เราเป็นผู้หญิง อายุ 25 ปี เติบโตมาในบรรดาพี่น้องผู้หญิงหมด เรียนรร.หญิงล้วนมาตลอด เรียนมหาลัยก็อยู่ในคณะที่มีแต่ผู้หญิง เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน บางคนอาจจะไม่เชื่อเพราะหน้าตาเราสมควรที่จะมีแฟนบ้าง แต่สังคมของเราทำให้เราไม่ค่อยเจอใครเลยจริงๆ จนกระทั่งเราได้พบกับเค้าคนนั้น เรามีความสุขมาก เค้าเป็นแฟนคนแรกที่เรารักมาก เค้าเป็นรุ่นน้องเราหนึ่งปี แม้เราจะอยู่กันคนละที่ เราก็ยังคุยกันทุกวัน วันละหลายๆครั้งทั้งในไลน์และโทรศัพท์ เราได้เจอกันหนึ่งถึงสองครั้งต่อเดือน จนมาวันหนึ่งเค้าไม่ว่างต้องไปต่างจังหวัด เราบอกเค้าว่างั้นเราจะเป็นฝ่ายไปหาเค้าเอง เค้าบอกยังไม่พร้อม เค้ายังไม่อยากให้เพื่อนของเค้ารับรู้เรื่ิองของเรา เราเสียใจมากและเราก็ทะเลาะกัน....แล้วเค้าก็บอกให้เราห่างๆกันดูไม๊ เราจะได้ไม่ต้องคาดหวังกับเค้า ไม่ต้องคาดหวังว่าเราจะได้เจอกันบ่อยๆ เพราะเค้าไม่ค่อยว่างเค้ามีงานมากมาย...เค้าบอกว่าเราห่างกันตอนที่เรายังรู้สึกดีๆต่อกันจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้....เราเสียใจมากก ใจนึงคิดว่านี่คือการบอกเลิกสินะ อีกใจก็คิดว่าเราจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้  เราขอร้องเค้าอย่าเพิ่งหายไปจากชีวิตเราได้ไหม เพราะเรายังทำใจไม่ได้จริงๆ เค้าบอกเค้าจะไม่หายไป ถ้าเค้าว่าง เค้าจะคุยกับเราเหมือนเดิมม...จากวันนั้นเราก็พยายามที่จะง้อเค้าให้เรากลับมาเป็นเหมืิอนเดิมได้ไม๊ เราจะไม่คาดหวังอะไรเค้าเลยอีกเลย แต่กลับมีเพียงความว่างเปล่า เค้าตอบกลับมาเป็นข้อความว่าเค้ายังไม่พร้อมจะมีใครตอนนี้ เค้าขอโทษ...เราได้แต่ร้องไห้ ที่ผ่านมาเธอเค้ามาทำให้ฉันรัก บอกว่ารักฉัน แล้วทุกอย่างมันจบลงแบบนี้เหรอ ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ฉันเสียใจมากจริงๆ เค้าเฉยชากับเราเหลือเกิน ไม่เคยรับโทรศัพท์ ไม่เคยส่งข้อความกลับ...เราปวดใจมากเหลือเกิน เราพยายามจะลืมเค้าให้ได้ คิดว่าก็แค่กลับไปเป็นเหมือนเดิมที่เคยเป็น...คิดว่าเวลาผ่านไป เราจะรู้สึกดีขึ้น...แต่ผ่านมาสามเดือน เราก็ยังลืมเค้าไม่ลง ยังคงคิดถึงเค้าอยู่ พยายามส่งข้อความไปทางไลน์ แค่ถามว่าเค้าสบายดีไม๊ เค้ายังไม่ตอบเราสักคำเหมือนเดิม มันปวดใจเหลือเกิน...เราควรจะทำใจ และปล่อยวาง คำพูดของเค้าที่ว่าเรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ แต่ทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้ มันเจ็บปวดเหลือเกินกับการโดนเมินเฉยแบบนี้ื...เราแค่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง เราดูเหมืิอนคนงี่เง่า ตามตื้ิเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่หันกลับมามองเราสักนิด...เราก็เป็นของเราแบบนี้ รักคนยาก แต่ถ้ารักก็รักมาก จนยากที่จะลืม...แต่จากนี้เราก็ยังคงมองความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ
        ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ขอให้มีความทรงจำที่ดี ... ก็เพียงพอแล้ว 
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ 
ถึงวันนี้จะยังร้องไห้ ก็คงไม่เป็นไร " 
ขอบทุกคนล่วงหน้าที่เข้ามาอ่าน อาจจะยาวไปนิดนะคะ