ฉันคืนสู่ สวนฝัน สุคันธ์คลี่ดอกราตรี ต้องฝน ร่วงกล่นเกลื่อนฉมขจร ประทิ่น กรายยินเยือนอวลโรงเรือน กลางสวน หวนจินตนา"ดวงเดือนพราว ดาวพราย ระบายวาดเมฆลีลาศ ปุยปั้น ลอยหรรษามิเคยลืม เลือนนะ กระดังงาเ

เอ๊ย..ฉมย้อมหอมพร่าเวหาหวลพึงพรรณนาโหยหาทิวาครวญราตรีป่วนชายชัชทัศนานาง........แม่เสงี่ยมเอี่ยมอิ่มจิ้มลิ้มนักครรชิตปักใจห่างอางขนางช่างเลอโฉมงามสรรพสารพางค์มิแตกต่างเทวีศรีโสภิณ""ดั่งต้องมน

จำเรียงร่ายคลั่งไคล้ในสมร อรชร ... เพริศเพราเงาโฉมฉิน ยุรยาตรย่างเยื้องอย่างกินริน ปองถวิลพธู .... คู่หทัย ......................................................... พักตร์อิ่มเอมเปรมนัยนาค้อน ชะม้ายม

.............................  รักนั้นประดุจหวาน ประสานใจมิคลอนคลาย  ดุจผล ณ พฤกษ์พราย ผิว์สุกงอมก็หอมริน   แอปเปิ้ลงามระยับต้อง สะท้อนส่องดุจดวงไฟ แม้เคียงครอง

มีเช้าวันนึงวันวันเด็กตอนผมอายุ9ขวบผมได้ไปเล่นบ้านรุ่นพี่เเล้วรุ่นพี่เอาปืนพ่อที่เป็นทหารของกองทัพหนึ่งผมได้ไปเล่นที่บ้านของลูกเขาผมก็นั่งเล่นอยู่กับเพื่อนอีก1คนเพื่อนผมก็นั่งอยู่ข้างล่างส่วนผมรุ่นพี่

เจียมตน ...เป็นเพียงชนชั้นล่าง.............ติดดิน ปองรักสาวโสภิน.....................หนึ่งนั้น ไฉนเลยจักสมจินต์..................มีเล่า ฐานะสองเรากั้น.......................มิให้พบพานฯ ...เจ้าสูงปานดอ

เห็นรอยยิ้มแย้มยลพักตร์กานดาน่ารักนักหนาตัวพี่มอบพวงผกาบุปผามาลัยให้เธอ"สดสดด้วยหยดน้ำหยาดพิลาศพี่ยาเสนอสรรเอื้ออบร่ำบำเรอปรนเปรอแด่นุชสุดรัก""มะลิให้แซมเกศาอิงแอบอุราจำหลักประชิดกรรณเม