ทรงสอนว่าอย่าได้กังวลต่อการใช้ชีวิต ว่าพรุ่งนี้จะเอาอะไรกินวันนี้จะกินอะไร
ให้ดูนกเป็นตัวอย่าง ว่าพระองค์ทรงเลี้ยงดูมันแม้มันจะไม่มียุ้งฉางสะสมอย่างไร

โลกนี้พระเจ้าไม่ได้ให้มนุษย์ยึดถือเป็นของใคร พืชผลไม้ นานาชนิดพระเจ้าให้มนุษย์และสัตว์กินและใช้ร่วมกัน
และโลกนี้ให้มนุษย์ได้มีความสุขไปกับความสวยงามของธรรมชาติ

และทรงกำหนดมาแล้วให้มนุษย์ต้องตาย อย่าได้กังวลว่ากลัวตายเป็นต้น
จงดีใจที่จะได้ตายและมีความสุขสงบยิ้มแ้ย้มเหมือนดัชตอนนี้ที่จะได้ตายในวันนึง
แต่หากผู้ใดมีความกังวล ว่าไม่อยากตายผู้นั้นก็คงจะไม่ตายเพราะกิเลสความกังวลบาป
ของตนเองที่มีอิสระก็จะนำพาให้มนุษย์คนนั้นไม่ตายได้เกิดมาวนเวียนกับความกังวลต่อไป


และบุคคลที่ไม่มีความกังวลเขาเหล่าเป็นผู้มีอิสระนั้นมีสถานที่ให้ได้อยู่ได้ไปแน่นอนในขณะที่มีชีวิต

แต่บุคคลที่มีความกังวลแม้เขาีมีที่อยู่ มีเงินทอง มีอาหารกิน เขาก็เ็ป็นผู้ขัดสน เหมือนโดนขัง
เพราะไม่มีอิสระ อยู่ห่างไกลการพ้นไป อยู่ห่างไกลอาณาจักรพระเจ้า


และจงอย่าทำให้โลกนี้เป็นดั่งซ่องสุมของโจรที่เที่ยวกักตุนจับจองสิ่งต่าง ๆ เป็นของตนยกเว้นบ้านเรือนที่อาศัยให้พอมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขให้พ้นจากภัยอันตราย
เพราะพวกมนุษย์จะฆ่าฟันกันแย่งชิงกันทะเลาะกัน หิวโหยและอดอยาก มีและจนเพราะเหตุเหล่านั้น เพราะอิสระที่พวกมนุษย์มีและกระทำบาปต่อกันเองพวกมนุษย์ก็ต้องรับผิดชอบต่อกรรมของเผ่าพันธุ์ตนเองผลแห่งการกระทำที่สืบทอดต่อรุ่นสู่ลูกหลานสืบไป

เหมือนที่พุทธะก็สอนเราให้ตัดความกังวล
ในการใช้ีชีวิต สำหรับผู้หวังหลุดพ้น คือผู้ที่จะออกบวช ต้องตัดความกังวล
10 ประการหรืออย่างไรนี่แหละครับ

ดัชไปหละครับ