อธิบายพื้นฐานนิดนึงนะคะ
เราอยู่ตปท.คือย้ายตามสามี มีงานประจำทำเป็นเลขาซึ่งที่นี่ถือเป็นระดับEntry Level เบ๊มากๆ จบอะไรก็สมัครได้ (เราจบโทตปท.) แต่ด้วยความที่เราพูดภาษาท้องถิ่นไม่ได้ดีมาก งานออฟฟิสที่ใช้แต่ภาษาอังกฤษหาลำบาก คิดว่ามีอะไรก็ทำไป ข้อดีของงานนี้คือหมดเวลาทำงาน ปิดคอมได้ทันที มีเวลาดูแลบ้านและครอบครัว
ทำมาซักระยะนึง เจ้านายก็ชวนให้ทำตำแหน่งที่ใหญ่ขึ้น เค้าไม่ได้นึกถึงเราว่ามีศักยภาพ (เพราะเรียกมาสัมภาษณ์หลายคนแสดงว่าเราไม่ใช่คนที่เค้านึกถึงคนแรก) แต่หาคนทำไม่ได้ งานค่อนข้างหนัก ความกดดันสูงมาก เราปฏิเสธไปสองครั้งเพราะรู้ตัวว่าเป็นคนที่เครียดง่าย แล้วพาลสามี จนครั้งสุดท้ายเค้าขอร้องกึ่งบังคับ เราตกลงไปเพราะความเกรงใจ ตอนนี้ได้แต่คิดว่าไม่น่าเลย
เราทำงานที่ว่านี้มาได้เกือบสามอาทิตย์ กลับบ้านร้องไห้แทบทุกวัน เวลาตื่นมาตอนเช้าแล้วรู้ว่าเป็นวันเสาร์อาทิตย์แทบจะร้องไห้ดีใจ
คนรอบตัวบอกให้อดทนอีกหน่อยเพราะงานนี้ก็ยาก รายละเอียดเยอะ แต่ทำๆไปก็จะดีขึ้น
ขณะเดียวกันมีหัวหน้าอีกแผนกซึ่งอังเอิญสนิทกัน เค้ารู้เรื่องเลยชวนไปทำงานแผนกเค้าซึ่งเป็นงานที่เบากว่าหน่อย อันนี้เราแน่ใจว่าเบากว่าเพราะเคยคุยกับคนที่ทำงานนี้ เป็นงานที่ไม่มีความกดดันเท่าไหร่ แต่ก็ต้องยอมรับว่างานไม่กดดันคือไม่ค่อยโต งานรูทีน
ตอนนี้เราเหมือนคนหลงทางเลยคะ เครียดมาก ใจก็อยากย้าย ใจนึงก็บอกว่ายังอดทนไม่พอที่จะเรียนงาน แถมที่ออฟฟิสเรื่องย้ายแผนกอาจมีดราม่า การเมือง คนเม้าต่ออีก
เพื่อนๆ มีความเห็นยังไงคะ