เราเป็นคนที่เคยชอบตุ๊กกี้มากในช่วงแรก
ได้เจอตัวจริง หยิ่งอย่างคนที่เขาเม้ามอยจริงๆค่ะ
มองย้อนไป ตอนนั้นอาจจะกำลังหิวมั้ง
เห็นเดินหาของกินอยู่ เรากับเพื่อนวิ่งเข้าไปขอถ่ายรูปด้วยความชื่นชม
แต่ไม่ถึง 3 นาทีที่ได้เจอ ทำลายความชอบความรู้สึกหลายๆ เดือนที่เราและเพื่อนมีให้กับเธอมาหมดเลย
เธอบอกขอถ่ายหมู่นะ ถ่ายทีละคนมันใช้เวลาเยอะ
ตลอดเวลาที่เจอ ตุ๊กกี้ไม่ยิ้มเลย ถ้าไม่กดชัตเตอร์
พอเธอจากไป เพื่อนลบรูปนั้นทันที
และพวกเราก็รู้สึกแย่กับเขาจากวันนั้นจนถึงวันนี้ค่ะ
แค่เวลาไม่ถึง 3 นาที จริงๆ

พอเป็นข่าว ออกมาบอกว่าเสียใจ
เท่าที่ดู เหมือนฉุนที่โดนว่ามากกว่า
แต่เราก็เห็นความไม่สบอารมณ์ของเธอมากกว่าที่โดนคนว่า
เราไม่อยากใช้คำว่า สำนึก
เพราะมันไม่ต้องถึงขั้นสำนึกหรอก
แต่เห็นการพูดจา น้ำเสียง หน้าตา คำพูดและอารมณ์ตอนให้ข่าว ดูโมโหนิดๆ ประชดหน่อยๆ (คหสต นะคะ)
ยิ่งตอกย้ำเลยค่ะว่าจะไม่ชอบตุ๊กกี้ต่อไปอย่างแน่นอน

เราเคยเจอศิลปิน ดารา เบอร์ต้นๆ ของประเทศ
หรือแม้แต่ระดับโลก พวกเขาเป็นกันเอง และยิ้มให้เราตลอด
บางคนเฉยๆ แต่เจอกันไม่ถึงนาที ทำไมเขาทำให้เรารักเขาได้จนถึงวันนี้คะ
แค่แชะเดียวเท่านั้น เราชอบดาราคนนั้นไปเลยค่ะ
ตุ๊กกี้ลองคิดดูเอาเองแล้วกันนะคะ
อาชีพนี้ ยืนหยัดได้ด้วยความชอบของมวลชนค่ะ
ฝรั่งระดับโลกยังเข้าใจ