ลูกชายเราอายุ 3 ขวบ มีเพื่อนสนิทอายุ 4 ขวบ อยู่บ้านติดกัน (ก็เป็นญาติกันนั่นแหละค่ะ)
ลูกเราเป็นเด็กไม่หวงของเล่น เวลาเพื่อนมาเที่ยวบ้านก็ให้เล่นทุกอย่าง แต่ว่า...เขาชอบสั่งลูกเรา
เอาโน่นมาเล่นสิ บอกแม่ให้เอานั่นมาเล่นสิ บางทีก็ขู่ว่า ถ้าไม่เอาของเล่นมาให้ จะกลับบ้าน

ลูกเราก็ต้องง้อ เพื่อนอยากเล่นอะไรก็ให้ทุกอย่าง บางทีเพื่อนงอนหนีกลับบ้าน ก็เอาของเล่นตามไปง้อ
เวลาเล่นด้วยกัน เขาจะต้องเป็นออกคำสั่งว่าให้ทำอย่างนั้น ให้ทำอย่างนี้ ถ้าลูกเราไม่ทำตามก็จะงอนหนีกลับบ้าน
เราก็บอกลูกว่า ไม่ต้องไปสนใจ ลูกอยากเล่นแบบไหนก็เล่นไป ไม่ต้องไปง้อเขา แต่ลูกก็ง้อเพื่อนอยู่ดี

แต่เวลาลูกเราไปบ้านเขา ลูกเราแตะอะไรไม่ได้เลยค่ะ เขาจะร้องวี้ดๆ และไม่ให้ลูกเราเล่น
บางทีลูกเราก็แย่งของเขา เราก็สอนลูกว่าอย่าแย่งของเพื่อน ญาติๆ ที่เห็นเด็กคนนั้นร้องวี้ดๆ
ก็โทษลูกเรา ว่าเกเรแย่งของเล่นเค้า แต่ไม่มองบ้างล่ะ
ว่าเด็กคนนั้นหวงของ (แต่เวลามาบ้านเรา เล่นของลูกเราทุกอย่าง ลูกเราไม่เคยหวงเลย)
ชอบออกคำสั่งกับเพื่อน ชอบขู่ และก็ขี้งอน ญาติๆ กลับบอกว่า เขาฉลาดที่หลอกให้ลูกเราเอาของเล่นมาให้ได้
แต่ของตัวเองเอาเก็บไว้ (อะไรอะ เด็กแบบนี้เรียกว่าฉลาดเหรอ)

อีกอย่างหนึ่ง เวลาซื้อของเล่นมาใหม่ เขาชอบเอามาอวดที่บ้านเรา แต่พอลูกเราขอดู เขาก็ไม่ให้ดู
แล้วก็โวยวาย

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราสุดจะทน พ่อเขาเอารถมาจอดหน้าบ้านเรา แล้วเขาขึ้นไปนั่งบนรถ ลูกเราก็ลูบๆ คลำๆ
รถเขา เขาก็โวยวาย ขึ้นเสียงสูง ว่าอย่ามาแตะรถเขา เราปรี๊ดมาก ทีกับรถเรา เราให้ขึ้นไปนั่งเล่น
ขับพาไปเที่ยว แต่รถของเขานี่แตะไม่ได้เลยค่ะ

ไม่อยากจะอะไรกับเด็ก เพราะเขายังไม่รู้ประสา แต่พ่อแม่ทำไมไม่สอนลูกกันบ้างนะ

อย่าหาว่าเราใจร้ายเลยนะ แต่เราไม่อยากให้ลูกเล่นกับเด็กคนนี้เลยค่ะ ไม่อยากให้ลูกไปคอยง้อเขา
ไม่อยากให้ลูกโดนเพื่อนเอาเปรียบ เราจะบอกลูกยังไงดีคะ