หากพรุ่งนี้ต้องปรับรับความเศร้า
เหงา....แผ่กว้างรานรุกทุกที่
ระหว่าง น้ำใจกับไมตรี
มอง...ทุกสี..ดำสนิทนิจนิรันคร์

ทุกย่างก้าว ล่วงล้ำ...ลำนำรัก
เหงา....จมปลักท่ามกลางความเพ้อฝัน
สัมผัสสำนึก รู้สึกพลัน
จรดคืนวัน ผันผ่านเนิ่นนานมา

*** ไฟ...อารมณ์ เริ่มจางร้างราแล้ว
เหงา....เหลือแวว ซังเซเสน่หา
หลอน..ขลุกขลิก ตลอดเวลา
ชู้...ลักพา หัวใจไปจากเรา

เหงา....หมดหวัง ยังคงหม่นหมอง
มิอาจฟ้องร้องเตือน เหมือนวันเก่า
สุขมลาย สันต์เอยเคยพริ้มเพรา
ทุกข์..ตบเท้าเข้ามา..ทรวงล้าเอย .........