะ เสียงเราค่อนข้างเบามาก
เพราะเราเพลีย วันนี้เราออกตึงๆเกือบทั้งวัน เพราะห่วงเขา ไม่รู้หายไปไหน ใจก็คิดไปเยอะแยะ
งานก็ต้องทำให้เสร็จ เยอะด้วย ... น้ำตาจะไหล ก็ปล่อยให้ดราม่าในที่ทำงานไม่ได้
เขารู้สึกอ่ะคะ (ไวมากๆเลย) เขาถามว่าเราร้องไห้เหรอ ... เราตอบกลับไปว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
คุยกันสั้นๆเพราะอยู่ในรถบริษัทน่ะคะ ได้ยินว่ายังสบายดี เราก็โล่งใจแล้วอ่ะคะ
เขาถามเรามาประโยคนึง ว่า 'ทำไมห่วงเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?'
เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรอ่ะคะ ตอนที่เขาโทรหาเรา เราก็คุยกับเขาเหมือนเขาเป็นเพื่อนน่ะคะ
แต่แค่โทรไปแล้วเขาไม่รับ ไม่รู้ไปไหน เราก็ร้องไห้แล้ว
เรารักเขา? แล้วเขาถามแบบนี้ ... จะรู้ไหมคะ?
โทรหาทั้งวัน พอเขารับสาย เราน่ะน้ำตาร่วงเลย
แต่ความที่เราตื่นเช้ากว่า ก็เลยเป็นฝ่ายโทรไปปลุกเขา ... แรกๆเราถามเขาว่าให้เราโทรปลุกไหม ทุกวันเลยที่เขาโทรมาหา
เขาใช้ว่า ถ้าคิดถึงเขาก็โทรมา
แล้ว หลังๆมาเนี้ย จะด้วยความที่เขางานเยอะ หรืออะไรต่างๆ ... เขาไม่ได้โทรหาเรา
เราก็เลยเลิกโทรปลุกเขา วันนั้นเจอกัน เขาถามว่า ไม่ปลุกเขาเหรอ เขาเกือบมาทำงานไม่ทัน
เราก็เลยกลับไปโทรปลุกเขาอีก
โทรทุกวันเลย ...
ทีนี้ มาวันนี้ ... พอดีเมื่อวาน เราเห็นเขาแหละ แต่เกิดอารม นอยๆ ประมาณว่า งอลๆๆ ที่เขาไม่โทรหา อะไรเงี้ย
ก็เลยเดินหนี เขาก็คงเห็นแหละคะ เพราะเขาเดินอยู่ด้านหลัง (แต่เราแกล้งไม่เห็น)
เย็นเขาทัก line มา เราก็คุยแบบ ... ยังไม่หายงอนอ่ะคะ (งอนเองหายเองมาเยอะ)
แล้ววันนี้ พี่เขาไม่ไปทำงาน แต่ไม่บอก ... ไม่บอกเรา เราก็โทรหาตั้งแต่เช้า สามสิบกว่าม miss call ได้
โทรจนแบทเครื่องจะหมดอ่ะคะ ... ถึงที่ทำงาน สิบโมงโทรอีก (เพราะเรารู้ว่าเขาร่างกายไม่แข็งแรง งานหนัก บลาๆๆ ก็ยิ่งห่วง)
ไม่รับ ... เที่ยงโทรอีก
ก็ไม่รับ...
ส่ง SMS ไปถาม
สุดท้ายเย็นเลิกงาน ก็โทรอีก ... เราน่ะ
แล้วก็ line ไปว่า ถ้าสบายดี ไม่ได้เป็นอะไร ก็ช่วยตอบหน่อย เพราะเรา ตอนนั้น ... น้ำตาร่วงแล้วอ่ะคะ
กลัวเขาเป็นอะไร กลัวไม่สบาย กลัวว่าเมื่อวานที่เราทำฤทธิ์ ทำเดช จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะมีโอกาสได้พบเขา
ยิ่งคิดก็ยิ่งไปกันใหญ่ ...
ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เครื่องจะ ดับตัวเองไป... เพราะแบทหมด
เขารับสายคะ ... เสียงใสเลย
เราถาม เป็นอะไร ทำไมไม่รับสาย เราโทรตั้งแต่เช้าแล้ว
เขาบอกว่าเขานอนตื่นสาย และวันนี้ไม่ได้ไปทำงาน ตื่นมาก็เที่ยง
แถมไม่ได้พกโทรศัพท์ไปข้างนอกด้วย
เราอ่ะ ร้องไห้แล้วอ่ะคะ แต่เสียงไม่ได้เข้าไปในโทรศัพท์นะ เสียงเราค่อนข้างเบามาก
เพราะเราเพลีย วันนี้เราออกตึงๆเกือบทั้งวัน เพราะห่วงเขา ไม่รู้หายไปไหน ใจก็คิดไปเยอะแยะ
งานก็ต้องทำให้เสร็จ เยอะด้วย ... น้ำตาจะไหล ก็ปล่อยให้ดราม่าในที่ทำงานไม่ได้
เขารู้สึกอ่ะคะ (ไวมากๆเลย) เขาถามว่าเราร้องไห้เหรอ ... เราตอบกลับไปว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
คุยกันสั้นๆเพราะอยู่ในรถบริษัทน่ะคะ ได้ยินว่ายังสบายดี เราก็โล่งใจแล้วอ่ะคะ
เขาถามเรามาประโยคนึง ว่า 'ทำไมห่วงเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?'
เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรอ่ะคะ ตอนที่เขาโทรหาเรา เราก็คุยกับเขาเหมือนเขาเป็นเพื่อนน่ะคะ
แต่แค่โทรไปแล้วเขาไม่รับ ไม่รู้ไปไหน เราก็ร้องไห้แล้ว
เรารักเขา? แล้วเขาถามแบบนี้ ... จะรู้ไหมคะ?