มีเช้าวันนึงวันวันเด็กตอนผมอายุ9ขวบผมได้ไปเล่นบ้านรุ่นพี่เเล้วรุ่นพี่เอาปืนพ่อที่เป็นทหารของกองทัพหนึ่งผมได้ไปเล่นที่บ้านของลูกเขาผมก็นั่งเล่นอยู่กับเพื่อนอีก1คนเพื่อนผมก็นั่งอยู่ข้างล่างส่วนผมรุ่นพี่ก็ให้ไปนั่งบนที่นอนติดกำเเพงผมก็ขึ้นไปนั่งตอนเด็กยังไม่รู้อะไรผมก็ไปนั่งตามที่รุ่นพี่บอกเขาก็เอาปืนลูกโม่จุด38ออกมาใส่กรัสุนหนึ่งนัดเเล้วก็เอาปลายปืนหันมาทางก็เเล้วก็ยิงยิงทีเเรกมันไม่มีกระสนุกลูกโม่มันก็เปลี่ยนตรงเเม็กกาซีนไปเลื่อยๆพอมาถึงทีที่3กระสุนปืนก็ลั่นออกมาผมก็ด้วยความตกใจผมก็เอาปืนบังมือปัดกระสุน(ปัดกระสุนนี่อาจตะดูตลกนะคับเเต่ผมก็ทำไม่รุ้ได้ยังไงถ้าผมไม่ปัดกระสุนคงเข้าหัวผมไปเเล้วคับ)ต่อนะคับหลังจากนั้นรุ่นพี่คนนี้ก็ไปซื่อพลาสเตอร์มาเเปะเเผลเเต่มันเอาไม่อยู่ครับหูโดนกระสุนทะลุนิ้วผม2นิ้วกระดูกเเตกผมก็รีบวิ่งกลับบ้านมาหาเเม่เเม่ก็ตกใจเเม่ผมก็ขับมอไซพาผมไปโรงบาลภูมิพลจากหลักสี่ไปภูมิพล(เเม่ผมไม่รอรถพยาบาลกลัวผมเป็นอะไรไปเขาก็เลยขับรถมอไซค์พาผมไปเองเเม่ขับผมนั่งกลางอาซ้อนท้ายไป)พอไปถึงโรงบาลผมก็เข้าห้องผ่านตัดอยู่โรงบาลได้เดือนกว่าๆพอผมออกจากโรงบาลพ่อผมก็เล่าให้ฟังว่า ปล.วันที่ไปเรียกขวัญรับขวัญผมพ่อเขาพึ่งเลิกงานไปรับขวัญผมไม่ไหวพอตกกลางคืนประมาณตี2กว่าๆพ่อผมก็ฝันว่ามีหลวงปู่สรวงเขาฝันพ่อว่าลูกโยม(ผมเอง)หลงทางมานะหลวงพ่อเอาลูกโยมกลับมาคืนนะหลังจากหลวงปู่สรวงพูดเสร็จพ่อผมก็ตื่นซึ่งหลวงปู่สรวงพ่อผมบูชานับถือหลังจากนั้นผมก็ขอให้พ่อกับเเม่พาไปทำบุญที่วัดหบวงปู่สรวงหน่อยเเถวปธุมธนานีพ่อผมก็บอกผมว่าใต้สะพานก่อนถึงวัดคือสถานที่ที่พ่อผมฝันว่าหลวงปู่สรวงเอาผมมาคืนให้.เรื่องก็ประมาณนี้ครับขอความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้มั้ยครับว่าพ่อผมคิดไปเองหรือท่านเอาขวญผมมาคืนให้พ่อหรืออะไรครับ