นักข่าวหนุ่ม (ค่อนข้างจบใหม่เอี่ยม) คนหนึ่ง
ได้รับคำสั่งให้ไปทำ สะกู๊ปข่าว ที่โรงพยาบาลโรคจิต

หมอนั่นก็ยัง งง ๆ อยู่
แต่ก็พยายามทำการบ้านอย่างสุดความสามารถ

จนกระทั่งถึงเวลาที่จะต้อง สัมภาษณ์
ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาล

ตะแกก็ฮึดสู้ ตั้งสติ
เข้าไปสัมภาษณ์ตามหน้าที่

พอจบจากฟิลด์สัมภาษณ์ที่โต๊ะ
ท่าน ผอ. ก็พาเยี่ยมชมกิจการของโรงพยาบาล

จนกระทั่งมาถึงห้องหนึ่ง

เป็นห้องว่าง ๆ
มีอ่างน้ำ แบบอ่างอาบน้ำอยู่เพียงอ่างเดียว

ท่าน ผอ. ก็บอกกับนายนักข่าวว่า

" ห้องนี้ เป็นห้องทดสอบสภาพจิต
  ผู้ที่จะมารับการรักษาจากเรา
  ว่าเป็นคนปรกติ
  หรือเป็นโรคจิต ระดับไหน . . ."

คุณหมอผู้อำนวยการ ถอนหายใจนิดหนึ่ง
แล้วเล่าความต่อไป

". . . อ่างอาบน้ำที่คุณเห็นนี้
เราจะใช้เป็นเครื่องมือทดสอบ . . ."

"ยังไงเหรอครับ . . . ?" นายนักข่าวสงสัย

"เราจะไขน้ำให้เต็มอ่าง . . . " ท่าน ผอ. อธิบายพลางยิ้ม

" . . . แล้วก็พาคนไข้ที่เราจะวินิจฉัยเข้ามา
  บอกเขาว่า
  คุณทำอย่างไรก็ได้ ให้น้ำหมดอ่าง . . . แห้งเลย . . . อย่างนั้นน่ะครับ"

"แล้วเขาจะทำอย่างไรล่ะครับ . . ." นักข่าวซัก

"เราจะวางอุปกรณ์ไว้ให้คนไข้ สามอย่าง
ให้ใช้ถ่ายเทน้ำออกจากอ่าง กันตามชอบใจ

หนึ่ง คือ ช้อนกาแฟ
สอง คือชามโคม
และ สาม คือ ถังน้ำใบโต

และจากนั้น
เราก็จะสามารถวิเคราะห์สภาพจิตของคนไข้ได้
จากอุปกรณ์ที่เขาใช้นั่นเอง"

" . . . อ๋อ . . ." นายนักข่าวพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" . . . คือถ้าคนไข้ใช้ช้อนกาแฟวักน้ำ
  ก็แสดงว่า อาการ แย่มาก ใช่ไหมครับ"

"ครับ . . ." คุณหมอตอบยิ้ม ๆ " . . . แล้วถ้าเป็นคุณล่ะครับ . . ."

นักข่าวหนุ่มไฟแรงตอบอย่างเชื่อมั่น

"ถ้าเป็นผม
ผมก็ใช้ถังน้ำตักออกสิครับ
เพราะจะเร็วที่สุด
ทุ่นเวลาที่สุด

และแสดงได้ว่า ยังเป็นผู้มีสภาพจิต ปรกติ
ใช่ไหมครับ คุณหมอ . . ."

คุณหมอผู้อำนวยการโรงพยาบาลโรคจิต
ยังยิ้มละไมเหมือนเดิม
แล้วก็ตอบช้า ๆ ว่า

"ถ้าเป็นผู้มีสภาพจิตปรกติ

เขาก็จะเอื้อมมือลงไปดึงจุกยางก้นอ่าง
ให้น้ำไหลออกมาเองสิครับ . . .



ยินดีต้อนรับครับ
ผมเตรียมเตียงไว้ให้คุณแอ๊ดมิทเรียบร้อยแล้ว . . ."


แฮ่ . . . . .