จริงๆนะไม่ใช่พูดเล่น เล่นเอาแม่บ้านถามเลยว่าเที่ยวครั้งหน้า จะไปกางเต็นท์นอนอีกหรือเปล่า?
ครั้งแรกต้นธค.ไปกางเต็นท์ที่ภูทับเบิก คนมาก รถติด ห้องน้ำแสนจะโสโครก ใช้ไม่ได้ ไม่มีน้ำราด
ที่เซ็งสุดๆก็คือ เห็นครอบครัวหนึ่งมืดแล้ว ยังหาที่นอนไม่ได้ ผมเลยขยับเต็นท์ให้แล้วเรียกมานอนใกล้ๆกัน เห็นเขาเปิดคู่มือกางเต็นท์ ผมเลยอาสาเข้าไปช่วย ผล..สร้างความไม่พอใจกับลูกชายวัยรุ่นเขามาก คอยแย้งอยู่ตลอดว่าผมกางผิด แต่ผมก็หน้า....กางให้เขาจนเสร็จ พ่อแม่เขาดีมากบอกว่าถ้าไม่ได้ผมเขาคงไม่ได้นอน แต่ลูกชายเขาไม่ยอมมองหน้าผมเลย ส่วนแม่บ้านผมห้ามขาดว่าต่อไปห้ามไปช่วยใครอีกเด็ดขาด

ครั้งที่2ไปกางที่เขาค้อ เช่นเคย ห้องน้ำใช้ไม้ได้ ที่แย่สุดๆข้างๆร้องคาราโอเกะ เปิดเสียงดังลั่น เลิกกันตี3กว่าๆ แทบจะไม่ได้นอนเลย

ครั้งที่3 หนีความวุ่นวายไปกางนอนบนพะเนินทุ่งวันธรรมดาที่ไม่มีคน  ดูเหมือนจะสมหวัง มีนอนกันแค่ห้าหกเต็นท์ ดีใจ คงได้ซึมซับกับธรรมชาติเต็มที่  แต่พอมืดเสียงเพลงลูกทุ่งจากเต็นท์ข้างๆลอยมาอีก ยังดีหน่อยที่ใกล้ๆเที่ยงคืนเขาปิด แต่ก็มีเลียงเด็กร้องไห้มาแทนทั้งคืน นอนไม่หลับ ต้องออกมาเดินส่องสัตว์ อากาศไม่หนาวเช้าไม่มีหมอก เลยรีบลงกลับบ้านตั้งแต่รอบเช้า

สงสัยจริงๆว่า คนที่ประทับใจในการกางเต็นท์นอนเขาประทับใจกันตรงไหน ?