ผมเพิ่งโดนบอกเลิกมาครับ ตอนนี้บอกเลยว่ายังทำใจไม่ได้เหมือนกัน แต่เราก้อต้องหายใจต่อไป คิดถึงครอบครัว พ่อแม่รักเราเสมอ ผมโทรหาแม่ เพราะตอนนี้เราอยู่ไกลกัน ผมอยู่เมืองนอก โดนบอกเลิกจากแฟนที่เค้าเรียนจบกลับไทย แม่บอกกับผมว่า ถึงแม้ไม่มีใครเห็นค่าในตัวลูก แต่ลูกมีค่าสำหรับแม่เสมอ ตอนนี้คิดแค่ว่า จะให้ทำไงได้ คนนึง รักหมดใจ อีกคน ใจหมดรัก ช่วงที่คบกัน สัญญากันไว้ว่าจะมีอนาคตร่วมกัน เรารักกันมาก แต่พอเค้าจบกลับไทยไปแล้ว มีงานที่ดีทำ เค้ากลับบอกว่า อยากเป็นอิสระ ไม่อยากมีแฟน ไม่ชอบให้ใครมาเป็นห่วงเวลาจะไปไหนกับใคร เอากับมันสิ เค้าเคยบอกว่าผมเหมือนเป็นคนในครอบครัวของเขา ตอนนี้บอกว่าครอบครัวเค้าไม่เคยทำแบบนี้กับเค้า เอออ ร่วมสุข แต่ไม่ร่วมทุกข์นี่หว่า ช่วงก่อนได้งานทำ ยังไงก้อจะกลับมาหาผม มาอยู่ด้วยกัน ช่วยกันเก็บเงินทำธุรกิจเล็กๆที่นี่ แต่พอมีงานแล้ว ทิ้งกันเลย ทั้งๆที่เค้าย้ำกับผมเสมอว่าอย่าทิ้งกันนะ เรารักกันมากนะ เค้าบอกยังไงรู้มั้ยครับเพื่อนๆ เค้าบอกว่า อย่าคุยกันอีกเลย เค้าเบื่อ ตัวเค้าตอนนี้รู้สึกสบายใจกว่าตอนที่คบกันเสียอีก แล้วที่ผ่านมาเรียกว่าอะไรwa เห็นgu เป็นตัวอะไร ผมพยายามจะคิดเรื่องแย่ๆที่เค้าทำกับผมไว้เพื่อจะได้ตัดใจเร็วๆ คิดว่าตอนเช้่า เราก้อยังตื่นขึ้นมาหายใจอยู่นี่ เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้สักหน่อย มันไม่รักเรา ยังไงเราก้อยังเหลือคนรักเราอีกเยอะ มันอาจจะเป็นวิถีที่เบื้องบนกำหนดไว้แล้วก้อได้ เพื่อให้เราก้าวต่อไป ไปเจอคน เจออนาคตที่ดีกว่า ก้ออาจเป็นได้...

เพื่อนๆ ที่เคยโดนบอกเลิก มาแชร์ประสบการณ์กันได้นะครับ อาจจะพิมพ์วกไปวนมา นึกอะไรได้ก้อพิมพ์น่ะครับ