เหตุการณ์ต่อไปนี้ ถือว่า เห็นแก่ตัว ไหมครับ

1.พระเวสสันดรบริจาค กัณหาชาลีให้ชูชก เพราะหวังในพระโพธิญาณ
2.เพื่อนสมัยเรียนมัธยม ครอบครัวมีความสุขดี พ่อแม่ทำงานราชการมีตำแหน่งใหญ่ในอำเภอ อยู่มาวันหนึ่งตอนกำลังจะจบปีสี่
   พ่อแอบไปมีผู้หญิงอื่น เพื่อนผมรู้เข้า เสียใจ เสียความรู้สึก ที่มีต่อพ่อ พอหลังจากรับปริญญาเรียบร้อย ก็เลยตัดสินใจบวช
   ตอนแรกๆก็คิดว่า บวชแค่แปปเดียว ไปๆมาๆ ปาเข้าไป สองปีแล้ว ไม่ยอมสึก.....ผมและเพื่อนๆ กำลังคิดว่า พระเพื่อน เห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าว
   ที่หนีไปบวช แล้วทิ้ง แม่กับน้องชายวัยประถม ให้อยู่ลำพัง

ผมเองเป็นชาวพุทธโดยกำเนิด ครอบครัวทุกคนก็เป็นพุทธ แต่สงสัยมาตลอดว่า เหตุการณ์ทั้งสองเหตุการณ์ มันเป็นสิ่งที่คนๆหนึ่งทำเพราะเพียงอยากให้ตัวเอง หลุดพ้นจากทุกข์ แต่กลับกำลังทำให้อีกคนได้รับผลกระทบ เดือดร้อน ทุกข์ใจ

แบบนี้มัน เห็นแก่ตัว รึป่าว  //ขอโทษน่ะครับ โลกไม่สวย

รบกวนชี้แนะ อธิบาย ให้ผมได้เข้าใจหน่อยครับ อาจจะมีอะไรบางอย่าง บังตาผมอยู่
และผมอาจจะยังโง่ศึกษาพุทธศาสนาไม่ท่องแท้

ใครพอเข้าใจ อธิบาย เหตุผลให้ผมหน่อยครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ