ผมเสียดายงานที่สมัครที่แรกมากเลยครับ
ต้องลำดับเหตุการครับผมจบใหม่ด้านIT ตกงาน5เดือน หลังจากได้กระดาษ จากสถานศึกษา เพื่อไปหางาน
1. งานที่แรกมีคนแนะนำให้ ผมไปสมัครเป็น แมสเซจเจอร์ ของธนาคาร ที่ตจว. เงินเดือน9000 5วัน/สัปดาห์ พอเขารับดันไม่ไปทำสะงั้น
เหตุผลช่วงนั้นคิดในหัวคือ
1. คิดว่าต้องมีสิ่งที่ดีกว่านี้อยู่แน่ (ประมาณว่าผมไปคาดหวังกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง)
2. กังวลในใจว่างานที่ทำไม่ตรงสายงานที่จบมา กลัวไม่มีประสบการณ์ กลัวเสียเวลา (กังวลทำแล้วไม่ได้ความรู้ตามสายงานที่จบ)
3. คิดว่าจะไปหาทำงานที่กรุงเทพ คงจะดีกว่านี้ (คงจะมีงานที่ตรงสายให้ทำ)
4. กลัวทำงานให้เขาได้ไม่ดี แคร์คนในที่ทำงานว่า กลัวโดนเราถามมากไป ฮ่าๆๆ (ตามจริงข้อนี้ผมงี่เง่ามากจริงๆ ผมคิดว่าถ้าทำไปได้สัก2 วีกเด๋วก็คงทำได้และชินไปเอง)
หลังจากนั้น3วัน รู้สึกคิดผิดมากที่ไม่ไปทำ แล้วที่งานก็มีคนมาแทนแล้วไวมาก เกิดอาการเครียดเลยครับ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเครียดแบบนี้เลยครับ ปวดหัวนอนไม่หลับแทบหัวแตก เหตุเพราะผมบ้านฐานะไม่ดีครอบครัวมีปัญหา (ขั้นว่ายากจนบ้านไม่มี แต่ขอคนอื่นอาศัยอยู่) ทำให้เครียดไปอีก คิดว่าทำไมเราถึงเลือกงานน่ะ งานเงินขนาดนี้งาน ตจว. ถือว่าพอดีเลย ไม่มากไม่น้อย
จากนั้นยอมตกงานต่ออีก 2 เดือน และยอมอดทนโดนคนในบ้านบ่นต่อไปอีก
จากไม่ทำงานแรก และ ยังไม่อยากไปหาทำที่ กทม.ด้วยเหตุผลว่า ถ้าไปหางานที่ไม่ได้เกิน13000 ก็คงไม่อยากไปเพราะค่าใช้จ่ายค่าอยู่คงโหดมาก ถ้าไปจะรอดไหมน่ะไม่เคยไหนเองและไม่เคยอยู่หอ และรู้ตัวว่าไม่มีความสามารถไปเรียกได้มากไปกว่านั้น แล้วถ้าไปแล้วตกสัมภาษณ์ คงหนีไม่พ้นงานพนักงานโรงงานแน่ๆเลย (ผมเคยมีประสบการณ์เป็นพนักงานงานโรงงานครับช่วงฝึกงาน แบบว่าหนักจบเข็ด T T )
ผมเลยบอกตัวเอง " เอาว่ะ ลองหาแถวบ้านดูก่อนล่ะกัน "
2. พอไปสมัครงานที่สอง งานพนักงานขาย ของร้านมอไซค์ เงินให้ 6500+ค่าคอม 6วัน/สัปดาห์ โหแย่กว่าที่แรกอีก ผมต่อรองอีก เขาจะให้ 7000+ค่าคอม ผมก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
HR เขาก็บอกเราน่ะ ว่า "น้องจะทำได้หรอ งานขายมีแต่ผู้หญิงทำน่ะ ถ้าน้องสมัครก็คงเป็นผู้ชายคนเดียว จะทำได้ไหม"
ผมถอนหายใจแล้วตอบบอกแบบ งงๆ ว่า " น่าจะได้ครับ " (จริงแล้วรู้ตัวเองอาจทำได้ไม่ดี และไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่)
ตอบไปแบบนี้เพราะผมไม่อยากเลือกงานครับ ความรู้ความสามารถยิ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้ว
หลังจากคุยกันสักพัก เขาก็บอก " ถ้ายังไงพรุ้งนี้จะโทบอกอีกทีน่ะ " แต่เหมือนจะรับแล้วล่ะ เพราะเขาก็ำไม่ค่อยมีคนมาสมัครเท่าไหร่
ผมเดินออกจากร้านแบบ คิดไปคิดมา " ทำดี ไม่ทำดีน่ะ บ้านเราจนอยู่น่ะ จะเลือกงานอีกดีไหมน่ะ "
แต่ถ้าโทรมาผมคงขอไม่ทำดีกว่า เพราะได้ปรึกษากับเพื่อนคนนึง ก็บอกผมว่า "งานขายมันต้องพูดเก่งน่ะลองไปหางานอื่นดีกว่าไหม"
(มันก็จริงของเพื่อนว่าเพราะผมก็รู้ตัวดีและเพื่อนก็มองออกว่าผมเป็นคนยังไง)
คือ ผมคิดใครว่า งานบางงาน จะเลือกให้เหมาะกับตัวเองหน่อยก็ดีน่ะครับ ไม่ใช่สมัครมั่วไปไม่คำนึงถึงความสามารถตัวเอง เพราะขนาดตอนสัมภาษณ์ผม เขายังสึกรู้เลยว่าผมกลั้นใจมาสมัครหรือป่าว ( ฮ่าๆๆ แหม่รู้อีกน่ะ อายนิดๆครับ)
ถ้าโทรมาตาม ผมเลยคิดว่าจะไม่ไปทำอีกงาน เฮ้อ..... เอาอีกและ ผมบอกตัวเอง " เฮ้ย 7เดือนแล้วน่ะเฮ้ย "
เลยมานึกเสียดายงานแรกที่เคยไม่ไปทำ มันยิ่งนึกก็ยิ่งเสียดาย จากจบมา ก็ตกงานร่วม7เดือนแล้วครับ พี่น้อง (หัวเราะแบบเวทนาตัวเองเลยผม)
ตอนนี้ได้แต่ทำใจ หางานแถวบ้านต่อไป แต่นานกว่านี้ก็คงไม่ดีแน่ๆ รู้ตัวอยู่แล้วครับ
.
.
.
.
เล่าสู่กันฟังครับ แค่อยากระบายความในใจ ^^
เคยไหมจบใหม่ เลือกงานมาก ได้งานที่แรก แล้วไม่ทำ มาสมัครงานที่สอง เห็นถึงความแตกต่าง รู้สึกเสียดายงานแรกจุงเบย
ต้องลำดับเหตุการครับผมจบใหม่ด้านIT ตกงาน5เดือน หลังจากได้กระดาษ จากสถานศึกษา เพื่อไปหางาน
1. งานที่แรกมีคนแนะนำให้ ผมไปสมัครเป็น แมสเซจเจอร์ ของธนาคาร ที่ตจว. เงินเดือน9000 5วัน/สัปดาห์ พอเขารับดันไม่ไปทำสะงั้น
เหตุผลช่วงนั้นคิดในหัวคือ
1. คิดว่าต้องมีสิ่งที่ดีกว่านี้อยู่แน่ (ประมาณว่าผมไปคาดหวังกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง)
2. กังวลในใจว่างานที่ทำไม่ตรงสายงานที่จบมา กลัวไม่มีประสบการณ์ กลัวเสียเวลา (กังวลทำแล้วไม่ได้ความรู้ตามสายงานที่จบ)
3. คิดว่าจะไปหาทำงานที่กรุงเทพ คงจะดีกว่านี้ (คงจะมีงานที่ตรงสายให้ทำ)
4. กลัวทำงานให้เขาได้ไม่ดี แคร์คนในที่ทำงานว่า กลัวโดนเราถามมากไป ฮ่าๆๆ (ตามจริงข้อนี้ผมงี่เง่ามากจริงๆ ผมคิดว่าถ้าทำไปได้สัก2 วีกเด๋วก็คงทำได้และชินไปเอง)
หลังจากนั้น3วัน รู้สึกคิดผิดมากที่ไม่ไปทำ แล้วที่งานก็มีคนมาแทนแล้วไวมาก เกิดอาการเครียดเลยครับ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเครียดแบบนี้เลยครับ ปวดหัวนอนไม่หลับแทบหัวแตก เหตุเพราะผมบ้านฐานะไม่ดีครอบครัวมีปัญหา (ขั้นว่ายากจนบ้านไม่มี แต่ขอคนอื่นอาศัยอยู่) ทำให้เครียดไปอีก คิดว่าทำไมเราถึงเลือกงานน่ะ งานเงินขนาดนี้งาน ตจว. ถือว่าพอดีเลย ไม่มากไม่น้อย
จากนั้นยอมตกงานต่ออีก 2 เดือน และยอมอดทนโดนคนในบ้านบ่นต่อไปอีก
จากไม่ทำงานแรก และ ยังไม่อยากไปหาทำที่ กทม.ด้วยเหตุผลว่า ถ้าไปหางานที่ไม่ได้เกิน13000 ก็คงไม่อยากไปเพราะค่าใช้จ่ายค่าอยู่คงโหดมาก ถ้าไปจะรอดไหมน่ะไม่เคยไหนเองและไม่เคยอยู่หอ และรู้ตัวว่าไม่มีความสามารถไปเรียกได้มากไปกว่านั้น แล้วถ้าไปแล้วตกสัมภาษณ์ คงหนีไม่พ้นงานพนักงานโรงงานแน่ๆเลย (ผมเคยมีประสบการณ์เป็นพนักงานงานโรงงานครับช่วงฝึกงาน แบบว่าหนักจบเข็ด T T )
ผมเลยบอกตัวเอง " เอาว่ะ ลองหาแถวบ้านดูก่อนล่ะกัน "
2. พอไปสมัครงานที่สอง งานพนักงานขาย ของร้านมอไซค์ เงินให้ 6500+ค่าคอม 6วัน/สัปดาห์ โหแย่กว่าที่แรกอีก ผมต่อรองอีก เขาจะให้ 7000+ค่าคอม ผมก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
HR เขาก็บอกเราน่ะ ว่า "น้องจะทำได้หรอ งานขายมีแต่ผู้หญิงทำน่ะ ถ้าน้องสมัครก็คงเป็นผู้ชายคนเดียว จะทำได้ไหม"
ผมถอนหายใจแล้วตอบบอกแบบ งงๆ ว่า " น่าจะได้ครับ " (จริงแล้วรู้ตัวเองอาจทำได้ไม่ดี และไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่)
ตอบไปแบบนี้เพราะผมไม่อยากเลือกงานครับ ความรู้ความสามารถยิ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้ว
หลังจากคุยกันสักพัก เขาก็บอก " ถ้ายังไงพรุ้งนี้จะโทบอกอีกทีน่ะ " แต่เหมือนจะรับแล้วล่ะ เพราะเขาก็ำไม่ค่อยมีคนมาสมัครเท่าไหร่
ผมเดินออกจากร้านแบบ คิดไปคิดมา " ทำดี ไม่ทำดีน่ะ บ้านเราจนอยู่น่ะ จะเลือกงานอีกดีไหมน่ะ "
แต่ถ้าโทรมาผมคงขอไม่ทำดีกว่า เพราะได้ปรึกษากับเพื่อนคนนึง ก็บอกผมว่า "งานขายมันต้องพูดเก่งน่ะลองไปหางานอื่นดีกว่าไหม"
(มันก็จริงของเพื่อนว่าเพราะผมก็รู้ตัวดีและเพื่อนก็มองออกว่าผมเป็นคนยังไง)
คือ ผมคิดใครว่า งานบางงาน จะเลือกให้เหมาะกับตัวเองหน่อยก็ดีน่ะครับ ไม่ใช่สมัครมั่วไปไม่คำนึงถึงความสามารถตัวเอง เพราะขนาดตอนสัมภาษณ์ผม เขายังสึกรู้เลยว่าผมกลั้นใจมาสมัครหรือป่าว ( ฮ่าๆๆ แหม่รู้อีกน่ะ อายนิดๆครับ)
ถ้าโทรมาตาม ผมเลยคิดว่าจะไม่ไปทำอีกงาน เฮ้อ..... เอาอีกและ ผมบอกตัวเอง " เฮ้ย 7เดือนแล้วน่ะเฮ้ย "
เลยมานึกเสียดายงานแรกที่เคยไม่ไปทำ มันยิ่งนึกก็ยิ่งเสียดาย จากจบมา ก็ตกงานร่วม7เดือนแล้วครับ พี่น้อง (หัวเราะแบบเวทนาตัวเองเลยผม)
ตอนนี้ได้แต่ทำใจ หางานแถวบ้านต่อไป แต่นานกว่านี้ก็คงไม่ดีแน่ๆ รู้ตัวอยู่แล้วครับ
.
.
.
.
เล่าสู่กันฟังครับ แค่อยากระบายความในใจ ^^