ส่วนใหญ่คนเรารู้รสชาตินำ้เปล่าไหม? เรามักไม่รู้ เพราะไม่เคยสนใจมัน
แต่เรารู้ความแตกต่างระหว่าง เป็ปซี่ กับ โค้ก ทั้งๆที่มันสีเหมือนกัน
ดังนั้น กระบวนการปฎิบัติหรือการเจริญสติจึงเหมือนว่าเป็น กระบวนการชวนมาดื่มน้ำ้เปล่า
ตั้งใจดื่มค่อยๆลิ้มรสน้ำ้เปล่า พอดื่มมากๆเข้าก็จะจำรสชาิิติน้ำ้เปล่าได้ พอจำรสชาติน้ำ้เปล่าได้
ถ้าจะมีใครเอาอะไรไปเหยาะให้รสเปลี่ยนสักนิด คุณจะรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น
มันจะแยกแยะได้ทันที นี่คือเหตุผลว่าทำไม ครูบาอาจารย์จนถึงพระพุทธเจ้า
จึงให้เรามาระลึกที่กายเฉยๆ กลับมาสภาพแค่รู้เฉยๆ นั่นคือ คุณสมบัติเดิมของเขา
เรียบเรียงมาจากคำเทศนาของ พอจ ครรชิต อภิญจโน

จากคุณ วัฎฎะ (A: X:)