คำถามนี่แทงใจดำครับ

ความสุขจากสมาธิแม้มากกว่า ผู้เคยรู้จักแม้จะรู้ว่ามันมากกว่าความสุขโลก ๆ แบบเทียบไม่ได้ และท่วมความสุขแบบกามสุขอยู่แล้ว

แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความเพียรที่มากกว่า จึงจะรักษาความสุขนั้นไว้ได้

ยกตัวอย่าง  เราหิวขึ้นมา  และเรามีเงินสามารถไปกินอาหารเหลา แพง ๆ หรู ๆ อร่อย ได้(สมาธิ)  แต่เราต้องใช้ความเพียรเพื่อขับรถฝ่ารถติดเป็นชั่วโมงเพื่อไปภัตตาคาร แล้วเรารู้สึกขี้เกียจจะขับรถจึงเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวรถเข็นหน้าบ้าน(กามสุข)ที่รสชาติพอกินได้ มากินแก้หิวแทน โดยที่เรายังรู้ว่าอาหารภัตตาคารยังไงก็อร่อยกว่าอยู่ดี >,,<