สื่อสารมวลชน คือ ความหวังหนึ่งเดียวในสังคมระบอบประชาธิปไตย
ผู้คนจึงมองสื่อด้วยความศรัทธา ยกย่อง ถึงขนาดให้เป็น ฐานันดรที่ ๔
หมายถึง กลุ่มหรือ องค์กร ที่สามารถเปลี่ยนแปลงสังคม ลำดับที่ ๔

แต่สื่อมักจะสำคัญผิดคิดว่าตนเอง ยิ่งใหญ่ สามารถเป็นผู้ชี้นำสังคม
จึงมีพฤติกรรมที่ทำอะไรก็ได้ โดยไม่คำนึงถึงศีลธรรมจรรยาบรรณ
ที่สื่อควรมี เช่น ใส่ความคิดเห็นส่วนตัวลงไปในเนื้อข่าว ถามนำกับคนที่ตนเองไม่ชอบให้ไขว้เขว เพื่อหวังจะให้ภาพพจน์หลุดเป็นที่รังเกียจของสังคม เป็นต้น
มิหนำซ้ำ สื่อเลือกข้างทางการเมือง โจมตีฝ่ายตรงข้าม หรือเพื่อเรียกคะแนนนิยมให้พรรคที่ตนเองชื่นชอบ

เมื่อสื่อไม่ทำหน้าที่สื่อ ไม่เป็นกลางทางสังคม การเมือง ไม่นำเสนอข่าวความจริงให้ปรากฎแก่สังคม ไม่สะท้อนปัญหาแท้จริงของสังคม สื่อสารมวลชน(บางคน) จึงไม่ควรจะได้รับเกียรติเป็นฐานันดรที่ ๔ ที่ผู้คนเคารพ ยกย่องและสรรเสริญ
มิหนำซ้ำ ขนาดตนเองยังไม่เคารพในวิชาชีพของตนเอง แต่กลับมีหน้าไปเรียกร้องหาจริยธรรมจากผู้อื่น ถ้าเป็นลุงนะ ลุงอายแทบแทรกแผ่นดินเลยหล่ะ แต่พวกเขา(บางคน)ก็ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคม และอวยกันอยู่ได้เน๊อะ