*ขออนุญาติแปะห้องก้นครัว เผื่อใครสนใจไปหาทาน
ในส่วนการเมือง ศาสนาปัญหาสังคม ผมได้เก็บไว้ใน spoil แล้วนะครับ
....
เมื่อก่อน ผมผ่านร้านมะตาบะ ผมไม่สนใจ
เนื่องจาก เพราะกินตั้งแต่เด็ก จึงไม่ค่อยจะสนใจร้านโรตี หรือผลิตภัณฑ์โรตีเท่าไหร่
แต่วันนี้แปลก ผมเห็นร้านมะตาบะ โรตีร้านหนึ่ง เห็น คนขายโรตีเดาได้ว่าเป็นคนโรฮิงยา
ผมรุ้สึกอยากกินมะตาบะขึ้นมา เป็นความรุ้สึกที่บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงอยากกิน
จึงเดินเข้าไปซื้อ
ข้างๆ ร้านมะตาบะ ก็มีแผง กล้วย ด้านขวามือ ด้านซ้ายมือมีแผงลุกชิ้น
ถัดไปมีแผงไก่ทอด จัดไว้เหมือนแผงทั่วไป สะอาดสะอ้านดี
ทั้งสี่กิจการนี้ เดาได้ว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน น้องมุสลีมะฮ ทำหหน้าที่ทอดลุกชิ้นที่ผมสั่ง ก็ดุตั้งใจทำงาน
อายุน่าจะรุ่นน้องๆผม เกือบๆ สิบปี ช่วยแม่เค้าและพ่อค้า เดาว่าน่าจะเป็นพ่อ ทำกันขมักขเม้น
ผมสั่งมะตาบะเนื้อ ฝากเด็กที่ร้าน 2 ลูก
ผมยืนดูขั้นตอนการทำ มะตาบะ อย่างสนใจเป็นพิเศษ คงเพราะสถานการ์ณตอนนี้
ทำให้ผมอยากรุ้มากขึ้น เกี่ยวกับโรฮิงยา มากขึ้น ก่อนหน้าผมมีเด็กนักเรียน
กลุ่มใหญ่มาซื้อเฮฮามีความสุข ระหว่งที่ผมซื้อ มีวัยรุ่นฝรั่งผ่านมาก็เรียกทักทายคนขายโรตี
ผมตั้งใจดูการทำของเค้า บางครั้งก็แว้บไปดูสีหน้าท่าทางของเค้า
ใจก็อยากถามนะว่าเค้ารุ้สึกยังไงกับเรื่องตอนนี้
แต่กลัวจะเหมือนกรณี ปาโรตี จึงไม่ได้ถาม
เพราะผมไม่อยากปามะตาบะ เย็นมากแล้วผมก็หิวด้วย
จึงมองดูการทำอย่างเงียบๆ
ขั้นตอนการทำถือว่ามืออาชีพมาก
ตอนแรกผมสั่งเพียงมะตาบะเนื้อ เพราะไม่เคยกินกับชี้ส
แต่คนขายเสมอว่ามา จะเพิ่มชี้สไหม ผมงงๆอยู่แป้บ นึงแล้วเค้าก็หยิบเมนู ประมาณ a4
มาให้ดูเป็นภาพ มะตาบะและโรตีมีหลายแบบ เค้าบอกว่าแบบใส่กล้วยก็มีและเสนออีกสองสามเมนู
ผมจำไม่ได้
ผมเลือกมะตะบะเนื้อชี้สตามข้อเสนอแรก เมื่อเริ่มทำ มีการถามว่าจะเอากรอบหรือนุ่ม
ผมเรื่องแบบกรอบ ... ในใจก็นึกไปถึง หนานุ่ม บางกรอบของพิซซ่า
ขั้นตอนการวางชี้ส แพ๊กเก็จจิ้งที่บรรจุ ก็ตั้งใจ มีการตัดเพื่อระบายอากาศออกจากล่อง
เป็นขั้นเป็นตอน ผมพูดได้เต็มปากว่า มะตาบะที่บ้านผมไม่พิธีพิถันขนาดนี้
สุดท้ายผมก็ได้คำตอบหลังจากจ่ายตัง
ผมได้ลุกชิ้น กล้วยหวีหนึ่ง และ มะตาบะ สองชุด
ให้ตายเหอะ เฉพาะมาตาบะ ชุดละตั้ง 70 บาท รวมกัน เป็น 140 บาท
ผมหันซ้ายหันขวาอีกทีนึกว่าตัวเองอยู่ในห้าง
ก็ได้สติว่า อ่ออยู่ริมถนน แล้วก็เดินทางกลับ
ผมกลับไปบ้านเปิดกล่องกิน กับเด็กที่ร้าน ไม่ผิดหวัง
ทั้งความกรอบที่ได้ตามสั่ง รสชาดเนื้อ และ ชี้ตที่เข้ากัน อย่างดี
กินพร้อมเครื่องเคียง มันถึงอารมณ์จริงๆ
ผมอิ่ม และ ได้คำตอบและคำถามในบางเรื่อง
....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
โรฮิงยา ทีมีโอกาส มีต้นทุนทางสังคม เป็นคนไม่เอาถ่านจริงหรือเปล่า?
ผมคิดเรื่องนี้ พอสมควร เพราะ เท่าที่ทราบมีโรฮิงยาหลายกลุ่ม เข้ามาอยู่ในไทย
ตั้งแต่เมื่อสามสิบปีก่อน แต่ส่วนใหญ่ สิ่งที่ชัดเจน ของชาวโรงฮิงยา คือโรตีและมะตาบะ
ถ้าผลงานคือตัวบ่งบอกผู้สร้างสรรค์
มะตาบะชิ้นที่ผมทาน ไมได้ทำให้ผมรุ้สึก ขาดตกบกพร่องหรือ ชุ่ยหรือ เกียจคร้านแม้แต่นิดเดียว
โรฮิงยาคนนี้เป็นคนที่ตั้งใจทำมาหากิน และมีคุณภาพมากคนหนึ่งที่ยืนอยู่ในสังคมไทย
ทำให้ผมนึกย้อนมาถึงสลัมบ้านเรา คนในสลัมที่เป็นคนไทย มีวิถีชีวิตอย่างไร
ขยันทำมาหากินไหม หรือแค่สำมะเลเทเมาไปวันๆ ต่างกับชีวิตของชาวโรฮิงยา ที่อยู่ในที่คล้ายๆกัน มากน้อยแค่ไหน
สังคมที่เกิด ต้นทุนทางสังคมที่เกิด เป็นตัวกำหนดลักษณะ วิถีชีวิตเราหรือไม่?
มะตาบะโรฮิงยาวันนี้ที่ผม ทาน ผมพูดได้เต็มปากว่า ไม่ใช จากฝีมือ คนที่ไม่เอาไหน
เพราะเป็นมะตาบะที่พิธีพิถัน มุสลิมแถวบ้านผมยังสุ้ไม่ได้ด้วยซ้ำ
คนคนนี้ พอจะเป็นปากเป็นเสียงให้การกล่าวหาชาติพันธ์ทั้งชาติพันธ์ของโรฮิงยาได้หรือเปล่านะ ?
มะตาบะชิ้นนี้ พอจะเป็นปากเป็นเสียง ให้กับข้อกล่าวหา การไม่เอาไหน ไม่ทำการทำงาน ของชาวโรฮิงยาได้หรือเปล่านะ
มะตาบะชิ้นนี้ พอจะเป็นปากเป็นเสียง ให้กับ ข้อกล่าวหา ว่าเป็นฆาตกร และหัวรุนแรงของชาวโรงฮิงยา ได้หรือเปล่านะ
แต่มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะเป็นแบบนั้น ผมย่อมทราบดี
และแม้มะตาบะจะพิถีพิถันอย่างไร
เรื่องของพื้นที่ เรื่องของชาติบ้านเมือง และความมั่นคง ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ซึ่งต้องจัดสรรค์ตามความเหมาะสม
ตามกฏเกณฑ์ระเบียบแบบแผน โดยไม่ควรเกี่ยวข้องกับประเด็นทางศาสนา ไม่ว่าจะด้านบวกหรือด้านลบ
ไม่ควรนำชีวิตคนมาเล่นการเมือง หรือเรื่องที่ไม่ใช่ขอบเขตพิจรณา
และต้องไม่ถูกแทรกแซงจากความกลัว จนเกินกว่าเหตุ
ความกลัว จนยอมใส่ร้ายและป้ายสี ให้คนทำโรตี กลายเป็นฆาตกร
ความกลัว จนยอมเข้าเว็บไซต์ทุกวัน เพื่อแปะเนื้อเรื่องความรุนแรงของมุสลิมที่อยู่อีกฝากโลกหนึ่งแล้วเอามาเหมารวมมุสลิมทั้งหมด
ความกลัว เพียงเพราะความแตกต่างทางศาสนาและชาติพันธ์
ทั้งๆที่ผ่านมา
เรากินโรตีของคนเหล่านี้ มาตลอดร่วม สามสิบปี และเราก็มีความสุขไปกับมัน
หรือเพราะความเป็นโรงฮิงยาในวันนี้ โรตี จึงไม่ใช่ โรตี อีกต่อไป ?
ขอบคุณภาพมะตาบะเนื้อ จาก คุณ Ter @ AFC คหที่ 10
ภาพนี้ไม่ใช่ มะตาบะเนื้อที่ผมทาน เอามาแปะเพื่อเพิ่มอรรถรส เผื่อเพื่อนจะหามาทาน
ส่วนสาเหตุที่ผมไม่ได้ถ่ายภาพอยู่ที่ ความเห็น 25 นะครับ
ต้อขออภัยที่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเนื่องจากข้อมูลไม่สมบุรณ์
มะตาบะเนื้อโป๊ะ ชี้ส ของ โรฮิงยา
ในส่วนการเมือง ศาสนาปัญหาสังคม ผมได้เก็บไว้ใน spoil แล้วนะครับ
....
เมื่อก่อน ผมผ่านร้านมะตาบะ ผมไม่สนใจ
เนื่องจาก เพราะกินตั้งแต่เด็ก จึงไม่ค่อยจะสนใจร้านโรตี หรือผลิตภัณฑ์โรตีเท่าไหร่
แต่วันนี้แปลก ผมเห็นร้านมะตาบะ โรตีร้านหนึ่ง เห็น คนขายโรตีเดาได้ว่าเป็นคนโรฮิงยา
ผมรุ้สึกอยากกินมะตาบะขึ้นมา เป็นความรุ้สึกที่บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงอยากกิน
จึงเดินเข้าไปซื้อ
ข้างๆ ร้านมะตาบะ ก็มีแผง กล้วย ด้านขวามือ ด้านซ้ายมือมีแผงลุกชิ้น
ถัดไปมีแผงไก่ทอด จัดไว้เหมือนแผงทั่วไป สะอาดสะอ้านดี
ทั้งสี่กิจการนี้ เดาได้ว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน น้องมุสลีมะฮ ทำหหน้าที่ทอดลุกชิ้นที่ผมสั่ง ก็ดุตั้งใจทำงาน
อายุน่าจะรุ่นน้องๆผม เกือบๆ สิบปี ช่วยแม่เค้าและพ่อค้า เดาว่าน่าจะเป็นพ่อ ทำกันขมักขเม้น
ผมสั่งมะตาบะเนื้อ ฝากเด็กที่ร้าน 2 ลูก
ผมยืนดูขั้นตอนการทำ มะตาบะ อย่างสนใจเป็นพิเศษ คงเพราะสถานการ์ณตอนนี้
ทำให้ผมอยากรุ้มากขึ้น เกี่ยวกับโรฮิงยา มากขึ้น ก่อนหน้าผมมีเด็กนักเรียน
กลุ่มใหญ่มาซื้อเฮฮามีความสุข ระหว่งที่ผมซื้อ มีวัยรุ่นฝรั่งผ่านมาก็เรียกทักทายคนขายโรตี
ผมตั้งใจดูการทำของเค้า บางครั้งก็แว้บไปดูสีหน้าท่าทางของเค้า
ใจก็อยากถามนะว่าเค้ารุ้สึกยังไงกับเรื่องตอนนี้
แต่กลัวจะเหมือนกรณี ปาโรตี จึงไม่ได้ถาม
เพราะผมไม่อยากปามะตาบะ เย็นมากแล้วผมก็หิวด้วย
จึงมองดูการทำอย่างเงียบๆ
ขั้นตอนการทำถือว่ามืออาชีพมาก
ตอนแรกผมสั่งเพียงมะตาบะเนื้อ เพราะไม่เคยกินกับชี้ส
แต่คนขายเสมอว่ามา จะเพิ่มชี้สไหม ผมงงๆอยู่แป้บ นึงแล้วเค้าก็หยิบเมนู ประมาณ a4
มาให้ดูเป็นภาพ มะตาบะและโรตีมีหลายแบบ เค้าบอกว่าแบบใส่กล้วยก็มีและเสนออีกสองสามเมนู
ผมจำไม่ได้
ผมเลือกมะตะบะเนื้อชี้สตามข้อเสนอแรก เมื่อเริ่มทำ มีการถามว่าจะเอากรอบหรือนุ่ม
ผมเรื่องแบบกรอบ ... ในใจก็นึกไปถึง หนานุ่ม บางกรอบของพิซซ่า
ขั้นตอนการวางชี้ส แพ๊กเก็จจิ้งที่บรรจุ ก็ตั้งใจ มีการตัดเพื่อระบายอากาศออกจากล่อง
เป็นขั้นเป็นตอน ผมพูดได้เต็มปากว่า มะตาบะที่บ้านผมไม่พิธีพิถันขนาดนี้
สุดท้ายผมก็ได้คำตอบหลังจากจ่ายตัง
ผมได้ลุกชิ้น กล้วยหวีหนึ่ง และ มะตาบะ สองชุด
ให้ตายเหอะ เฉพาะมาตาบะ ชุดละตั้ง 70 บาท รวมกัน เป็น 140 บาท
ผมหันซ้ายหันขวาอีกทีนึกว่าตัวเองอยู่ในห้าง
ก็ได้สติว่า อ่ออยู่ริมถนน แล้วก็เดินทางกลับ
ผมกลับไปบ้านเปิดกล่องกิน กับเด็กที่ร้าน ไม่ผิดหวัง
ทั้งความกรอบที่ได้ตามสั่ง รสชาดเนื้อ และ ชี้ตที่เข้ากัน อย่างดี
กินพร้อมเครื่องเคียง มันถึงอารมณ์จริงๆ
ผมอิ่ม และ ได้คำตอบและคำถามในบางเรื่อง
....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอบคุณภาพมะตาบะเนื้อ จาก คุณ Ter @ AFC คหที่ 10
ภาพนี้ไม่ใช่ มะตาบะเนื้อที่ผมทาน เอามาแปะเพื่อเพิ่มอรรถรส เผื่อเพื่อนจะหามาทาน
ส่วนสาเหตุที่ผมไม่ได้ถ่ายภาพอยู่ที่ ความเห็น 25 นะครับ
ต้อขออภัยที่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเนื่องจากข้อมูลไม่สมบุรณ์