การโกรธกัน นั้นทำให้ ใจเป็นทุกข์
เกลียดไม่สุข สมใจ ให้หม่นหมอง
ทำให้ใจ หมองไหม้ ไม่สมปอง
ทุกข์ใจครอง ครอบใจ ไม่เว้นวัน
การให้ใจ ไม่ทุกข์ สุขสมได้
อภัยไป ให้ดี มีสุขสันต์
สุขใจจริง ยีงดี มีต่อกัน
ได้จริงนั้น มั่นอภัย ได้สุขจริง...


คำว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ไม่โกรธดีกว่า ไม่บ้าไม่โง่ เพราะความโกรธเกลียดทำให้ใจเศร้าหมอง ใจเป็นทุกข์ร้อน ร้อนรน เป็นกังวล กับอารมณ์ เช่นนั้น ถ้าสามารถระงับความโกรธเกลียไปได้ก็จะทำให้ใจเป็นสุขร่มเย็น
แต่การให้อภัยเป็นสีงที่ทำให้คนที่ให้และคนที่รับเป็นสุข เป็นการให้ที่ยีงใหญ่ เป็นการให้ความเมตตากรุณาต่อกัน การรู้จักให้อภัยต่อกันนั้นเป็นการรักษาไมตรีไว้ได้อย่างยั่งยืนตลอดไป