คือส่วนตัวหนูเป็นคนที่มองอะไรก็เบลอมาตั้งแต่ประมาณ 6ขวบค่ะ…หลังจากนั้นพอขึ้น ประมาณ.6 เริ่มมองไม่ชัดเท่าไหร่แล้วค่ะ แต่ๆๆหนูเป็นคนที่บางครั้งภาพก็เบลอบ้าวชัดบ้างก็ชัดค่ะ เลยบอกพ่อกับแม่ไปว่า “ป๋า แม่ หนูมองไม่ชัดขอตัดแว่นได้ไหม ” ป๋ากับแม่ก็ตอบมาว่าได้ค่ะ พอใสไมันดก็ไม่ดีชีค้นจนตัดได้ 2ครั้งค่ะ ครั้งแรกตัดร้านที่เขามาเปิดบูธไม่มีหน้าร้าน เขาบอกกับป๋าแล้วก็หนูว่า “หนูสายตายาวนะ” ตอบนั้นป๋า เขายังไม่สายตาว่าาสายตายาวทันมีแต่เด็กไม่ใช่หรอจากนั้นพอได้แว่มาก็ไม่ได้คิตดอะไร พอไปตัด ร้านที่2 การมองเห็นหนูไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ป๋าเลยพาไปหาจักษุ(หมอสายตา) หมอให้ยาหยอดตามาค่ะ แล้วก็บอกว่าเดือนพฤษภารม ให้มาหาหมอเพื่อตรวจสายตาอีกรอบค่ะ แต่ป๋ากีแม่ไดม่ได้พาไปค่ะ แล้วล่าสุดหนูไปขอป๋าว่าตัดแว่นให้หน่อยมอไม่เห็รนแต่ป๋าตอบกลับมาแรงๆว่า “จะตัดอีกทำไมตัดไปก็หลายบาทแล้วตีดไปก็ไม่ได้ช่วย ถ้ามองไม่เห็นก็ไม่ต้องเรียนลาออกมาเลย” หลังจากที่ป๋าพูดแบบนั้นหนูก็ไม่กล้าขอป๋ากับแม่ตัดแว่นอีกเลยค่….สุดท้ายนี้หนู้อยากจะถามทึกคนที่อ่านข้อความหนูว่าควรบอกพ่อกับแม่ยังไงดีคะ*พ่อแม่หนูไม่ค่อยยอมให้ไปเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนเท่าไหร่ถ้าจะไปตรวจค่าสายตาเองก็ไม่สดวกค่ะ*
ขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยนะค่ะ(มันมีผลต่อชีวิตหนูมาก)😄🙏