..แม้นมีดาวน้อยดวงในค่ำวาน
และไร้ขานหวานแว่วจากใครไหน
ดุหยงหลงลอยเท้งเคว้งคว้างไกล
ปล่อยกายให้สายน้ำกำหนดชะตา

..ยังมีหลงเรืองเรื่อจากบุหลัน
ยามรัตติกาลเท่านั้นเฝ้าปลอบหา
ทาบผืนน้ำนำทางบางเวลา
ครั้งดาวแห่งทิศายังพร่าเลือน

..พลัดกลุ่มชุมฝูงเคยจูงกลุ่ม
หลงดั้นด้นดุ่มกับกลุ่มเพื่อน
ใจคะนองของใครเงาเลือนเลือน
กี่ราตรีเยือนยังลางลาง

..ร่องน้ำคลาคล่ำผู้อยู่เก่า
ยังพอมีไหมเล่ากับที่ว่าง
ร้าวใจเหลือเกินเกินปล่อยวาง
ณเวิ้งว้างอ้างไว้ไยอ้างว้าง.

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ

*ขออนุญาต แก้หัวข้อกระทู้ จาก "ใย" เป็น "ไย"ครับ

*แก้คำผิด "คลาคล่ำ"

*ณ. เป็น ณ (แต่หัวข้อกระทู้แก้ไม่ได้อ่ะ)