.


เวลากิน ขนมจีน ไม่ว่าจะราดน้ำพริก น้ำยา แกงป่า แกงปลาดุก แกงเขียวหวาน หรือ กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ผัดซีอิ๊ว หรือ กินสุกี้ หรือ กินสปาเก๊ตตี้คาโบนาร่า สปาเก๊ตตี้อีวอง กรูลากอง  หรือ สลัดต่างๆ แม้กระทั่งส้มตำ  สิ่งที่พวกเรา คนธรรมดา ทั่วไปต้องทำ ก็คือ คน กวน คลุกเคล้า ให้ส่วนผสมต่างๆมันเข้ากันเป็นเนื้อเดียวให้มากที่สุด เพื่อจะได้ลิ้ม ได้ชิมแต่ละคำครบทุกรสชาติที่ตั้งใจปรุงอยู่ในจานนั้น เคยสังเกตไหมว่า กี่ครั้งที่คุณนึกอยากเขกกบาลตัวเองที่ คน กวน คลุกเคล้า โดยไม่ระวังเท่าที่ควร จนมีส่วนผสมบางอย่างกระเด็นมาเปื้อนเสื้อผ้าชุดสวยที่สวมอยู่ มันน่าโมโหจริงๆ แต่จะโทษใครได้ ก็ตัวเราทำตัวเราเองแท้ๆ


ทีนี้มาวิเคราะห์กันหน่อยว่า มันเกิดขึ้นได้อย่างไร


มันเกิดขึ้นเพราะว่า คุณ คน กวน คลุกเคล้า อาหารจานนั้น จากด้านนอกเข้ามาหาตัวเองไง นึกภาพออกใช่ไหม มันก็เลยกระเด็นมาหาตัวเราตามหลักอิทัปปัจจยตา ... สาธุ


สาธุสะจะขอไหว้ พระศรีไตรสรณา
พ่อแม่แลครูบา เทวดาในราศี
ข้าเจ้าเอา ก ข เข้ามาต่อ ก กา มี
แก้ไขในเท่านี้ ดีมิดีอย่าตรีชา


เอ๊ะ ... ไม่ใช่นี่ ต้องบทนี้ต่างหาก


นะโมข้าจะไหว้ วระไตรระตะนา
ใส่ไว้ในเกศา วระบาทะมุนี
คุณะวระไตร ข้าใส่ไว้ในเกศี
เดชะพระมุนี ขออย่ามีที่โทษา
ข้าขอยอชุลี ใส่เกศีไหว้บาทา
พระเจ้าผู้กรุณา อยู่เกศาอย่ามีภัย
ข้าไหว้พระสะธรรม ที่ลึกล้ำคัมภีร์ใน
ได้ดูรู้เข้าใจ ขออย่าได้มีโรคา
ข้าไหว้พระภิกษุ ที่ได้ลุแก่โสดา
ไหว้พระกิทาคา อะระหาธิบดี
ข้าไหว้พระบิดา ไหว้บาทาพระชะนะนี
ไหว้พระอาจารีย์ ใส่เกศีไหว้บาทา
ข้าไหว้พระครูเจ้า ครูผู้เฒ่าใส่เกศา
ให้รู้ที่วิชา ไหว้บาทาที่พระครู
จะใคร่รู้ที่วิชา ขอเทวามาค้ำชู
ที่ใดข้าไม่รู้ เล่าว่าดูรู้แลนา
ไชโยขอเดชะ ชัยชนะแก่มารา
ระบือให้ลือชา เดชะสามาไชโย
ไชโยขอเดชะ ชัยชนะแก่โลโภ
โทโสแลโมโห อย่าโลเลโจ้เจ้ใจ


.