เหตุการณ์คือเมื่อช่วงปีใหม่แฟนพาเรากับลูกไปเที่ยวบ้านแล้วแม่แฟนพาไปกินข้าวข้างนอก มีพ่อแม่แฟน   พี่สาวและลูกพี่สาวอายุ3ขวบ
แฟนพี่ เรา ลูกเรา3ขวบ แฟน  ก็นั่งรถไปพอถึงร้านลูกพี่สาวหลับในรถ    พ่อเป็นคนอุ้มอยู่พี่สาวเลยไม่ดับรถให้พ่ออุ้มไว้ทุกคนลงรถไปสั่งอาหารกินกัน   แม่ก็ไม่ค่อยมีอารมณ์จะกินอ่ะค่ะเพราะพ่อยังไม่มากิน   ทุกกินกินกันต่อไป   แม่บอกพ่อเค้าหิวข้าว   พี่เค้าบอกไงรู้ไหมคะ   เค้าบอกช่วยไม่ได้อ่ะอยากนั่งหน้าเอง   คือต้องรอจนกว่าลูกเค้าจะตื่นอ่ะค่ะ   เราคิดว่าถ้าเป็นลูกเราเราคงปลุกดีกว่าเพราะก็ไม่ได้ดึกไรมากมาย    ตอนที่พ่อมากินอาหารเริ่มร่อยหรอลงไปมากพอสมควรแล้ว  เราคิดว่าบางทีคนเราทำอะไรเห็นแก่ตัวจนเคยชินไปแล้ว จนมองเป็นเรื่องปกติเพราะก็ไม่เห็นมีใครพูดอะไรเลยแม้แต่พ่อ หรือเราอคติไปเองก็ไม่รู้นะคะ จริงๆมีหลายเหตุการณ์ที่เราว่ามันแปลกๆ แต่ทำไมเค้าทำเหมือนเรื่องปกติกัน จนเราคิดว่าหรือเราคิดมากไปเอง มองโลกในแง่ร้ายไปเองกันแน่ สับสนตัวเอง