ไม่ได้ใช้บริการมานานมาก    เพราะไปไหนมาไหนกับรถคู่ใจมาตลอด     วันนี้วันดีแท้ๆรถเจ้ากรรมดันเสีย  
จำต้องถ่อสังขารนั่งรถไฟฟ้าจากบ้านย่านฝั่งธน    ไปโน่น...สถานีอารีย์ พหลโยธิน   จึงขอเก็บบรรยากาศ
ที่นานทีจะได้เห็น  มาเล่าสู่กันฟังพอเป็นกระสาย....

.....มีแจก นสพ.แท็บลอยด์ ให้อ่านฆ่าเวลา บางคนได้ 1 เล่ม หลายคนมีเป็นปึ้งหอบไปฝากคนอื่นหรือไง
.....ตอนกดบัตรโดยสาร มา 4 คนแต่รอให้เพื่อนกดคนเดียว  ไม่กระจายไปช่องอื่นคนรอคิวหลังยืนเงกเลย
.....เกือบ 70 % ของผู้โดยสารหยิบมือถือกดโน่นกดนี่ยุกยิก  ท่าทางธุระเยอะ  ไม่สนใจคนรอบข้าง
.....หลายคนทรงตัวเก่ง เกร็งเท้ายึดพื้นแน่น ระหว่างที่กดไอโฟน  ( นึกถึงกระปี๋รถเมล์ตอนสับกระบอกตั๋ว )
.....เด็กวัยรุ่นพ่นเสียงดัง เอะอะ ไม่สนใจชาวบ้าน  ชอบยืนเกาะกลุ่มขวางทางเดิน
.....สาวออฟฟิศที่ใส่เสื้อคอลึกนั่งสับปะหงก ตกเป็นเป้าสายตาหนุ่มหน้าหื่นที่ยืนอยู่ตรงหน้า
.....จำนวนไม่น้อยใส่กระโปรงสั้น จนหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้ามต้องแกล้งหลับตา มองไปทางอื่น(อย่างเสียมิได้ )
.....คนไทยจำนวนมากมีน้ำใจ ลุกให้คนสูงอายุนั่ง  แต่มีเยอะที่ไม่รับความหวังดีี ทำเอาคนมีน้ำใจหน้าเจื่อน
.....บางคนหลังไร้กระดูกยืนพิงเสากลาง  ปล่อยให้สาวร่างเล็กกระเย้อกระแหยงเอื้อมมือจับราวเชือกโหนไปมา
.....ขณะจอดคนยังลงไม่หมด ผู้โดยสารด้านนอกพรวดพราดเข้ามา  ทั้งที่มีเวลาตั้งเยอะ
.....ฝรั่งกลิ่นตัวแรงกับเมียแบ็กแพ็คเกอร์ ขนจักกะแร้รุงร้ง   ยืนไม่หลบใครอยู่ปากประตู

.....ผม ( จขกท.) ว่างมาก ใช้ 20 นาทีบนนั้นแอบดูพฤติกรรมชาวบ้าน สอดรู้สอดเห็น แล้วยังเอามาเขียนนินทา

---

*****ผมอาจพลาดเรื่องวัน  เพราะตั้งกระทู้ตอนเกือบตี 4  ถ้าสร้างความเข้าใจผิดใดๆกับเพื่อนพันทิปก็ขออภัย
         ไม่เจตนามานั่งแต่งนิยาย  ( ไม่งั้นคงเลือก tag ห้องถนนนักเขียน แล้วล่ะครับ ) *****