ออกตัวก่อนนะคะ ว่าเป็นแฟนคลับนวนิยายสุดคลาสสิคเรื่องนี้
อ่านหนังสือเล่มนี้มาไม่ต่ำกว่าห้าสิบรอบ
เลยอยากจะแชร์ความรู้สึกหลังจากที่ได้ดูละครเรื่องนี้มาสี่ตอนนะคะ

1) นักแสดง  
    - บี้ สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว   รับบท   โกโบริ  บอกตามตรงตอนแรกที่รู้ว่าบี้จะเล่นบทนี้ ถึงรูปร่างหน้าตาจะผ่าน
         แต่เรากลับกังวลกับแอคติ้งของบี้มากที่สุด เพราะจากผลงานการแสดงที่ผ่านมาของบี้
         เราไม่ค่อยประทับใจกับการแสดงของบี้เท่าไหร่ ส่วนใหญ่มักมีปัญหากับซีนดราม่า แต่กับซีนคอมมาดี้กลับทำได้ดี
         แต่พอตอนละครออกอากาศ ต้องชมว่าบี้เป็นโกโบริที่มีเสน่ห์มากมาย โดยเฉพาะสีหน้าแววตา แสดงออกมาได้ดี
         ดูเป็นทหารที่เข้มแข็ง เป็นคนดี และมีความรักให้อังศุมาลินมากมาย การดีไซน์การพูดไม่ชัด ของโกโบริเป็นส่วนที่เพิ่มเติมเข้ามา
        ซึ่งทำได้ดี และ เพิ่มเสน่ห์ให้กับตัวละครตัวนี้

    - หนูนา หนึ่งธิดา โสภณ   รับบท  อังศุมาลิน หนูนาเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ตาโต ซึ่งความจริงรูปร่างหน้าตา
       ก็ค่อนข้างเหมาะกับบทนี้ เคยดูหนูนาในละครเวที แอคติ้งดีมาก ร้องเพลงเพราะ แต่พอมาเป็นอังศุมาลิน
           ในเวอร์ชั่นโทรทัศน์ เรากลับค่อนข้างผิดหวัง ซึ่งจริง ๆ จะโทษหนูนาคนเดียวก็ไม่ถูก คงเป็นความคิด
           ของผู้กำกับด้วยที่ดีไซน์คาแร็กเตอร์ของอังศุมาลินแบบนี้ ไม่ค่อยชอบที่อังศุมาลินดูเป็นคนเอาแต่ใจมากเกินไป
           แถมไม่พอยิ่งมาเจอเสียงแหลม ๆ วีน ๆ ของหนูนา ก็ทำให้รู้สึกว่าอังศุมาลินเวอร์ชั่นนี้ผิดไปจากนวนิยายมากทีเดียว
       เพราะเท่าที่ในอ่านในนวนิยาย คาแร็กเตอร์ของอังศุมาลิน จะเป็นผู้หญิงที่ฉลาด อ่อนโยน รักชาติ มีทิฐิ และ
           มีปมเรื่องครอบครัวที่แตกแยก รอคอยการกลับมาของวนัสแต่กลับหลงรักโกโบริแบบไม่รู้ตัว อีกอย่างที่อยากให้ปรับปรุงคือ
           แววตาที่ใช้สื่อในแอคติ้งแต่ละซีน เรารู้สึกว่ามันนิ่งและว่างเปล่ามากเกินไป
           (ขออนุญาตพาดพิงนะคะ อย่าง ณเดช ญาญ่า คิม นักแสดงเหล่านี้ เห็นแววตานิดเดียวก็รู้เลยว่า ตัวละครต้องการสื่ออะไรในซีน)

    - นักแสดงท่านอื่น ๆ ส่วนใหญ่เหมาะสม แต่มีที่ขัดตาก็คือ โฉมฉาย ฉัตรวิไล  ที่รับบท  ยายศร ที่ดูอย่างไงก็ไม่ใช่คุณยายที่เป็นคนทำ
          สวนในคลองบางกอกน้อย (ส่วนตัวคิดว่า คุณโฉมฉายเหมาะกับบท คุณย่า คุณยาย แนวไฮโซมากกว่า) และอีกคนก็คือ
         ภูริ หิรัญพฤกษ์   ที่รับบท  หมอทาเคดะ ความจริงแอคติ้งภูริดีมาก สำเนียงภาษาญี่ปุ่นก็ดีมาก (พอดีว่าฟังออก 55)
         แต่รูปร่างหน้าตาไม่ผ่านกับบทนี้ บทหมอทาเคดะ ต้องหน้าตี๋ใส่แว่น แต่ภูริหน้าไทยจ๋า แถมไม่พอยังผิวคล้ำอีกต่างหาก
      พอเข้าซีนกับบี้ ยิ่งเห็นความต่างชัดเจนมากเกินไป
    
2) บท ภาพ การกำกับ การตัดต่อ องค์ประกอบศิลป์ : บทโดยคุณปรานประมูลเขียนดีมาก ชอบพวกฉากเพิ่มเติมที่ทำให้คนดูเข้าใจเพิ่มขึ้นว่าทำไมคนไทยในสมัยนั้นถึงรังเกียจญี่ปุ่น (แต่ไม่ปลื้มกับซีนจ้องตาของพระเอกนางเอกนะคะ หรือว่ามันเป็นธรรมเนียมของละครสมัยนี้ไปแล้ว ที่ต้องมีเหตุให้นางเอกล้มตัวแล้วจ้องตากับพระเอก 55) ขณะเดียวกันภาพก็ถ่ายออกมาได้สวยมีคุณค่าบวกกับองค์ประกอบศิลป์ที่ดี  (ต้องชมทีมงานว่าสรรหาโลเกชั่นได้เก่งจริง ๆ ) โดยเฉพาะฉากยกพลขึ้นบกของญี่ปุ่น แต่เรากลับไม่ชอบการตัดต่อในเรื่องนี้ เพราะรู้สึกว่ามันรวดเร็วเร่งร้อนเกินไป บางซีนยังไม่ทันซึมซับอารมณ์ซีนนั้นเลย ตัดภาพหนีไปซีนอื่นซะงั้น ส่วนการกำกับของคุณสันต์ บางซีนนักแสดงโอเวอร์แอคติ้งนะค้า ระวังนิดนึง

สุดท้ายนี้ สำหรับคนที่เคยดูละครเวอร์ชั่นนี้เป็นครั้งแรกและไม่เคยอ่านนวนิยาย ก็น่าจะสนุกและเพลิดเพลินไปกับความรักของโกโบริและอังศุมาลินได้ไม่ยาก เอาเป็นว่า เป็นกำลังใจให้ทีมงาน เห็นว่าตอนนี้ถ่ายหามรุ่งหามค่ำกันอยู่