...และแล้ว...การรอคอยเริ่มถอยกลับ
เพื่อการนับหนึ่งใหม่ได้เริ่มต้น
ผ่อนเวลาเพื่อจะได้พักใจตน
ทบทวนเหตุและผลด้วยเวลา ...

... เมื่อบางสิ่งบางอย่างต่างบรรจบ
บวกหรือลบผลลัพท์บอกคุณค่า
ทำได้ไม่ดีพอที่ผ่านมา
เหนื่อยและล้าเลื่อนลอยจงปล่อยไป ...

...แค่ปลดปล่อยหัวใจในความว่าง
คล้ายกระเทาะเปราะบางทั้งอ่อนไหว
ไหลทรงจำสู่เส้นเลือดหล่อเลี้ยงใจ
ใกล้กว่าใกล้รู้สึกที่นึกคิด...

... เมื่อเปล่าว่าง...ทรงจำเผยงำว่า
ยามนิทราจะเสถียรและสถิต
ณ ที่ซึ่งตรึงสงบทอดทบทิศ
ที่ชีวิตผิดพลาดพ้นหวาดกลัว ...

...ที่ลมหนาวผ่าวสายคลายหนาวเหน็บ
ที่โกยเก็บกำลังหยั่งดีชั่ว
ที่ทักทายหายเหงาเพลาหม่นมัว
ที่ทรงตัว...คืออ้อมกอดของนางฟ้า ....

... เธอเอย ... ฉันเพียงมีคำประโลมปลอบ
ถ้าถาม-ตอบว่าเธอยังแกร่งกล้า
เราต่างข้ามมิติ-เราต่างมา
ด้วยศรัทธาแห่งรักจักอุ้มชู ...

... เมื่อความหวังทั้งหลายได้รวมหลอม
เธอที่ถูกรายล้อมจงลุกสู้
พร้อมผละจากร่างเงาของศัตรู
เลือกก้าวสู่ทางรอดอย่างปลอดภัย ...

... แค่ปลดปล่อยหัวใจในความว่าง
พลันไ้ด้เติมเต็มทุกอย่างที่ร้างไร้
รอคอยเพื่อเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
อย่างที่ใจใฝ่ฝันเท่านั้นเอง ...

หมายเหตุ แก้ไข "สถิตย์" เป็น "สถิต" ขอบพระคุณ คุณแม่ใจดีด้วยนะคะ ที่ช่วยชี้แนะค่ะ ^^