บุหลันกับตะวัน
หมุนเปลี่ยนผันสลับด้าน
รวิ ทิวากาล
สลับผ่าน รัชนี 

อาทิตย์จันทร์สู่ฟ้า    เพลา ใดเอย
แสงส่องสาดนภา     ทั่วหล้า
นวลสว่างจันทรา      คืนแจ่ม
แสงตะวันสาดฟ้า     เจิดจ้ากลบจันทร์

มีบางครั้ง  จันทราอยู่  คู่อาทิตย์
เห็นกันนิด  ช่วงสั้นๆ  กลางเวหา
ได้ส่งยิ้ม  ทักทาย  ด้วยสายตา
แล้วต้องลา  โคจรห่าง  ร้างลากัน

สว่างมืด  เวียนวน  คนละฝั่ง
เพียงบางครั้ง  ได้พบ  สบตาฝัน
สัจธรรม  เช่นนั้น  อาทิตย์จันทร์
ไม่นิรันทร์  ต้องเปลี่ยนแปลง  ด้วยแรงกรรม

แม้รักใคร  เอ็นดูเป็น  คู่ชีวิต
ก็เตือนคิด  ต้องจากกัน  วันยังค่ำ
พบชาติใหม่  อาจเลือนลบ  จบความจำ
หรือชอกช้ำ  ถ้าจำได้  แต่ไกลตัว

รัตติกาลเคลื่อนย้าย    จากไป
พิธุจากครรไล             ต่ำฟ้า
สุริยะไสว                   วนโผล่ เวียนมา
นำทิวากาลจ้า             สู่หล้ามาเยือน

รพี รัตติกร
ก็ตื่นนอนสลับกัน
โสมกับสุริยัน
ก็บางวันพบสบตา

แม้เพียงช่วงสั้นๆ
กรรมจัดสรรได้พบหน้า
แล้วต่างต้องจากลา
กรรมพัดพาให้จากเจอ