คือเราอยากมาปรึกษาอะไรนิดหน่อยอ่าค่ะ เรากะเพื่อนคนนี้รู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่ง พอดีเราเรียนอยู่วิศวคอม เพื่อนผู้ชายเลยเยอะ แต่ว่าที่สนิทจริงๆ ก็มีแค่คนเดียว เพื่อนที่เหลือก็เหมือนเพื่อนในกลุ่มกันมากกว่า เพราะว่าอย่างตอนปีหนึ่ง เรากะเค้าก็ได้เป็นเดือนและดาวคณะด้วยกัน แล้วตารางเรียนปีหนึ่งก็บังเอิญตรงกันทุกวิชา ทำให้เรากะเค้าสนิทกัน แถมเพื่อนๆ ในคณะก็ชอบจิ้นคู่เรากะเค้าด้วย เพราะเราสองคนอยู่ด้วยกันบ่อยมาก เพื่อนๆ เลยมองว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่จริงๆ แล้วเราก็เป็นแค่เพื่อนกัน

แต่พอขึ้นปีสอง...เพื่อนเรามันก็มีแฟนค่ะ เพื่อนคนนี้ก็แนะนำแฟนให้เรารู้จักกัน เราก็คุยกะแฟนเค้าได้อะไรได้ แฟนเค้าก็น่ารักนะคะ เพราะเพื่อนเรามันหล่อด้วยแหละ....555 ซึ่งนั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกคะ ยินดีกับเพื่อนมันด้วยซ้ำ มันจะได้มีเป็นฝั่ง เป็นฝาสักที อ่อ...ลืมบอกว่าแฟนมันอยู่ต่างคณะนะคะ เวลาเรียน...เรากะเพื่อนก็เรียนด้วยกันตามปกติ แต่เวลาพักหรือเลิกเรียน เรากะเพื่อนจะเดินกลับหอด้วยกัน เพราะหอเราอยู่ตรงข้ามกัน แต่พอเพื่อนมีแฟน มันก็ไปส่งแฟนก่อนค่อยกลับหอ หรือก็คือ...เรากะเค้าต่างคนต่างกลับ

เราลืมบอกไปว่าเรากะเพื่อนคนนี้เคยมานอนด้วยกันมาแล้วนะคะ แต่เราไม่ได้คิดไรกัน...เราไปนอนห้องเพื่อนบ้าง...เพื่อนมานอนห้องเราบ้าง...จนต้องโกหกเจ้าของหอว่าเป็นพี่ชาย แต่พี่ชายกะน้องชายหน้าตาไม่เหมือนกันเลย =p 555 ซึ่งถามตอนนอนมีรู้สึกอะไรมั้ย...เราก็เคยมีหวั่นๆ ช่วงวันแรกๆ ที่เพื่อนเรามาขอค้างเพราะท่อในห้องน้ำมันตัน มันเลยมาขอเราใช้ห้องน้ำแล้วสุดท้ายมันก็ขออยู่ค้างเพราะมันดันลืมกุญแจไว้ในห้อง อันนั่นคืนแรกนะคะ...แต่เราก็ให้เพื่อนมันนอนพื้นไป หาไรปูให้มัน...ส่วนเราก็นอนเตียง...แต่พอครั้งที่สี่ ที่ห้า มันก็เริ่มมานอนบนเตียงด้วย แต่ก็ต่างคนต่างนอนนะคะไม่มีไรเกินเลย

จนเรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อมะรืนวาน (ปัจจุบันเรากะเพื่อนอยู่ปีสี่) ...เพื่อนเรากะแฟนมันเลิกกันค่ะ คือความจริงมันก็มาปรึกษาเราว่าช่วงหลังๆ มันเริ่มรู้สึกแปลกๆ กะแฟนมัน มันชอบมีเรื่องทะเลาะกันได้ไม่เว้นแต่ละวัน...พอเราถามว่าเรื่องอะไรมันก็บอกว่า แฟนมันงี่เง่า ทำตัวไม่เหมือนเมื่อก่อนไรงี้ เราก็ปลอบใจมันตามประสาเพื่อนกัน

ตอนเช้าเรากะมันมีเรียนด้วยกัน พอช่วงบ่ายเป็นคาบแลป เพื่อนเรามันก็โดดเรียน มันบอกว่ามันจะไปเคลียร์กับแฟน จนห้าทุ่มเราก็ลงมาเซเว่นแถวหอเพื่อหาไรกิน เราก็เจอเพื่อนเรายืนนั่งรออยู่หน้าหอ...หน้ามันดูเมาๆ นะคะ แบบว่าเหมือนไปกินเหล้าย้อมใจมาเลย เราตกใจมากเลยอ่ะ...เพราะเราไม่เคยเห็นเพื่อนเราเป็นอย่างงี้มาก่อน เราเลยพาเพื่อนมาที่ห้องเราก่อน แล้วเริ่มถามมันว่า...เรื่องราวมันเป็นมายังไง

มันบอกว่ามันเลิกกะแฟนแล้ว เราเลยถามว่า...แกบอกเลิกแฟนหรอ มันตอบกลับมาว่า...ป่าว มันเป็นคนบอกเลิกเอง เราเลยถามว่าทำไมอ่ะ ทั้งๆ ที่รักกัน ทำไมถึงต้องเลิกกันด้วย พอเราถามแค่นี้แหละ เพื่อนมันดึงเราเข้ามาจูบ

เราตั้งตัวแทบไม่ทันแต่ก็พลักมันออกมันทันที ถามมันว่าทำบ้าอะไร มันบอกว่าที่ผ่านมา...มันชอบเรามาตลอด มันชอบเราตั้งแต่ประกวด ดาว-เดือน คณะแล้ว แต่มันก็ไม่กล้าสารภาพรัก มันเลยนึกว่าความเป็นเพื่อนจะทำให้เรากะมันได้รักกัน แต่ก็ไม่เลย...มันเลยคยกะแฟนเพื่อที่จะได้ลืมเรา แต่สุดท้ายความที่เป็นเพื่อนสนิทกันก็ทำให้มันชอบเราจนโงหัวไม่ขึ้น ตลอดสี่ปีที่รู้จักกันมา มันชอบเราคนเดียว เวลาคบกับแฟนมัน ทุกครั้งที่มีเรื่องทะเลาะ มันจะต้องมีเรื่องของเรามาเอี่ยวด้วยทุกครั้ง จนสุดท้ายมันทนไม่ไหว มันเลยขอเลิกแฟนเพื่อที่จะมาคบกับเรา

เรานั่งฟังไป ช็อคไป ทำไรไม่ถูก จู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง เราไม่รู้ตัวเลยจริงๆ คราวนี้เพื่อนเรามันก็พูดต่อว่า...รู้มั้ย ทุกครั้งที่มันมาค้างกับเราหรือเราไปนอนค้างห้องมัน มันต้องอดทนแค่ไหนที่จะไม่ทำอะไรเรา เพราะมันกลัวว่าเราจะเกลียดมัน มันดีใจแค่ไหนที่เพื่อนๆ เข้าใจว่าเรากะมันเป็นแฟนกัน แต่เราต่างหากที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

เรานั่งร้องไห้เลย...เพื่อนเรามันดึงเราเข้ามากอดเพื่อปลอบเรา เราไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง ใจนึงก็รู้สึกเหมือนเสียเพื่อน อีกใจก็รู้สึกว่าไม่ได้รักกันเลย เพราะมันเลยความรู้สึกนั้นมาแล้ว

แต่สุดท้าย...คืนนั่นเรากับเพื่อนเราก็มีอะไรกัน ยอมรับเลยว่าเพื่อนเราเป็นคนแรกของเรา เพื่อนเรามันก็ได้รู้ตอนที่มีอะไรกับมัน ทุกอย่าง...อารมณ์มันพาไป ไม่ได้เกิดจากความรักเลย เพื่อนเรามันปลุกอารมณ์เราในระหว่างที่เราร้องไห้ไปด้วย สุดท้ายเราเองก็เป็นฝ่ายทนไม่ไหว...มีอะไรกับมัน

จนตอนตีห้า...เราลุกขึ้นมาเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำ เพื่อนเราที่นอนข้างๆ กันมันก็ดึงเราไว้แล้วกอดเราก่อนที่เราจะลงจากเตียง มันร้องไห้แล้วก็ขอโทษ...เราเองก็ร้องไห้แต่ก็กลั้นน้ำตาไว้ เราเลยบอกมันไปว่าให้กลับห้องไปเถอะ ตอนนี้เราอยากอยู่คนเดียว มันก็ไม่ยอมนะตอนแรก...จนเราร้องไห้หนักแล้วตะคอกไล่มันกลับ มันจึงจะยอมกลับ

ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลย...วันนี้กับเมื่อวานเราไม่ไปเรียนด้วยซ้ำ เพราะเราไม่อยากเจอหน้าเพื่อนเรา เรามีความรู้สึกเหมือนถูกเพื่อนข่มขืน...แต่เราก็เป็นฝ่ายยอมด้วย เรายอมรับเลยว่าเราไม่ได้ชอบเพื่อนเราเลยสักนิดเดียว ความรู้สึกที่มีให้มีแค่เพื่อนกันเท่านั้น

อย่างงี้เราควรทำยังไงดีคะ...เราควรเลิกคบเพื่อนเราไปเลยใช่ไหม...จะให้เราคบเราก็ทำไม่ได้...เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่ได้คิดมันมากกว่าเพื่อนเลย

จากคุณ ทำไงดีคะ ( Ticket ID : 307280)