สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
แนะนำว่า ต้องปรับที่จิตใจครับสิ่งสำคัญนั้นก็คือ ความมั่นใจของตัวเอง......
ที่คุณพูดน้อย ไม่สามารถเริ่มเปิดประเด็นได้ เพราะคุณมีความ"กลัวจะผิดพลาด"อยู่ในใจ
หรือไม่ก็มี"ความลับ"หรือ"พื้นที่ส่วนตัวในใจ"ที่ไม่อยากให้ใครรุกล้ำหรือล่วงรู้อยู่
วิธีแก้คือ เราต้องเปิดใจยอมรับตัวเองให้มากขึ้น ว่าเราก็มีดี
สิ่งที่เราเก็บไว้ในใจ หรือตัวของเราเองนั้น ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายที่จะไม่มีใครยอมรับ
เพราะเราไม่ได้จะผิดพลาดอะไร อย่าไปกลัวว่าใครจะรู้สึกแปลกหรือไม่ดีถ้าล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ
โดยขั้นแรก ก็เริ่มสร้างความมั่นใจ จากเสื้อผ้าหน้าผม ของคุณก่อนก็ได้ครับ
แล้วจะรู้ว่าเพื่อนใหม่ไม่ได้หายากและ น่ากลัวอย่างที่คิดเลย
ที่คุณพูดน้อย ไม่สามารถเริ่มเปิดประเด็นได้ เพราะคุณมีความ"กลัวจะผิดพลาด"อยู่ในใจ
หรือไม่ก็มี"ความลับ"หรือ"พื้นที่ส่วนตัวในใจ"ที่ไม่อยากให้ใครรุกล้ำหรือล่วงรู้อยู่
วิธีแก้คือ เราต้องเปิดใจยอมรับตัวเองให้มากขึ้น ว่าเราก็มีดี
สิ่งที่เราเก็บไว้ในใจ หรือตัวของเราเองนั้น ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายที่จะไม่มีใครยอมรับ
เพราะเราไม่ได้จะผิดพลาดอะไร อย่าไปกลัวว่าใครจะรู้สึกแปลกหรือไม่ดีถ้าล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ
โดยขั้นแรก ก็เริ่มสร้างความมั่นใจ จากเสื้อผ้าหน้าผม ของคุณก่อนก็ได้ครับ
แล้วจะรู้ว่าเพื่อนใหม่ไม่ได้หายากและ น่ากลัวอย่างที่คิดเลย
สมาชิกหมายเลข 8361908 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 7827924 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6617841 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6144335 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6255203 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3129149 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3654944 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4751235 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1217757 ซึ้ง, Rapinjira ถูกใจรวมถึงอีก 15 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
มันต้องหัดค่ะ
บางคนไม่ใช่คนชอบการแสดงออก แต่พอเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ยิ่งทำ โท ทำดอกเตอร์ ยังไงๆ ก็ต้องพรีเซนต์ผลงานทางวิชาการบ่อยๆ
จขกท ก็ค่อยๆ เริ่มจากการทักคนไปเรื่อยก่อนค่ะ เอาวิญญาณซิ่มๆ ซ้อๆ มาใช้
จขกท สังเกต ว่าพวกอาซิ่ม อาม่า เวลาไปซื้อของ ทำไมไปนาน ไม่ใช่ไรหรอก คุยกับแม่ค้า !!
จขกท ก็เริ่มจากไปซื้อของเซเว่น จ่ายตังค์ ทักพนักงานหน่อย วันนี้คนเยอะเนอะ เซเว่นนี่วุ่นวายเนอะ
ยิ่งเจอแม่ค้าแก่ๆ นะคะ พี่ป้าย่ายายเค้าใจดีค่ะ ถามไปเหอะ วันนี้ขายดีไม๊คะ คุยไปคุยมา มันเป็นการฝึกความกล้าทักทายก่อน
แล้วเดี๋ยวเราจะเป็นคนที่ชวนคุยเป็น ค่อยๆ ทำไปอย่างธรรมชาติๆๆๆ จ้ะ
บางคนไม่ใช่คนชอบการแสดงออก แต่พอเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ยิ่งทำ โท ทำดอกเตอร์ ยังไงๆ ก็ต้องพรีเซนต์ผลงานทางวิชาการบ่อยๆ
จขกท ก็ค่อยๆ เริ่มจากการทักคนไปเรื่อยก่อนค่ะ เอาวิญญาณซิ่มๆ ซ้อๆ มาใช้
จขกท สังเกต ว่าพวกอาซิ่ม อาม่า เวลาไปซื้อของ ทำไมไปนาน ไม่ใช่ไรหรอก คุยกับแม่ค้า !!
จขกท ก็เริ่มจากไปซื้อของเซเว่น จ่ายตังค์ ทักพนักงานหน่อย วันนี้คนเยอะเนอะ เซเว่นนี่วุ่นวายเนอะ
ยิ่งเจอแม่ค้าแก่ๆ นะคะ พี่ป้าย่ายายเค้าใจดีค่ะ ถามไปเหอะ วันนี้ขายดีไม๊คะ คุยไปคุยมา มันเป็นการฝึกความกล้าทักทายก่อน
แล้วเดี๋ยวเราจะเป็นคนที่ชวนคุยเป็น ค่อยๆ ทำไปอย่างธรรมชาติๆๆๆ จ้ะ
สมาชิกหมายเลข 8361908 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 8198543 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7827924 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6867436 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6753013 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3654944 ถูกใจ, Rapinjira ถูกใจ, Saint_666_13 ถูกใจ, ศตายุพบู ถูกใจ, กระรอกสีเทาในเมืองใหญ่ ถูกใจรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถ้าทักษะการพูดคุยต่ำมาก จะทำยังไงดี
เลยดูเหมือนเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ หน้าตายอีกต่างหาก เวลาต้องทำงานกับเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท
ส่วนมากก็แค่ยิ้ม เค้ามีคำถามอะไรเราก็แค่ตอบไปคุยน้อยมากๆ อันนี้กับเพื่อนผู้หญิงนะคะ
แล้วถ้าอยู่กับคนเยอะๆ ที่ไม่สนิท เราก็จะยิ่งเงียบมาก
คือเรารู้สึกเหมือนไปแทรกความสนิทของเค้าอะ เราคิดมากไปมั้ย
แต่อยู่กับเพื่อนสนิทจะพูดเยอะ
คือเราไม่รู้ว่าจะต้องพูดยังไงถึงจะโต้ตอบให้มันต่อเนื่องได้ ทักษะต่ำมาก
เคยลองเข้ากลุ่มพวกชมรม ก็ได้แต่เงียบ ยิ้มบ้างนิดหน่อย
เวลาคุยกับเพื่อนสนิทก็คุยเรื่องนู่นนี่นั่น ไร้สาระไปเรื่อย แต่กับคนอื่นเราพูดไม่ออกอะ
ยิ่งกับเพื่อนผู้ชายนี่แทบจะไม่ได้คุยสักคำ แต่มันต้องทำงานด้วยกันนี่สิ
แต่ถ้าไปทำกิจกรรมที่เพื่อนสนิทไปด้วยเราจะรู้สึกอุ่นใจขึ้น แล้วก็ไม่ได้เงียบมากด้วย
เพื่อนสนิทเราจะคล้ายเรา เงียบๆต่อหน้าคนอื่น บางคนบอกว่าเราพูดห้วนๆด้วยTT
แบบนี้พอมีวิธีแก้มั้ยคะ อยากพูดกับคนอื่นให้มากขึ้น แต่ไม่รู้จะทำยังไง
ปล.ขออนุญาตแทกโต๊ะเครื่องแป้งด้วยนะคะ เพราะสาวๆเยอะ