ตั้งแต่เด็กจำความได้ ที่เตาแก๊ส พอใกล้ถึงเวลากินข้าว จะเห็นผู้ใหญ่ โดยเฉพาะ แม่
จะมาล้างอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็โยนลงกะทะ แกว่งมือ และก็เทใส่ชาม
ไม่สนใจอะไรหรอก ชอบดูตอนจุดเตาแก๊ส มีไฟพรึบ แปลกใจไฟติดได้ไง
จนแอบมาจุดเตาแก๊สเล่น พอรู้ก็โดนดุ โดนตีอย่างหนัก

พอช่วง ประถม เริ่มกล้าบอกพ่อแม่ ว่า ขอทอดไข่ดาวเองนะ
เปิดแก๊สเองเหมือนได้ไฟเขียวจากที่บ้าน ตื่นเต้นมาก
ทำตามสูตรที่แอบสังเกตมานานมาก
(เปิดกะทะ ตอกไข่ใส่ถ้วยรอ เทน้ำมัน รอมีควัน ใส่ไข่ วักน้ำมันใส่ไข่ ดูสุก ปิดแก๊ส ตักขึ้น เสร็จล่ะ)
ทุกอย่างสำเร็จด้วยดี 5555 มื้อนั้น คนอื่นจะว่าอร่อยหรือป่าว ไม่รู้ แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าอร่อย แถมโครตมีความสุขเลย

พอเรียนไปเรื่อยๆ เริ่มมีเข้าค่ายกัน 555 เริ่มโชว์สเต็ปล่ะ
ใครมีหน้าที่อะไร ล้างข้าว หุงข้าว ตักข้าว เตรียมภาชนะ ตอกไข่ ใส่ซีอิ๋วขาว ทอดกุงเชียง ปลากระป๋อง ยำไข่เค็ม ฯลฯ
อะไรก็ว่าไป ช่วยกัน

โตขึ้น จีบกะแฟนใหม่ๆ ก็ช่วยกันซื้อของสด มา ทำกะเพรากุ้งสับ ไข่ดาว แย่งกันทำ แย่งกันโชว์ฝีมือ ก็อร่อยอีกแบบ
มีอยู่วัน คุณแฟน บอก เดี๋ยววันนี้จะโชว์เมนู "สปาเก็ตตี้กุ้ง" (เธอไม่ต้อง ฉันทำเอง) เธอไปงีบก่อน เสร็จแล้วปลุก
ด้วยความเหนื่อย..ก็เผลอหลับไป ก่อนตาจะปิด จำได้ว่า ละลายกุ้งตัวเขื่องเยอะมากที่เอาออกมาจากช่องแข็ง กะทำอาหารฝรั่งแบบจัดเต็ม
พอสักพัก ตื่นขึ้นมา บอกไหนล่ะ "สปาเก็ตตี้กุ้ง" (อยู่ไหนล่ะ) ก็เห็นเธอกำลังเทลงถังขยะ บอก เสียงเศร้าๆ กินอย่างอื่นเถอะ อย่ากินเลย
อ้าวทำไมล่ะ (มันไม่อร่อยหรอก) ไม่อร่อยแค่ไหนเราก็จะกินฝีมือถือ ("เราเท น้ำปลา แล้วจุกขวดมันหลุดออกมา เค็มปี้เลย"
ผมรีบแอบดึงมาชิมได้หน่อย เอ่อ ... แต่ก็ยังฝืนกินอีก 2-3 คำ ด้วยความเสียดาย อืม!!! ทิ้งก็ได้ (แล้วก็โผเธอมากอดจุ๊บหน้าผาเบาๆ บอก ไม่เป็นไรนะ ไว้โอกาสหน้าว่ากันใหม่) สุดท้ายต้องมาล้อมวงกินอาหารญี่ปุ่น (มาม่าไข่) กัน กินไปสองคนมองหน้ากันก็ขำไป 555

สาวๆ สมัยนี้ ที่บางครั้งมีโอกาสโชว์ทำอาหารให้คนที่เรารักทาน ถึงแม้ไม่ได้รับเครื่องการันตีแบบภัตตาคารหรูหรือร้านค้าดัง
แต่สำหรับผม  "เธอเก่งที่สุดแล้วล่ะ" ส่วนตัวค่อนข้างยกย่องและศรัทธาผู้หญิงที่ทำอาหารได้นะ "อย่าท้อนะ"
"เป็นกำลังใจให้ครับ" สู้ๆๆ

ใครมี ปสก. แชร์กัน