สวัสดีค่ะ ขอให้ช่วยแชร์ประสบการณ์​ผ่านช่วงเวลาอกหักให้ด้วยค่ะ คบกับแฟนมา 3 ปี หลังๆเค้าแปลกๆ จนในที่สุดเค้าก้อยอมรับเองว่าเปลี่ยนไปและคำสารภาพอื่นๆก้อค่อยๆตามมา(ไม่ได้บอกทีเดียวค่ะ)​ ตอนแรกเค้าบอกว่าเค้าสับสนไม่อยากเสียใครไป แต่เราทำใจแล้วว่าเค้าต้องไม่เลือกเรา จากที่ตอนแรกรู้ตัวแล้วแต่พอเค้ามาพูดจาต่างๆนาๆ ทำให้เราใจอ่อน เหตุการณ์​ยืดเยื้อมาเป็นอาทิตย์กว่าจะจบลง สุดท้ายก้อเป็นอย่างที่เราคิด เค้าเลือกคนใหม่ เค้าเลือกแต่แรกแล้ว  แต่เค้าสับสนที่เห็นเราเสียใจ และหลังจากนั้นดิฉันใช้เวลา 2 ชม. ที่ขอเค้าคุยแบบเปิดอก ถามทุกอย่างที่ค้างคาใจ จนในที่สุดก้อต้องเอ่ยคำลา สิ่งสำคัญคือ 3 คน ทำงานที่เดียวกัน ทำใจยากมาก เอาแค่เวลานี้ นอนก้อนอนไม่หลับต้องตื่นกลางดึกทุกคืน พอตื่นมาหัวใจก้อเต้นเร็ว กินข้าวไปก้ออ้วกหมด จุกอก อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก รุ้ทุกอย่าง เหตุผลมี ไอ้คำปลอบใจแบบโลกสวยก้อเข้าใจ แต่มันคนละส่วน เราเสียใจกับเรื่องนี้ แต่เราก้อรับรุ้ทุกคำปลอบใจ ตอนนี้อาการแย่มากค่ะ ทำทุกอย่างแล้ว สวดมนต์​ไหว้พระ ขออโหสิกรรม ร้องเพลง ร้องไห้ ฟังเพลงปลุกใจ แต่ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ อยากหายไวๆ กลัวตายก่อน ข้าวกินไม่ได้เลย ช่วยกันบอกวิธีหน่อยได้มั้ยคะนึกว่าสงสารเถอะค่ะ อย่าด่าซ้ำนะคะ ตอนนี้สภาพจิตใจแย่มากค่ะ