สวัสดีครับ สวัสดีีใหม่ 2013 ก่อนเลยนะครับ หุหุ

มาช้าไปหน่อย อิอิ

ขอบคุณทุกคนที่รออ่านนะครับ

ลุยกันเลยเนอะ

ปล.ขออนุญาติเปลี่ยนชื่อกระทู้เลยนะครับ เผื่อว่าไม่มีแตกกระทู้แล้ว อาจจะใช้กระทู้นี้ยาวทีเดียวเลยเนอะ

*******************************

ตื่นเช้ามาเราสองคนก็ทำตัวเหมือนว่าเรื่องที่เขาจะไปเชียงใหม่กับครอบครัวเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีอะไร

เอ่อ....

จริงๆมันก็เรื่องเล็กเนอะ

ผมเลือกที่จะไม่สนใจ ไม่โวยวาย หรืองอแงให้เขาอยู่กับผม

แต่ก็แน่นอน

ผมไม่ปล่อยให้มันจบลงง่ายๆเหมือนกัน อิอิ

“แล้วไปวันไหน”

ผมถามเขาเสียงนิ่งในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“พรุ่งนี้”

เขาตอบเสียงหงอยกลับมา

เออ!!ดี!!! พรุ่งนี้!!!! ไปเลย!!!!!

กูจะได้อยู่ห้องคนเดียว!!!! นอนเล่นคนเดียว!!!!!

แล้วอีกวัน!!!! กูก็เปิดฟักบัวเล่นสงกรานต์คนเดียว!!!!!!!!

สนุกจุงเบย!!!!!!!!

พ่อง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เขายังคงจ้องหน้าผม และยังคงส่งสายตาสำนึกผิดมาให้ผม

แต่ผมหน่ะหรอ

ชิ!

งอลครับ

งอลแมร่งเลย!!!

อิอิ จริงๆก็แกล้งไปงั้นแหละครับ 55555555

ผมตอบรับ อือ เบาๆ โดยไม่เงยหน้ามาสบตาเขาเลย

ให้มันรู้สิใครคุม!!!!

ผมรอให้เวลาผ่านไปแปปนึง ก่อนจะเอ่ยปากถามต่อ

“แล้วไปกี่วัน”

“5วันอ่ะ กลับวันที่16”

55555555 เศร้า เสียงเศร้าอีกแล้วววววว

ผมละความสนใจจากจานข้าว เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา ก่อนจะยักคิ้วสองข้างให้

“อืม ดี”

ตอบเสร็จผมก็ก้มหน้ากินข้าวต่อทันที

แต่แทนที่เขาจะนั่งเงียบเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับทำสิ่งที่แปลกออกไป

“เมิง......”

เขาเงียบไปรอให้ผมเงยหน้ามามองเขา

โอเค้!!! มองก็มอง

ผมเงยหน้ามามองเขา

^_________^

แมร่งยิ้ม!!! ยิ้มหน้าบานมาก!!!!!!!

“ไปกับกูมั้ย?”

เท่านั้นแหละครับ!!!!

ผมปล่อยช้อนที่อยู่ในมือขวาทิ้งลง แล้วลุกขึ้นนิดนึง

ก่อนจะเอื้อมมือผ่านโต๊ะ

แล้วตบหัวเขาทีนึง

แรงๆ!!!!

ป๊าป!!!!

เขาหลับตา หดคอรับแรงตบจากผม

ผมถอยกลับมานั่งเหมือนเดิม ลงมือกินข้าวต่อ และไม่ลืมที่จะด่าเขาด้วย

“ไอฟายยยยยยยยยยย”

ผมยังคงไม่ยิ้มออกมา ยังคงปั้นหน้าบึ้งอยู่

และเขาก็ยังไม่กล้าบุกเข้ามาง้อผมเหมือนเดิม

WTF!!!!!!!!!!

พอกินกันเสร็จ ผมก็เดินออกจากร้าน ไม่สนใจเขาเหมือนเดิม

แต่พอขึ้นมานั่งในรถ

และรถออกตัวไปได้สักพัก

เขาก็เอื้อมมือมาจับมือผม

อืมมมมมม

อุ่นจุง

ครั้งนี้ผมไม่ขัดขืน สะบัดมือออก

สงสาเขาแล้วหน่ะครับ แกล้งเยอะก็คงไม่ดี

ผมปล่อยให้เขาจับมือ แล้วขับรถตรงดิ่งเข้าเรือนหอ เอ้ย!!! คอนโด

พอขึ้นห้อง ผมกับเขาก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ

ผมเลิกงอนเค้าตั้งแต่จับมือแล้วแหละครับ อิอิ

เราสองคนใช้เวลาที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด อยู่ด้วยกัน มอบความสุขให้กันและกัน

ผมไม่เปิดคอม ไม่หยิบหนังสือมาอ่าน

เขาไม่เปิดทีวี ไม่ลากผมไปนอน

เวลาที่เหลืออยู่เราเอามานั่งคุยกัน นั่งพิงกัน กอดกัน จับมือกัน สารพัดอิริยาบถสำหรับคู่รัก 555555555

ไม่รู้ทำไม ผมกับเขามีเรื่องให้คุยกันตลอดเวลา

เสียงหัวเราะและบรรยากาศอบอุ่นลอยฟุ้งอยู่เต็มห้องจนผมรู้สึกได้

ผมรู้สึกได้จริงๆนะ 55555555

จนเวลาล่วงเลยมาถึงดึก

ผมก็รู้ว่าเขาต้องไปแล้ว

ต้องไปในที่ที่เขาจากมา

เอิ่มมมมม..... เอเลี่ยนไปมั้ย!!!

คือ ผมรู้ว่าเขาต้องกลับบ้านไปเตรียมของหน่ะ แล้วก็ต้องพักผ่อนให้เต็มที่เพราะเขาเป็นคนขับรถให้ครอบครัว

“กลับไปได้แล้วเมิง กว่าจะจัดกระเป๋า กว่าจะได้นอน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ไหว”

ผมพูดในขณะที่กำลังกดใช้ท่า ‘wanna be on top ‘

>///<

อย่าเพิ่งคิดไกลครับ

ผมแค่นั่งอยู่บนตัวเขาที่กำลังนอนหงายหนุนมือสองข้างที่สอดอยู่ใต้หัวตัวเองอยู่

โดยมีเสื้อผ้าอาภรครบทุกชิ้นครับ

อิอิ

ผมกดสองมือลงบนหน้าอกแกร่งๆนั้นเบาๆ พร้อมกับพูด

เขางอตัวเล็กน้อยรับแรงกด

ผมกะจะลุกขึ้นหลังพูดจบ

แต่ก็ไม่ทันเขา

เขาเปลี่ยนจากนอนหนุนมือ มาล็อคข้อมือผมไว้แทน

“อืม”

....... อืมมมม แล้ว???? รอไร???? ลุกสิ????

ผมทำหน้างงใส่เขา

เหมือนเขาจะรู้ว่าผมต้องงงแน่ๆ เพราะเขาเผยยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ออกมา

แบบเดิมเลย

ก่อนจะโพล่งประโยคเด็ดออกมา

“จูบกูหน่อยดิ”

ผมได้ยิน ก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่

คือ... มันก็ไม่ได้งงหรอก มันก็แค่ตกใจระคนสงสัยว่าเขาจะวางแผนอะไรอีกรึเปล่า

ผมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ขมวดคิ้วติดกัน พร้อมกับทำหน้าตาแบบระแวงภัยสุดๆ

เขายิ้มกลับมาให้ผม

คราวนี้เปลี่ยนเป็นยิ้มธรรมดาหล่ะ

“ก็กว่าจะเจอ อีกตั้งกี่วันวะ? 5 วันแหนะ”

เขาพูดพลางละมือออกจากข้อมือผม ยกขึ้นมานับนิ้วทั้ง 5 ก่อนจะหันหน้ามาพูดกับผมต่อ

“จูบกูแบบที่ว่าจะไม่ได้จูบกัน 5 วันหน่อยดิ”

ผมได้ยินดังนั้น อารมณ์ในร่างกายก็พลุ่งพล่าน

ราวกับว่ามีใครมาถูน้ำแข็งที่หลัง

จัน........ไปหยิบผ้ามาเช็ดซิ? ไม่ใช่!!!!

ผมหรี่ตาลง ทำหน้าแบบที่แม่สอนมา แล้วค่อยๆโน้มตัวลงไปหาเขา ทั้งๆที่ยังนั่งอยู่บนตัวเขาอยู่ แล้วกระซิบข้างๆหูเขาเบาๆ

“เมิงพลาดแล้วหล่ะ”

พูดเสร็จผมก็ลงมือขบหูเขาทันที

ผมเล่นอยู่นาน ก็เลือกที่จะเปลี่ยนมาเป็นจูบปากเขาต่อ

ผมเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองจากที่เล่นๆเมื่อกี้ มาเป็นอารมณ์จริงจัง

ผมค่อยๆบรรจงจูบปากเขาเบาๆ ขยับปากนิดหน่อย มอบรอยจูบที่ผมคิดว่าผมสามารถจะทำให้เขาจดจำมันได้ไปถึง5วัน

เราจูบกันนานครับ

นานมาก

โดยที่ไม่ได้ใช้ลิ้นเลย

ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามอยู่หน่อย

แต่ผมก็ขืนปาก ไม่ยอมตลอด

ก็แหมมมมมมมมมม~

ผมไม่อยากให้มันเกินนี่นา

พอเราจูบกันจนพอใจแล้ว ผมก็ค่อยถอนปากออก ดันตัวขึ้นมานั่งหลังตรง

เราสองคนหายใจแรงทั้งคู่เนื่องจากเพิ่งผ่านศึกหนักมา

ผมยิ้มให้เขาทีนึง ก่อนจะเงยหน้าไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่

“ไป กลับได้แล้ว”

พูดเสร็จผมก็ดันเข่าตัวเองลุกขึ้นลงจากเตียง แล้วหันไปจับมือเขา ดึงให้ลุกตามผมไป

ผมลงมาส่งเขาที่ด้านล่างแบบประจำ

แต่ครั้งนี้

เขาลากผมขึ้นไปนั่งอยู่บนรถด้วย

!!!!!! แล้วเมื่อไหร่จะได้กลับเนี่ย!!!!!!!!

พอประตูรถปิดปุ๊ป

เขาก็โผหน้าเข้ามาจูบผมทันที

ผมตกใจ ถอยหน้าออกนิดนึง ก่อนจะตั้งตัวจูบตอบเขา

จูบกันได้แปปเดียว เขาก็ถอนปากออก ก่อนจะขยับหน้าสูงขึ้นมาหน่อย พร้อมกับใช้มือที่จับหน้าผมอยู่ดันลง

แล้วก้มลงจูบหน้าผากผมเบาๆ

เขากดแช่ไว้อย่างนั้นจนผมรู้สึกว่าหน้าผากร้อน

เขาถึงจะถอนปากออก

เราสองคนนั่งมองหน้ากัน ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปาก

ใช้เพียงแค่สายตา และความรู้สึกเป็นตัวส่งผ่านความหมายทั้งหมดที่ต้องการจะสื่อออกมา

ใช้เวลาเพียงไม่นาน ผมก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนี้ลง

“ไป กลับได้แล้ว แค่5วันเอง เดี๋ยวก็เจอกัน”

ผมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบจมูกเขาเบาๆไปทีนึง

เขาหลับตายิ้มรับการกระทำผม ก่อนจะใช้สองมือจับหน้าผม แล้วดันหน้าผากของผมกับเขามาชนกัน

อืมมมม นึกว่าจะมีแต่ในหนังที่เค้าทำกัน!!!!!

พอหน้าผากเราแตะกัน เขาก็เอ่ยปากบอกลา

“กูไม่อยู่.......”

พูดท่อนแรกจบ เขาก็ผละหน้าออก แล้วมองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง

เอ่อ...เดี๋ยวนะ ขอพูดไรหน่อย

1.เมิงจะทำหน้าซีเรียสทำไม?
2.เมิงจะท่าเยอะไปไหน?
3.เมื่อไหร่เมิงจะกลับ?

ผมขมวดคิ้วมองหน้าเขาหลังจากที่เห็นสายตาและสีหน้านั้น

แต่แล้วเขาก็ค่อยๆเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบเก่าออกมา

พร้อมกับประโยคบอกลาตามสไตล์เขา

“อย่าไปเดินอ่อยใครที่ไหนหล่ะเมิง”

หึหึ

แมวไม่อยู่ อีหนูร่าเริงสิมรึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฮ่าฮ่าฮ่า
.
.
.
.
.
.
.
.

พอตกดึก ก่อนนอน เขาก็บีบีมาบอกผมว่าจัดกระเป๋าเสร็จแล้ว ออกเดินทางตี5 และน่าจะขับยาวคนเดียว

ผมก็เลยไล่ให้เขาไปนอนพักผ่อนเก็บแรงไว้

เขาไม่งอแงรั้งตัวเองให้คุยต่อ เขารู้หน้าที่ตัวเองดี

เราก็เลยบอกลากันนิดหน่อย

“กูไม่ตื่นมาลาเมิงชัวร์ งั้นก็ขับรถดีดีนะเมิง”

“อืม เมิงก็ตอบบีบีกูบ่อยๆแล้วกัน กูจะได้ขับรถดีดี”

อ่าว งง

งงสิครับ

ผมก็งงเหมือนกัน

????

ผมทำหน้าหมางงอยู่คนเดียว ก่อนจะพิมพ์บีบีถามเขา

“เกี่ยวไรวะ?”

เขานิ่งไปสักพักหนึ่งก่อน ก่อนจะส่งยิ้มเปิดทางมา

“^^” (จริงๆมันเป็นอีโมติค่อนอ่ะครับ)

แล้วก็จบประโยคให้ผมนอนตายอยู่ในห้องคนเดียว

“กูจะได้ไม่ใจลอยนึกถึงเมิงไง”

!!!!!!!

ไอฟายยยยยยยยยย

ใช่ครับ!!!

“ไอฟายยยยยยยยยย”