ก่อนอื่นเลยต้องขอโทษสมาชิกพันทิปทุกคนมา ณ ที่นี้ด้วยเลยนะครับ ที่ผมไม่มี ล๊อคอินเป็นของตัวเอง เพราะยังไม่ได้สมัครสมาชิก ความจริงผมเข้าบอร์ดพันทิปมานานพอสมควร ได้รับความรู้ ความบันเทิง ความสุข และความรู้สึกดีๆต่างๆมากมายจากสังคมที่นี่ ที่ยังไม่ได้สมัครก็เพราะขี้เกียจครับ 555 แต่สัญญาว่าถ้าผ่านพ้นช่วงสอบ midterm เสร็จ จะสมัครสมาชิกให้เรียบร้อยครับผม : )

พอดีได้มีโอกาสติดตามเรื่องราวของคุณแนวนิ้วนิ้วแนว ได้อ่านแล้วก็ทำให้คิดถึงตัวเอง ก็เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักบ้าง แต่เรื่องราวของผมไม่ได้สุขสมหวังน่ารักโรแมนติค อ่านไปจิกหมอนไปจนฟินแล้วบินทั่วห้องกลิ้งลงไปกองกับพื้นนะครับ แต่เรื่องราวของผมจะทำให้ความรักที่ไม่สมหวัง เจ็บปวดกับการรักเขาข้างเดียว เป็นพลังให้เราได้หันมาย้อนดูตัวเอง ว่าความรักนั้น ช่างมีคุณค่ากับเรามากจริงๆ ผมเชื่อว่าใครๆหลายคนก็คงมีประสบการณ์แบบผม จึงอยากขอเป็นตัวแทนส่งมอบความรู้สึกมีคุณค่านี้ให้ทุกๆคนนะครับ
"แล้วเราจะมีความสุขที่ได้มีความรักครับ แม้มันจะไม่สมหวังก็ตาม.: )
8 ปีกับการ หนี แต่วันนี้หัวใจบอกว่า หยุด เสียที
***เรื่องราวความรักที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองนะครับ***
--------------------------------------------------------------------------

เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 8 ปีก่อนครับ ในตอนนั้นผมเป็นเด็กวัยละอ่อนต่อนแต่นที่เนิร์ด หน้าตาบ้านๆ คล้ำๆ ไม่มีคิ้ว 555 ที่เอาแต่เรียน และยังไม่รู้จักคำว่าความรักในวัยเรียน เป็นเด็กประถมใสๆ ซึ่งต่อมา ผมก็ได้เป็นนักเรียนมัธยมต้นหัวเกรียนที่เรียบร้อยมาก ใส่กางเกงขาสั้นสีกากีแต่ยาวคลุมถึงเข่า ถุงเท้าสีน้ำตาลที่ยาวขึ้นมาครึ่งหน้าแข้ง รองเท้าก็สีน้ำตาล (จำได้ว่าสมัยนั้นต้องนันยางครับถึงจะเฟี้ยวเงาะ) เป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดที่อยู่เหนือสุดในสยามครับ ผมเป็นเด็กเรียนดี เรียนเก่งครับ เลยสอบเข้าเรียนโครงการภาคพิเศษภาษาอังกฤษได้ ซึ่งผมเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า การสอบเข้าได้ที่นี่ จะทำให้ผมต้องมาเจอกับคนๆหนึ่ง ที่ทำให้ผมได้รู้จักคำว่า "..ความรัก.."

ความรักเกิดขึ้นในวันแรกที่ผมมารายงานตัวครับ ผมมาถึงก่อนเวลาเรียกรายงานตัวมากครับ ผมก็นั่งรอสักพักจนมีคุณครูมาประจำที่โต๊ะรายงานตัว แล้วเรียกไปรับแบบฟอร์มกรอกข้อมูลส่วนตัว ในตอนนั้นผมวิ่งไปได้คนแรกเลยครับ ก็เลยกลายเป็นว่าผมได้เลขที่ 1 และเป็นนักเรียนคนแรกของภาคภาษาอังกฤษด้วยครับ เพราะเป็นปีแรกที่เปิดการเรียนการสอน ในระหว่างที่ผมกำลังกรอกแบบฟอร์มด้วยอาการงงๆ ก็เลยหันหน้าไปๆมาๆ จังหวะนั้นเอง ผมก็เห็นเด็กวัยเดียวกันกับผมคนหนึ่งกำลังเดินมาครับ เขาดูมีออร่ามากครับ หน้าตาตี๋ๆ ขาวๆ ตัวพอๆกันกับผม จากที่กำลังงงกับการกรอกรายละเอียดส่วนตัว ตอนนี้โลกหยุดหมุนไปแล้วครับ ใจผมเต้นแรง แล้วก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนโดนสะกดจิตเลย (จริงๆนะเธอวว์) และนี่ก็คือ..
"Love At First Sight " ของผม และยังคงเป็นหนึ่งเดียวมาถึงทุกวันนี้ครับ..

จากคุณ SanTaClauS ( Ticket ID : 325033)